وقتی صحبت از حقوق در سوئیس می‌شود، معمولاً با توصیف‌های اغراق‌آمیز و بزرگ مواجه می‌شویم. شنیدن حرف‌هایی درباره حقوق‌های نجومی و استاندارد بالای زندگی در این کشور خیلی رایج است. اما واقعاً وضعیت چگونه است؟ دریافت حقوق در سوئیس چه معنایی دارد؟ و چگونه باید با ویژگی‌های خاص این کشور، به‌ویژه در زمینه حداقل دستمزد، کسورات و مشارکت‌های اجتماعی، مالیات، فیش حقوقی و قراردادهای جمعی کار آشنا شد و آن‌ها را مدیریت کرد؟ (توجه: تمامی مقادیر حقوقی تقریبی هستند و ممکن است با گذشت زمان تغییر کنند. نرخ‌های تبدیل CHF به USD بر اساس جدیدترین داده‌های موجود در زمان نگارش می‌باشند.) Ask ChatGPT میانگین حقوق و حداقل دستمزد در سوئیس در سال 2024 بر اساس داده‌های سال ۲۰۲۰، میانگین حقوق ناخالص ماهانه برای کل اقتصاد، برابر با ۶٬۶۶۵ فرانک سوئیس (تقریباً ۷٬۰۰۰ دلار آمریکا در آن زمان) بوده است. لازم به ذکر است که این رقم، میانه‌ی حقوق‌ها در سوئیس است. متأسفانه، اختلاف حقوق بین زنان و مردان وجود دارد؛ به‌طور میانگین، زنان ۶٬۲۱۱ فرانک و مردان ۶٬۹۶۳ فرانک دریافت می‌کنند. از نظر تغییرات حقوق، در سال ۲۰۲۲ حقوق اسمی (Nominal Wage) حدود ۰٫۹٪ افزایش داشته، اما حقوق واقعی (Real Wage) ۱٫۹٪ کاهش یافته است. این موضوع نشان‌دهنده افزایش نرخ تورم و کاهش قدرت خرید کارگران است. دسته‌بندی مبلغ (فرانک سوئیس) مبلغ تقریبی (دلار آمریکا) میانگین کل ۶٬۶۶۵ ۷٬۴۳۹ میانگین برای زنان ۶٬۲۱۱ ۶٬۹۳۵ میانگین برای مردان ۶٬۹۶۳ ۷٬۷۷۶ حداقل در ژنو (ناخالص) ۴٬۴۲۶ ۴٬۹۴۰ حداقل در ژنو (خالص) ۳٬۷۵۰ ۴٬۱۹۰ حداقل دستمزد در سوئیس در سال 2024 سوئیس به ۲۶ واحد جداگانه به نام کانتون‌ها تقسیم شده است که مشابه ایالات یا استان‌ها در دیگر کشورها هستند. در حالی که در سوئیس حداقل دستمزد ملی وجود ندارد، هر کانتون قوانین حداقل دستمزد خود را تعیین می‌کند که بازتاب‌دهنده رویکرد غیرمتمرکز کشور در زمینه قوانین نیروی کار است. از سال ۲۰۲۵، چندین کانتون نرخ‌های حداقل دستمزد خود را به‌روزرسانی کرده‌اند تا با هزینه زندگی و شرایط اقتصادی دیگر هم‌راستا شوند: ژنو حداقل دستمزد خود را از ۲۴٫۳۲ فرانک سوئیس (۲۷٫۵۵ دلار آمریکا) به ۲۴٫۴۸ فرانک سوئیس (۲۷٫۷۳ دلار آمریکا) در ساعت افزایش داد، که منجر به حقوق ناخالص ماهانه حدود ۴٬۲۴۳ فرانک سوئیس (۴٬۸۰۶ دلار آمریکا) برای هفته‌های کاری استاندارد ۴۰ ساعته شد. کانتون بازل-شهر از ۲۱ فرانک سوئیس (۲۳٫۷۹ دلار آمریکا) به ۲۲ فرانک سوئیس (۲۴٫۹۲ دلار آمریکا) در ساعت افزایش یافت، که منجر به حقوق ناخالص ماهانه ۳٬۵۲۰ فرانک سوئیس (۳٬۹۸۷ دلار آمریکا) می‌شود. نیشاتل نرخ خود را از ۲۱٫۰۹ فرانک سوئیس (۲۳٫۸۹ دلار آمریکا) به ۲۱٫۳۱ فرانک سوئیس (۲۴٫۱۴ دلار آمریکا) در ساعت تنظیم کرده است که نشان‌دهنده تلاش‌های مداوم برای حمایت از درآمدهای کارگران در این منطقه است. این معادل حقوق ناخالص ماهانه ۳٬۴۰۹ فرانک سوئیس (۳٬۸۶۱ دلار آمریکا) برای هفته‌های کاری معمولی است. ژورا نیز حداقل دستمزد خود را از ۲۰٫۶۰ فرانک سوئیس (۲۳٫۳۳ دلار آمریکا) به ۲۱٫۴۰ فرانک سوئیس (۲۴٫۲۴ دلار آمریکا) در ساعت افزایش داد، که معادل حقوق ناخالص ماهانه ۳٬۴۲۴ فرانک سوئیس (۳٬۸۷۸ دلار آمریکا) است و هدف آن افزایش درآمد قابل تصرف ساکنان است. این تفاوت‌ها نشان‌دهنده تعهد سوئیس به استفاده از نیازهای منطقه‌ای برای تعیین دستمزدها است تا همه کارگران بر اساس هزینه زندگی محلی خود، جبران عادلانه‌ای دریافت کنند. اگر در سوئیس استخدام می‌کنید، آگاهی از این قوانین کانتونی برای رعایت مقررات بسیار مهم است. برخلاف اکثر کشورهای اروپایی، سوئیس حداقل دستمزد ملی ندارد. این تفاوت‌ها ناشی از سیستم فدرالیستی سوئیس است که در آن هر استان استقلال زیادی در سیاست‌های اجتماعی و اقتصادی خود دارد. به‌جای داشتن حداقل دستمزد قانونی، سوئیس به مذاکرات دستمزد بین کارفرمایان و کارگران و همچنین قراردادهای جمعی کار (CCT) تکیه می‌کند که حداقل دستمزدها را در برخی صنایع و بخش‌ها تعیین می‌کنند. توصیه می شود مقاله حداقل سرمایه برای مهاجرت به سوئیس را مطالعه کنید. جدول خلاصه: میانگین و حداقل حقوق در سوئیس در ماه در سال 2024 دسته‌بندی مبلغ (فرانک سوئیس) مبلغ تقریبی (دلار آمریکا) میانگین کل ۶٬۶۶۵ ۷٬۴۳۹ میانگین برای زنان ۶٬۲۱۱ ۶٬۹۳۵ میانگین برای مردان ۶٬۹۶۳ ۷٬۷۷۶ حداقل در ژنو (ناخالص) ۴٬۴۲۶ ۴٬۹۴۰ حداقل در ژنو (خالص) ۳٬۷۵۰ ۴٬۱۹۰ میانگین حقوق ماهانه در مناطق کلیدی سوئیس  اگر قصد استخدام در سوئیس را دارید، بررسی حقوق جهانی می‌تواند به شما کمک کند تا میزان حقوق کارگران سوئیسی را تعیین کنید. بررسی حقوق جهانی به معنای جمع‌آوری داده‌های مرتبط با صنعت است که نشان می‌دهد کارمندان در مکان‌های مختلف سراسر جهان چگونه دستمزد دریافت می‌کنند. در اینجا مروری بر میانگین حقوق‌ها در مناطق کلیدی سوئیس آورده شده است: زوریخ: به عنوان یک مرکز مالی بزرگ، زوریخ حقوق ماهانه میانه‌ای معادل ۷٬۰۴۸ فرانک سوئیس (۷٬۹۸۰ دلار آمریکا) ارائه می‌دهد. شمال غرب سوئیس: این منطقه که شامل شهر بازل و بخش‌های قوی داروسازی است، حقوق ماهانه میانه‌ای حدود ۷٬۴۰۵ فرانک سوئیس (۸٬۳۸۴ دلار آمریکا) دارد. منطقه دریاچه ژنو: این منطقه شامل شهرهایی مانند ژنو و لوزان است. حقوق ماهانه میانه‌ای در این منطقه حدود ۶٬۷۵۶ فرانک سوئیس (۷٬۶۴۹ دلار آمریکا) است. ایسپاس میتلند: این منطقه از سوئیس که شامل پایتخت، برن، می‌شود، حقوق ماهانه میانه‌ای معادل ۶٬۴۲۶ فرانک سوئیس (۷٬۲۷۶ دلار آمریکا) دارد. سوئیس مرکزی: این منطقه که به خاطر مناظر زیبای خود شناخته می‌شود، حقوق ماهانه میانه‌ای معادل ۶٬۵۸۸ فرانک سوئیس (۷٬۴۵۹ دلار آمریکا) دارد. سوئیس شرقی: این منطقه حقوق ماهانه میانه‌ای حدود ۶٬۴۵۵ فرانک سوئیس (۷٬۳۰۸ دلار آمریکا) دارد. تیشینو: این منطقه که با ایتالیا مرز مشترک دارد، حقوق ماهانه میانه‌ای حدود ۵٬۳۱۳ فرانک سوئیس (۶٬۰۱۵ دلار آمریکا) را ارائه می‌دهد. این اطلاعات می‌تواند به کارفرمایان جهانی کمک کند تا تصمیمات آگاهانه‌تری در زمینه حقوق و دستمزد در سوئیس بگیرند. میانگین حقوق ماهانه بر اساس صنعت اقتصاد متنوع سوئیس باعث شده است که حقوق‌های میانگین در صنایع مختلف متفاوت باشد. در اینجا مروری بر میانگین حقوق ماهانه میانه در بخش‌های کلیدی آورده شده است: بانکداری و مالی: این بخش برخی از بالاترین حقوق‌های میانگین سوئیس را ارائه می‌دهد، با حقوق ماهانه‌ای که به ۱۰٬۴۱۷ فرانک سوئیس (۱۲٬۱۶۷ دلار آمریکا) می‌رسد. داروسازی: صنعت داروسازی که به خاطر نوآوری‌های خود شناخته می‌شود، حقوق ماهانه ناخالص میانگین معادل ۱۰٬۲۹۶ فرانک سوئیس (۱۱٬۶۵۸ دلار آمریکا) را ارائه می‌دهد. خدمات فناوری اطلاعات (IT): بخش فناوری اطلاعات حقوق ماهانه ناخالص میانگین حدود ۹٬۴۱۲ فرانک سوئیس (۱۰٬۶۵۷ دلار آمریکا) دارد که نشان‌دهنده تقاضای رو به رشد برای حرفه‌ای‌های فناوری است. بیمه: حرفه‌ای‌های صنعت بیمه حقوق ماهانه میانه‌ای حدود ۹٬۰۱۸ فرانک سوئیس (۱۰٬۲۱۰ دلار آمریکا) دریافت می‌کنند. آموزش و تدریس: مربیان و معلمان معمولاً حقوق ماهانه میانه‌ای حدود ۸٬۸۰۹ فرانک سوئیس (۹٬۹۷۵ دلار آمریکا) دریافت می‌کنند. اداری عمومی: کارکنان این بخش معمولاً حقوق ماهانه میانه‌ای معادل ۸٬۴۳۳ فرانک سوئیس (۹٬۵۴۸ دلار آمریکا) دریافت می‌کنند. ماشین‌آلات: این بخش حقوق ماهانه میانه‌ای حدود ۷٬۲۴۵ فرانک سوئیس (۸٬۲۰۳ دلار آمریکا) ارائه می‌دهد که بازتاب‌دهنده مهارت‌های تخصصی مورد نیاز است. ساختمان: کارگران ساخت و ساز حقوق ماهانه میانه‌ای حدود ۶٬۴۱۰ فرانک سوئیس (۷٬۲۵۸ دلار آمریکا) دریافت می‌کنند که بسته به نقش و تجربه متغیر است. خرده‌فروشی: کارکنان خرده‌فروشی معمولاً حقوق ماهانه میانه‌ای حدود ۵٬۰۹۵ فرانک سوئیس (۵٬۷۶۹ دلار آمریکا) دریافت می‌کنند. درآمد آن‌ها ممکن است تحت تأثیر مدت زمان اشتغال و موقعیت شغلی باشد. این داده‌ها می‌تواند به کارفرمایان و متخصصان کمک کند تا تصویری بهتر از حقوق‌ها در بخش‌های مختلف صنعت سوئیس داشته باشند. پردارمد ترین مشاغل در سوئیس سوئیس برخی از بالاترین حقوق‌ها را در سطح جهانی ارائه می‌دهد، به‌ویژه در مشاغل تخصصی. در اینجا مروری بر مشاغل پردرآمد آورده شده است: رئیس بانکداری خصوصی: این حرفه‌ای‌ها که خدمات مدیریت ثروت را نظارت می‌کنند، حقوق سالانه‌ای به مبلغ تقریبی ۳۶۰٬۰۰۰ فرانک سوئیس (۴۲۰٬۰۰۰ دلار آمریکا) دریافت می‌کنند. مدیر ارشد سرمایه‌گذاری (CIO): این افراد که استراتژی‌های سرمایه‌گذاری را هدایت می‌کنند، حقوق سالانه‌ای حدود ۳۰۲٬۶۷۰ فرانک سوئیس (۳۵۱٬۸۷۲ دلار آمریکا) دارند. مدیر اجرایی ارشد (CEO): این مدیران عالی‌رتبه بسته به اندازه و صنعت شرکت، حقوق سالانه‌ای بین ۳۰۰٬۸۹۸ فرانک سوئیس (۳۵۰٬۰۰۰ دلار آمریکا) تا ۱٬۲۸۹٬۵۶۴ فرانک سوئیس (۱٬۵۰۰٬۰۰۰ دلار آمریکا) دریافت می‌کنند. متخصصان پزشکی: متخصصان پزشکی مانند جراحان و ارتودنتیست‌ها به‌دلیل آموزش گسترده و مسئولیت‌های حیاتی خود، حقوق‌های قابل توجهی دریافت می‌کنند. جراحان مغز و اعصاب به‌طور متوسط سالانه بین ۴۲۹٬۸۵۴ فرانک سوئیس (۵۰۰٬۰۰۰ دلار آمریکا) تا ۶۸۷٬۸۲۰ فرانک سوئیس (۸۰۰٬۰۰۰ دلار آمریکا) حقوق دارند. وکیل شرکتی: وکلا ارشد، به‌ویژه آن‌هایی که در زمینه حقوق شرکتی تخصص دارند، می‌توانند سالانه بین ۱۷۱٬۹۹۷ فرانک سوئیس (۲۰۰٬۰۰۰ دلار آمریکا) تا ۳۴۴٬۰۶۶ فرانک سوئیس (۴۰۰٬۰۰۰ دلار آمریکا) درآمد داشته باشند. مهندس هوش مصنوعی/یادگیری ماشین (AI/ML): این حرفه‌ای‌ها که در زمینه مدل‌سازی داده‌ها و پایتون تخصص دارند، حقوق سالانه‌ای بین ۱۵۴٬۸۱۷ فرانک سوئیس (۱۸۰٬۰۰۰ دلار آمریکا) تا ۳۰۱٬۰۳۴ فرانک سوئیس (۳۵۰٬۰۰۰ دلار آمریکا) دریافت می‌کنند. این مشاغل نشان‌دهنده پتانسیل درآمدی بالای سوئیس در زمینه‌های تخصصی است و آن را به مقصدی جذاب برای حرفه‌ای‌ها در سطح جهانی تبدیل می‌کند شکاف دستمزد بر اساس جنسیت در سوئیس با وجود تلاش‌های مداوم برای برابری دستمزدها، سوئیس همچنان با شکاف دستمزد جنسیتی مواجه است، به‌طوری که زنان به‌طور متوسط در سال ۲۰۲۲ حدود ۱۶٫۲٪ کمتر از مردان درآمد دارند. چندین عامل در این تفاوت نقش دارند: اشتغال پاره‌وقت: بسیاری از زنان به‌دلیل مسئولیت‌های مراقبتی، به‌ویژه در زمینه مراقبت از کودکان یا سالمندان، به صورت پاره‌وقت کار می‌کنند. این موضوع بر درآمد کلی زنان و پیشرفت شغلی آن‌ها تأثیر می‌گذارد. تفکیک افقی و عمودی: زنان اغلب در بخش‌های کم‌پرداخت‌تر مشغول به کار هستند و در موقعیت‌های ارشد سازمان‌ها نمایندگی کمتری دارند. تجربه کاری: وقفه‌های شغلی، که معمولاً به‌دلیل مراقبت از خانواده است، به این معنی است که بسیاری از زنان تجربه کاری کمتری دارند که بر رشد دستمزد آن‌ها در طول زمان تأثیر می‌گذارد. تبعیض: تفاوت‌های دستمزد توضیح‌داده‌نشده همچنان پس از در نظر گرفتن عواملی مانند موارد ذکرشده فوق وجود دارد که نشان می‌دهد تبعیض همچنان به شکاف دستمزد جنسیتی کمک می‌کند. کانتون چیست واژه “کانتون” (Canton) به تقسیمات کشوری در سوئیس اطلاق می‌شود. سوئیس از 26 کانتون تشکیل شده است که هر کدام به‌طور مستقل در زمینه‌های مختلف، از جمله امور اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، تصمیم‌گیری می‌کنند. این کانتون‌ها مشابه ایالات یا استان‌ها در کشورهای فدرال مانند آلمان یا آمریکا هستند، اما هر کدام از آن‌ها دارای سیستم حکومتی و قوانین خاص خود هستند. هر کانتون در سوئیس می‌تواند سیاست‌های خاص خود را در زمینه‌های مختلف مانند حداقل دستمزد، مالیات، سیستم آموزشی، و مسائل بهداشتی و اجتماعی اتخاذ کند. این سیستم فدرالیسم به کانتون‌ها اجازه می‌دهد که به‌طور مستقل تصمیم بگیرند و سیاست‌هایی را که متناسب با نیازهای محلی خود است، پیاده‌سازی کنند. به‌عنوان مثال، برخی از کانتون‌ها در سوئیس حداقل دستمزد خاص خود را تعیین کرده‌اند، در حالی که در دیگر کانتون‌ها ممکن است این موضوع متفاوت باشد. به همین دلیل، در سوئیس سیستم حقوق و دستمزد در مقایسه با سایر کشورها به دلیل وجود این تفاوت‌ها پیچیده‌تر است. این ساختار فدرالیستی، سوئیس را قادر می‌سازد که به نیازهای خاص هر منطقه پاسخ دهد و در عین حال یک چارچوب ملی انعطاف‌پذیر را حفظ کند. توصیه می کنیم مقاله بهترین شهر سوئیس برای زندگی را حتما مطالعه کنید. حداقل دستمزد کانتونی: یک ابتکار محلی با این حال، برخی از کانتون‌ها تصمیم گرفته‌اند حداقل دستمزد خود را تعیین کنند که یک مفهوم نوین در سوئیس است. در میان این کانتون‌ها، نیشاتل، ژورا، تیچینو و ژنو حداقل دستمزد کانتونی را پیاده‌سازی کرده‌اند تا به نیازهای خاص جمعیت خود پاسخ دهند. ایجاد این حداقل دستمزدهای کانتونی نشان‌دهنده پویایی و سازگاری مدل سوئیسی است که قادر است به نیازهای محلی پاسخ دهد در حالی که چارچوب ملی انعطاف‌پذیر را حفظ می‌کند. کسورات اجتماعی در سوئیس سوئیس به خاطر داشتن کسورات اجتماعی نسبتاً پایین بر حقوق نسبت به کشورهای همسایه‌اش شناخته شده است. AVS، AI، APG: اولین رکن سیستم تأمین اجتماعی سوئیس  بیمه پیری و بازماندگان (AVS)، بیمه ناتوانی (AI)، و بیمه از دست دادن درآمد (APG) پایه‌های سیستم تأمین اجتماعی در سوئیس را تشکیل می‌دهند. این مشارکت‌های اجباری درآمدی را برای افرادی که به دلیل پیری، ناتوانی، خدمت نظامی یا مدنی یا مرخصی زایمان نمی‌توانند کار کنند، فراهم می‌کند. بیمه بیکاری (AC): یک شبکه ایمنی برای کارگران  بیمه بیکاری (AC) یکی دیگر از مشارکت‌های اجتماعی حیاتی است. این بیمه به کارگرانی که به طور غیر ارادی شغل خود را از دست می‌دهند، حمایت مالی ارائه می‌دهد و بخشی از حقوق از دست رفته آن‌ها را جبران می‌کند. بیمه حوادث: حفاظت ضروری در محل کار  تمامی کارمندان در سوئیس به طور خودکار تحت پوشش بیمه حوادث قرار دارند که توسط کارفرما پرداخت می‌شود. این بیمه هزینه‌های پزشکی و غرامت در صورت وقوع حادثه حرفه‌ای یا غیرحرفه‌ای را پوشش می‌دهد. پس‌انداز شغلی: دومین رکن سیستم بازنشستگی سوئیس  پس‌انداز شغلی، که به آن LPP یا رکن دوم سیستم بازنشستگی نیز گفته می‌شود، یک سیستم بازنشستگی تکمیلی اجباری برای تمام کارگران است که سالانه بیش از ۲۲٬۰۵۰ فرانک درآمد دارند (آستانه در سال 2023). این سیستم به کارمندان کمک می‌کند تا استاندارد زندگی خود را در دوران بازنشستگی حفظ کنند. پس‌انداز بازنشستگی خصوصی: رکن سوم اگرچه رکن سوم یک هزینه تأمین اجتماعی نیست که از حقوق کسر شود، اما لازم است وجود آن را به رسمیت بشناسیم. این رکن نشان‌دهنده مبلغی است که در طول زندگی کاری فرد جمع‌آوری خواهد شد. رکن سوم به عنوان یک گزینه پس‌انداز بازنشستگی سودآور شناخته می‌شود، به این معنا که اجازه می‌دهد سپرده‌های سالانه محدودی در بانک یا طرح‌های بیمه‌ای واریز شود و نرخ بهره‌ای بالاتر از حساب‌های پس‌انداز ارائه می‌دهد. با این حال، مهم است که بدانید برداشت از رکن سوم مقررات خاص خود را دارد و مشمول مالیات یک‌بار مصرف بر اساس درآمد در زمان برداشت است. مالیات بر درآمدهای حقوقی در سوئیس درک سیستم مالیاتی سوئیس سیستم مالیاتی سوئیس پیچیده و غیرمتمرکز است و شامل سه سطح مالیات‌گیری می‌شود: فدرال، استانی (کانتونی)، و شهری (کمونالی). کارمندان در سوئیس بر اساس درآمد حقوقی خود از طریق مالیات بر درآمد و مالیات بر دارایی مشمول مالیات می‌شوند. این مالیات به صورت پیشرفته است، یعنی نرخ مالیات با افزایش سطح درآمد بیشتر می‌شود. در پایان سال، کارفرمایان گواهی حقوقی را برای کارمندان تهیه می‌کنند که مجموع درآمدهای سالانه، کسورات اجتماعی و مالیات‌ها را خلاصه می‌کند. این سند به‌عنوان مبنای اظهارنامه مالیاتی سالانه کارمند استفاده می‌شود. مالیات در منبع: یک سیستم راحت برای کارگران خارجی برای کارگران خارجی و غیر مقیم‌ها، معمولاً مالیات بر درآمد به‌طور مستقیم از منبع کسر می‌شود. به این معنا که مالیات مستقیماً از حقوق توسط کارفرما کسر می‌شود و این فرایند مالیاتی را برای این افراد ساده‌تر می‌کند. تفاوت‌های قابل توجه مالیاتی میان کانتون‌ها مهم است که بدانید نرخ‌های مالیات از یک کانتون به کانتون دیگر در سوئیس به‌طور قابل توجهی متفاوت است. به‌عنوان مثال، کانتون‌های زوریخ و ژنو معمولاً نرخ‌های مالیات بالاتری نسبت به کانتون‌های شوویز یا زوگ دارند. این تفاوت‌ها ناشی از ماهیت فدرالی سیستم سوئیس است که در آن هر کانتون آزادی تعیین نرخ‌های مالیاتی خود را دارد. درک فیش حقوقی سوئیس ساختار واضح و ساده : برخلاف برخی کشورها که فیش حقوقی ممکن است پیچیده به نظر برسد، در سوئیس فیش حقوقی معمولاً ساده و قابل درک است. این فیش عموماً از دو بخش اصلی تشکیل شده است: درآمدها و کسورات. درآمدها: بین حقوق ناخالص و مزایا : در بخش درآمدها، حقوق ناخالص مجموع مبلغی است که توسط کارفرما قبل از هرگونه کسر پرداخت می‌شود. این بخش ممکن است شامل مزایا و کمک‌های مختلفی مانند مزایای غذایى، حمل‌ونقل، مسکن، و همچنین کمک‌های پدر و مادر شدن نیز باشد. کسورات: فهرستی دقیق : بخش دوم فیش حقوقی فهرست تمام کسورات اعمال‌شده از حقوق ناخالص را نشان می‌دهد. این شامل مشارکت‌های تأمین اجتماعی (AVS، AI، APG، AC، پس‌انداز شغلی، بیمه حوادث)، مالیات در منبع در صورت وجود، و احتمالاً مشارکت‌های بیمه درمانی است. از حقوق ناخالص تا حقوق خالص : با کسر کسورات از حقوق ناخالص، حقوق خالص به دست می‌آید که مبلغ واقعی است که به کارمند پرداخت می‌شود. این ساختار ساده باعث می‌شود که فیش حقوقی سوئیس به‌ویژه خوانا و قابل درک باشد، حتی برای کسانی که با جزئیات سیستم سوئیسی آشنایی ندارند. درک قراردادهای جمعی کار (CCT) در سوئیس درک CCT‌ ها قراردادهای جمعی کار (CCT) نقش مهمی در چشم‌انداز نیروی کار سوئیس دارند. این قراردادها توافق‌نامه‌هایی میان اتحادیه‌ها و انجمن‌های کارفرمایان هستند که شرایط کاری و دستمزد را برای بخش‌های خاص تعریف می‌کنند. کارآفرینانی که در سوئیس شرکتی تأسیس می‌کنند باید با این قراردادها آشنا باشند. CCT‌ها طیف وسیعی از حوزه‌ها را پوشش می‌دهند، از جمله مهمان‌داری، ساخت و ساز، مراقبت‌های بهداشتی و صنعت داروسازی. تأثیر CCT‌ ها بر دستمزدها و شرایط کاری CCT‌ ها تأثیر زیادی بر دستمزدها و شرایط کاری در سوئیس دارند. در غیاب حداقل دستمزد ملی، این قراردادها معمولاً مکانیسمی هستند که از طریق آن‌ها حداقل دستمزدها در بسیاری از بخش‌ها تعیین می‌شوند. CCT‌ ها همچنین می‌توانند جنبه‌های دیگر کار مانند ساعات کاری، تعطیلات، تعطیلات رسمی، مزایای بهداشتی، پرداخت حقوق در دوران بیماری (مقیاس برن) و سایر مزایای کارکنان را نیز تعریف کنند. CCT‌ ها: یک عنصر ضروری در سیستم سوئیس در زمینه سوئیس، CCT‌ ها ابزاری حیاتی برای تضمین دستمزدها و شرایط کاری عادلانه هستند. بدون وجود حداقل دستمزد ملی، این قراردادها تضمین مهمی هستند که دستمزدها در بسیاری از بخش‌ها رقابتی و عادلانه باقی بماند. نمونه‌هایی از CCT در بخش‌های مختلف به‌عنوان مثال، CCT در صنعت ساعت‌سازی نه تنها حداقل دستمزد برای کارگران را تعیین می‌کند، بلکه شامل مقرراتی برای آموزش مداوم، اضافه‌کاری و حق بیمه پایان خدمت نیز می‌شود. در بخش مراقبت‌های بهداشتی، CCT ممکن است شامل شرایطی برای حداکثر ساعات کاری، استراحت‌های اجباری یا شرایط کار شبانه باشد. این مثال‌ها اهمیت CCT‌ها را در تعیین شرایط کاری در سوئیس برجسته می‌کنند. مجوزهای کاری و مجوزها در سوئیس مجوزهای کاری در سوئیس برای کار در سوئیس، بسته به ملیت شما و مدت زمان اشتغال، نیاز به مجوز کاری وجود دارد. برای اتباع اتحادیه اروپا (EU) و انجمن تجارت آزاد اروپا (EFTA)، آزادی حرکت افراد دسترسی به بازار کار سوئیس را تسهیل می‌کند. با این حال، برای کارگران غیر اتحادیه اروپا/EFTA، فرآیند می‌تواند پیچیده‌تر باشد و به عوامل مختلفی از جمله نوع کار و مدت زمان قرارداد اشتغال بستگی دارد. کارگران مرزی در سوئیس وضعیت کارگران مرزی در سوئیس اهمیت زیادی دارد. این کارگران در یک کشور همسایه (مانند فرانسه، ایتالیا یا آلمان) زندگی می‌کنند اما روزانه برای کار به سوئیس وارد می‌شوند. این امکان را به آن‌ها می‌دهد که از حقوق بالاتر سوئیسی بهره‌مند شوند در حالی که هزینه زندگی عمومی در کشور محل اقامتشان پایین‌تر است. با این حال، آن‌ها باید مسائل پیچیده‌ای مانند مالیات، وضعیت شبه‌مقیم، بیمه درمانی و نوسانات نرخ ارز را مدیریت کنند. نتیجه‌گیری آشنایی با سیستم حقوقی سوئیس ممکن است پیچیده به نظر برسد، اما به محض اینکه با اصول اولیه آشنا شوید، درمی‌یابید که سیستم آن بسیار منطقی و شفاف است. کسورات اجتماعی، مالیات، درک فیش حقوقی، قراردادهای جمعی کار و قوانین مربوط به مجوزهای کاری همه اجزای مهمی هستند که برای درک کامل کار در سوئیس ضروری هستند. یک چیز مسلم است: با وجود چالش‌ها، سوئیس فرصت‌های اقتصادی و حرفه‌ای قابل توجهی را ارائه می‌دهد و همچنان مقصدی محبوب برای بسیاری از کارگران در سطح جهانی است.

لوکزامبورگ کشوری چندزبانه است: اکثریت مردم لوکزامبورگ به چهار زبان صحبت می‌کنند و حدود نیمی از جمعیت این کشور را ساکنان خارجی تشکیل می‌دهند. زبان‌های مورد استفاده بسته به موقعیت متفاوت هستند. در امور اداری، دست‌کم سه زبان رسمی یعنی لوکزامبورگی، فرانسوی و آلمانی به کار می‌روند، در حالی که آلمانی زبان اصلی در رسانه‌های چاپی است. در محیط کار، فضاهای عمومی و فعالیت‌های گروهی، زبان مورد استفاده به شرایط بستگی دارد. علاوه بر زبان‌های رایج در لوکزامبورگ، زبان‌های دیگری مانند انگلیسی، ایتالیایی، پرتغالی و همچنین زبان‌های اسلاوی یا نوردیک نیز صحبت می‌شوند که نشان‌دهنده حضور چشمگیر جوامع مهاجر در این کشور است. برای اطمینان خاطر شما: به‌ندرت پیش می‌آید که در لوکزامبورگ نتوانید زبانی مشترک برای ارتباط پیدا کنید. سفر به لوکزامبورگ بخش گردشگری این کشور بسیار پذیرای زبان‌های مختلف است. همه وب‌سایت‌ها به چند زبان در دسترس هستند و بیشتر جاذبه‌های گردشگری بروشورهایی به زبان‌های گوناگون دارند. با توجه به حضور تعداد زیادی از کارگران مرزی در بخش‌های مهمان‌نوازی و رستوران‌ها، زبان‌های فرانسوی و آلمانی تقریباً به‌طور گسترده استفاده می‌شوند و انگلیسی نیز بسیار رایج است. توصیه می کنیم مقاله معایب و مزایای زندگی در لوکزامبورگ را حتما مطالعه کنید. ارتباط با ادارات بر اساس قانون زبان‌های سال ۱۹۸۴، در امور اداری و قضایی می‌توان از زبان‌های فرانسوی، آلمانی یا لوکزامبورگی استفاده کرد. این یعنی شهروندان می‌توانند درخواست‌های خود را به هر یک از این سه زبان به ادارات ارائه کنند و مسئولان باید «تا حد ممکن» به همان زبان پاسخ دهند. اسناد قانونی به زبان فرانسوی نوشته می‌شوند و از نظر قضایی، تنها متن فرانسوی در تمام سطوح اداره عمومی معتبر تلقی می‌شود. در محیط کار بر اساس مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۸ توسط وزارت آموزش ملی، ۹۸ درصد از مردم لوکزامبورگ به فرانسوی، ۸۰ درصد به انگلیسی، ۷۸ درصد به آلمانی و ۷۷ درصد به لوکزامبورگی صحبت می‌کنند. فرانسوی زبان اصلی ارتباطی است و پس از آن لوکزامبورگی، آلمانی، انگلیسی و پرتغالی قرار دارند. فرانسوی به‌ویژه در تجارت، هتل‌ها، رستوران‌ها و کافه‌ها، به‌خصوص در پایتخت و مناطق اطراف آن، بسیار پرکاربرد است. انگلیسی زبان مشترک جامعه بین‌المللی بزرگی است که در مؤسسات اروپایی و بخش‌های بانکی و صنعتی فعالیت می‌کنند. انگلیسی به زبان اصلی تجارت و امور مالی تبدیل شده و در جلسات بین افراد با ملیت‌های مختلف بسیار پرکاربرد است. به دلیل جمعیت بزرگ مهاجران پرتغالی، آنها اغلب در محیط کار (به‌ویژه در صنایع ساخت‌وساز، هتلداری و نظافت) و همچنین در اوقات فراغت (باشگاه‌ها، انجمن‌ها، کافه‌ها و غیره) از زبان مادری خود استفاده می‌کنند. در مدرسه نظام آموزشی لوکزامبورگ بر یادگیری زبان‌ها تأکید زیادی دارد. در نتیجه، دانش‌آموزان لوکزامبورگی در طول تحصیل خود دست‌کم سه زبان خارجی می‌آموزند. این نظام همچنین اقدامات و موضوعات متنوعی را برای ادغام دانش‌آموزان خارجی ارائه می‌دهد. رسانه‌ها و مطبوعات زبان لوکزامبورگی پراستفاده‌ترین زبان در ایستگاه‌های رادیویی و کانال‌های تلویزیونی لوکزامبورگ است. با این حال، زبان‌های دیگر نیز در دسترس هستند: رادیوی روزنامه L’Essentiel به زبان فرانسوی پخش می‌شود و ایستگاه رادیویی ARA City به زبان‌های ایتالیایی، انگلیسی، پرتغالی و غیره. مطبوعات مکتوب لوکزامبورگ همیشه چندزبانه بوده‌اند. آلمانی همواره زبان اصلی مطبوعات مکتوب بوده، اگرچه فرانسوی در روزنامه‌های سنتی و برخی هفته‌نامه‌ها پیشرفت کرده است. در مقابل، مقالات به زبان لوکزامبورگی همچنان استثنا هستند. از چند سال پیش، تعدادی نشریه به زبان انگلیسی نیز منتشر شده است. زندگی فرهنگی علاقه‌مند به سینما هستید؟ همه فیلم‌های نمایش‌داده‌شده در لوکزامبورگ یا نسخه اصلی با زیرنویس هستند یا به زبان‌های آلمانی یا فرانسوی دوبله شده‌اند. در مورد نمایش‌های تئاتر هیچ قانون خاصی وجود ندارد: لوکزامبورگی، آلمانی، فرانسوی، انگلیسی، پرتغالی، ایتالیایی – طیف گسترده‌ای از زبان‌ها و اجراها در دسترس است. خرید مواد غذایی تعداد زیادی از کارکنان در بخش خرده‌فروشی به زبان فرانسوی صحبت می‌کنند. زبان‌های لوکزامبورگی و آلمانی نیز استفاده می‌شوند. شما می توانید در راستای اشنایی بیشتر با هزینه های لوکزامبورگ به مقاله هزینه های زندگی در لوکزامبورگ را مطالعه کنید. در ایستگاه‌های پلیس مأموران پلیس به‌طور روان به زبان‌های لوکزامبورگی، فرانسوی و آلمانی صحبت می‌کنند. همچنین ممکن است بسته به پیشینه خود به زبان‌های دیگر نیز صحبت کنند. زندگی سیاسی زبان گفتاری در صحنه سیاسی لوکزامبورگی است، هرچند فرانسوی عمدتاً به‌عنوان زبان مکتوب استفاده می‌شود. فعالیت‌های گروهی در فعالیت‌های گروهی، هر ترکیبی از زبان‌ها ممکن است. از گروه‌های موسیقی محلی تا باشگاه‌های مهاجران، مطمئناً انجمنی مناسب پیدا خواهید کرد. در اینجا نیز، سه زبان رسمی کشور بیشتر استفاده می‌شوند، اما در لوکزامبورگ هیچ‌کس به دلیل زبانش از فعالیت‌های گروهی کنار گذاشته نمی‌شود. در دادگاه به‌طور کلی، افراد حاضر در دادگاه می‌توانند به زبان دلخواه خود صحبت کنند. برای کسانی که به یکی از سه زبان رسمی دوک‌نشین بزرگ صحبت نمی‌کنند، مترجم فراهم می‌شود

لوکزامبورگ از اقتصادی قوی و سیستمی سیاسی پایدار برخوردار است. این دوک‌نشین بزرگ مقصدی محبوب برای مهاجران خارجی است. با این حال، یکی از عوامل مهم در انتخاب کشوری برای مهاجرت، هزینه‌های زندگی است. در این متن، درباره هزینه کل زندگی در لوکزامبورگ در ماه، هزینه مسکن، خدمات عمومی، دارو و غذا در سال ۲۰۲۵ اطلاعات کسب کنید. لوکزامبورگ، کشوری کوچک اما مرفه که بین بلژیک، فرانسه و آلمان قرار دارد، به دلیل استاندارد بالای زندگی، اقتصاد قوی و مناظر خیره‌کننده‌اش شناخته شده است. ثروت این کشور و جذابیت آن به‌عنوان یک مرکز مالی، لوکزامبورگ را به مقصدی مطلوب برای مهاجران و متخصصان بین‌المللی از کشورهایی مانند کنیا، کوبا، ونزوئلا، موریس و بسیاری از کشورهای دیگر در سراسر جهان تبدیل کرده است. اما با اقتصاد قوی، هزینه‌های بالای زندگی نیز همراه است که گاهی اوقات می‌تواند برای تازه‌واردان غافلگیرکننده باشد. در این مقاله، به بررسی اجزای اصلی هزینه‌های زندگی در لوکزامبورگ، از جمله مسکن، حمل‌ونقل، غذا و سایر هزینه‌های روزمره می‌پردازیم. قصد مهاجرت به خارج از کشور دارید؟ با یک وکیل مهاجرت مشورت کنید تا در فرآیند درخواست برای اقامت در کشور جدید راهنمایی شوید. ایمیگو در این مسیر شما را همراهی می کند. آیا زندگی در لوکزامبورگ در سال ۲۰۲۵ گران است؟ لوکزامبورگ یکی از گران‌ترین کشورهای اروپا به شمار می‌رود. پایتخت این کشور، شهر لوکزامبورگ، در نظرسنجی هزینه‌های زندگی شرکت مرسر در سال ۲۰۲۵، رتبه ۵۲ را از میان ۲۲۷ شهر در جهان کسب کرده است. میانگین هزینه زندگی در لوکزامبورگ در ماه (۲۰۲۵): برای یک خانواده چهار نفره: بین ۶,۰۰۰ تا ۸,۰۰۰ یورو (شامل اجاره، قبوض، مراقبت‌های پزشکی و هزینه نگهداری کودکان). برای یک نفر: ۳,۲۱۰ یورو (شامل اجاره). زندگی در لوکزامبورگ در مقایسه با دیگر کشورها: گران‌تر است: ۲۳٪ گران‌تر از اسپانیا ۴۰٪ گران‌تر از جمهوری چک ۱۰٪ گران‌تر از نیوزیلند ارزان‌تر است: ۳۰٪ ارزان‌تر از بریتانیا ۴۰٪ ارزان‌تر از سوئیس ۴۵٪ ارزان‌تر از نیویورک هزینه اجاره و خرید مسکن در لوکزامبورگ به طور کلی، هزینه اجاره و خرید مسکن در لوکزامبورگ ۸۷٪ بالاتر از میانگین اتحادیه اروپا است. هزینه اجاره مسکن: اجاره آپارتمان یک‌خوابه در مرکز شهر لوکزامبورگ بین ۱,۵۰۰ تا ۲,۲۰۰ یورو در ماه است. در خارج از مرکز شهر، این مبلغ کمی کمتر و بین ۱,۲۰۰ تا ۱,۶۰۰ یورو است. برای آپارتمان سه‌خوابه، باید بین ۲,۵۰۰ تا ۳,۸۰۰ یورو در مرکز شهر و ۲,۰۰۰ تا ۲,۸۰۰ یورو در خارج از شهر پرداخت کنید. هزینه اجاره معمولاً برای یک زوج ۳۸٪ و برای یک نفر ۵۵٪ از درآمدشان را تشکیل می‌دهد. همچنین، هنگام اجاره، باید ودیعه‌ای معادل اجاره یک تا سه ماه (بسته به صاحب‌خانه) پرداخت کنید. هزینه خرید مسکن: میانگین قیمت هر متر مربع بین ۷,۰۰۰ تا ۱۵,۰۰۰ یورو است. یک آپارتمان یک‌خوابه در مرکز پایتخت تا ۵۰۰,۰۰۰ یورو هزینه دارد. آپارتمان سه‌خوابه حدود ۱,۰۰۰,۰۰۰ یورو قیمت دارد. هرچه از مرکز شهر دورتر شوید، قیمت‌ها پایین‌تر خواهد بود. برای خرید مسکن، امکان دریافت وام مسکن وجود دارد، اما مهاجران باید آماده پرداخت ودیعه‌ای به میزان ۲۰ تا ۲۵٪ از قیمت ملک باشند. اگرچه هزینه مسکن در لوکزامبورگ در مقایسه با دیگر کشورهای اروپایی بالاست، اما سطح بالای حقوق‌ها در این کشور به بسیاری از ساکنان کمک می‌کند تا این هزینه‌ها را جبران کنند. هزینه خدمات عمومی در لوکزامبورگ خدمات عمومی (برق، گرمایش، آب و جمع‌آوری زباله) برای آپارتمانی با مساحت ۸۵ متر مربع: ۲۵۰ یورو در ماه. بسته اینترنت، تلویزیون و تلفن: بین ۴۰ تا ۸۰ یورو در ماه. هزینه خدمات پزشکی در لوکزامبورگ سیستم بهداشت عمومی لوکزامبورگ برای همه ساکنان خدمات پزشکی رایگان ارائه می‌دهد. کارمندان و افراد خوداشتغال ماهانه ۲.۸٪ از درآمد خود را به صندوق بهداشت پرداخت می‌کنند. اعضای خانواده (از جمله کودکان) از طریق بیمه تأمین اجتماعی کارکنانی که حق بیمه پرداخت می‌کنند، تحت پوشش قرار می‌گیرند. هزینه‌های تقریبی خدمات پزشکی: داروی سرماخوردگی (برای ۶ روز): ۷ یورو بسته آنتی‌بیوتیک (۱۲ دوز): ۱۵ یورو ویزیت کوتاه (۱۵ دقیقه‌ای) پزشک خصوصی: ۴۹ یورو هزینه‌های آموزش در لوکزامبورگ مدارس دولتی: رایگان مهدکودک‌ها: ۳,۰۰۰ یورو در سال مدارس بین‌المللی برای کودکان زیر ۱۶ سال: ۲۰,۰۰۰ یورو در سال (هزینه‌ها با افزایش سن دانش‌آموز بیشتر می‌شود) تحصیلات دانشگاهی در دانشگاه‌های دولتی: ۲۰۰ تا ۴۰۰ یورو در هر ترم برای اکثر برنامه‌های کارشناسی هزینه‌ها در مؤسسات آموزشی خصوصی بالاتر است. هزینه مواد غذایی در لوکزامبورگ قیمت مواد غذایی در لوکزامبورگ حدود ۲۵٪ بالاتر از میانگین کشورهای اتحادیه اروپا است. هزینه خرید هفتگی مواد غذایی برای یک نفر معمولاً بین ۵۰ تا ۷۵ یورو است، بسته به نوع محصولات. فروشگاه‌های زنجیره‌ای محبوب مانند کاکتوس، اوشان و لیدل محصولات متنوعی، از جمله محصولات بین‌المللی، ارائه می‌دهند. قیمت تقریبی برخی محصولات: بطری آب ۰.۵ لیتری: ۴ یورو گوجه‌فرنگی (۱ کیلوگرم): ۴ یورو سیب (۱ کیلوگرم): ۳ یورو شیر (۱ لیتر): ۱ یورو گوشت چرخ‌کرده (۱ کیلوگرم): ۱۸ یورو تخم‌مرغ (۱۲ عدد): ۳.۵ یورو شامپو: ۴ یورو ژل دوش: ۲.۵ یورو بطری شراب: ۱۰ یورو پاکت سیگار: ۵.۷ یورو رستوران‌ها و سرگرمی در لوکزامبورگ ناهار در رستوران متوسط: ۷۵ یورو برای هر نفر ناهار در رستوران فست‌فود: ۱۰ تا ۲۵ یورو برای هر نفر نیم لیتر آبجو (محلی یا وارداتی) در کافه: ۵ یورو کاپوچینو: ۳.۷ یورو بلیط تئاتر: ۳۶ یورو بلیط سینما: ۱۲ یورو عضویت در باشگاه ورزشی: ۲۰ تا ۸۰ یورو اجاره زمین تنیس (ساعتی): ۱۹ یورو هزینه‌های حمل‌ونقل در لوکزامبورگ لوکزامبورگ دارای سیستم حمل‌ونقل عمومی کارآمد و پیشرفته‌ای است. از سال ۲۰۲۰، دولت این کشور حمل‌ونقل عمومی رایگان را برای همه ساکنان و گردشگران فراهم کرده است. این شامل اتوبوس، تراموا و قطار می‌شود که رفت‌وآمد به محل کار یا دیگر مقاصد را مقرون‌به‌صرفه می‌کند. سفر با کلاس اول: ۳ یورو برای بلیط دو ساعته یا ۶ یورو برای بلیط روزانه (معتبر تا ساعت ۴ صبح روز بعد). کلاس اول معمولاً امکانات راحت‌تری مانند صندلی‌های بهتر و فضای بیشتر ارائه می‌دهد. هزینه تاکسی: کرایه اولیه حدود ۴ یورو است و به ازای هر کیلومتر حدود ۳ یورو اضافه می‌شود. یک سفر با تاکسی در مرکز شهر معمولاً بین ۵ تا ۱۵ یورو هزینه دارد، اما برای مسیرهای طولانی‌تر، مانند سفر به فرودگاه یا مناطق اطراف، هزینه‌ها به طور قابل‌توجهی بیشتر می‌شود. هزینه بنزین: هر لیتر بنزین ۱.۵ یورو است. هزینه پارکینگ، به‌ویژه در شهر لوکزامبورگ، می‌تواند بسیار بالا باشد. اجاره یک خودروی متوسط برای یک روز بین ۳۰ تا ۷۰ یورو هزینه دارد. مالیات در لوکزامبورگ لوکزامبورگ از سیستم مالیاتی نسبتاً جذابی برخوردار است، به‌ویژه برای افرادی با درآمد بالا. نرخ مالیات بر درآمد از ۰٪ تا ۴۲٪ بسته به میزان درآمد متغیر است. همچنین، افرادی که در لوکزامبورگ زندگی و کار می‌کنند باید حق بیمه تأمین اجتماعی پرداخت کنند که معمولاً حدود ۱۲٪ از درآمد ناخالص آن‌هاست. جمع‌بندی هزینه زندگی در لوکزامبورگ بالاتر از میانگین است، اما مهاجرت به این کشور می‌تواند فرصت‌های جدیدی در زندگی و حرفه شما ایجاد کند. حقوق‌های بالا در این کشور تا حد زیادی هزینه‌های بالای زندگی را جبران می‌کند. مهاجران باید برای هزینه‌های مسکن آماده باشند، اما در عین حال می‌توانند از سبک زندگی راحت، خدمات باکیفیت و اقتصاد قوی لوکزامبورگ بهره‌مند شوند.

  کره جنوبی با اقتصاد پویا و شرکت‌های جهانی مانند سامسونگ و هیوندای، به یکی از مقاصد جذاب برای مهاجرت کاری تبدیل شده است. این کشور که زمانی بیشتر مهاجران خود را به خارج می‌فرستاد، از سال 2007 به مقصدی برای نیروی کار خارجی تبدیل شده است. طبق آمار، نرخ خالص مهاجرت در سال 2022 به 0.39 در هر 1000 نفر رسیده که نشان‌دهنده افزایش 8.94 درصدی نسبت به سال قبل است (Raconteur). این مقاله به بررسی انواع ویزاهای کاری، الزامات، فرصت‌های شغلی، چالش‌های زندگی و سیاست‌های مهاجرتی کره جنوبی می‌پردازد تا راهنمایی جامع برای مهاجران ارائه دهد. انواع ویزاهای کاری برای کار در کره جنوبی، انواع مختلفی از ویزاها وجود دارد که هر کدام برای حرفه‌ها و شرایط خاصی طراحی شده‌اند. در ادامه، مهم‌ترین ویزاهای کاری معرفی می‌شوند (InterNations Visas): ویزای E-2 (معلم زبان خارجی) : این ویزا برای تدریس زبان انگلیسی در مؤسسات آموزشی مانند مدارس، دانشگاه‌ها یا آموزشگاه‌های خصوصی (هاگوون) مناسب است. الزامات شامل مدرک لیسانس، تسلط بومی به زبان انگلیسی (از کشورهای مشخص مانند آمریکا، کانادا، یا انگلستان) و گاهی گواهینامه TEFL است. این ویزا برای دو سال معتبر است و قابل تمدید است. ویزای E-1 (استاد دانشگاه) : این ویزا برای اساتید و محققانی است که در دانشگاه‌ها یا مؤسسات آموزش عالی تدریس یا تحقیق می‌کنند. مدت اعتبار اولیه یک سال است و تا پنج سال قابل تمدید است. ویزای E-3 (تحقیقات) : برای محققان در زمینه علوم طبیعی یا فناوری پیشرفته که توسط یک نهاد کره‌ای دعوت شده‌اند. این ویزا نیز یک‌ساله است و تا پنج سال قابل تمدید است. ویزای E-4 (راهنمایی فنی) : برای متخصصانی که در زمینه علوم طبیعی یا فناوری پیشرفته مهارت‌هایی دارند که در کره جنوبی کمیاب است. این ویزا می‌تواند تک‌ورودی (سه ماه) یا چندورودی (یک سال) باشد. ویزای E-5 (حرفه‌های تخصصی) :  برای حرفه‌هایی مانند معماری، وکالت یا پزشکی که نیاز به مجوز بین‌المللی دارند. این ویزا نیازمند تأیید دولت کره است. ویزای E-6 (فرهنگ و هنر) : برای فعالیت‌های مرتبط با موسیقی، هنر، ادبیات، مدلینگ یا ورزش. این ویزا برای یک سال معتبر است و قابل تمدید است. ویزای E-7 (فعالیت‌های خاص) : برای فعالیت‌هایی که توسط وزارت دادگستری کره جنوبی تعریف شده‌اند، مانند پروژه‌های خاص در سازمان‌ها. مدت اعتبار آن بین یک تا سه سال است. ویزای D-10 (جستجوی شغل) :  برای افرادی که به دنبال فرصت‌های شغلی در کره جنوبی هستند. این ویزا برای فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های برتر یا افرادی با تجربه کاری در شرکت‌های معتبر مناسب است. ویزای D-8 (سرمایه‌گذاری و کسب‌وکار) : برای سرمایه‌گذاران یا کارآفرینانی که قصد راه‌اندازی کسب‌وکار در کره جنوبی دارند. این ویزا نیازمند سرمایه‌گذاری حداقل 300,000 دلار یا استخدام حداقل دو کارمند کره‌ای است. ویزای دیجیتال نوماد از ژانویه 2024 معرفی شده، این ویزا به افراد اجازه می‌دهد تا دو سال به‌صورت دورکاری برای شرکت‌های خارجی در کره کار کنند. الزامات شامل درآمد سالانه حداقل 85 میلیون وون (حدود 62,000 دلار) و بیمه درمانی است (TEFL Academy). الزامات و شرایط ویزا برای دریافت ویزای کاری، متقاضیان باید مدارک زیر را ارائه دهند (InterNations Visas): فرم درخواست تکمیل‌شده پاسپورت اصلی و کپی عکس پاسپورتی (3.5 در 4.5 میلی‌متر) قرارداد کاری یا نامه دعوت مدارک تحصیلی و حرفه‌ای گواهی عدم سوءپیشینه (در برخی موارد) نامه توصیه (در صورت نیاز) درخواست ویزا از طریق پورتال ویزای کره یا سفارت‌خانه‌های کره جنوبی انجام می‌شود. هزینه‌ها بسته به نوع ویزا متفاوت است: نوع ویزا هزینه (دلار آمریکا) تک‌ورودی (90 روز یا کمتر) 40 تک‌ورودی (بیش از 90 روز) 60 دوبار ورود 70 چندبار ورود 90 ویزاها سه ماه پس از صدور معتبر هستند و متقاضی باید در این مدت آن را دریافت کند. ورود به کره در حین پردازش ویزا ممکن است باعث لغو درخواست شود. فرصت‌های شغلی در کره جنوبی کره جنوبی فرصت‌های شغلی متنوعی برای مهاجران ارائه می‌دهد. در ادامه، برخی از مهم‌ترین حوزه‌ها بررسی می‌شوند: آموزش زبان انگلیسی تدریس زبان انگلیسی رایج‌ترین شغل برای خارجی‌ها در کره جنوبی است. حقوق ماهانه بین 2.3 تا 4.2 میلیون وون (1700 تا 3100 دلار) است و مزایایی مانند بلیط هواپیما و اقامتگاه ارائه می‌شود (TEFL Academy Salaries). الزامات شامل مدرک لیسانس و تسلط بومی به انگلیسی است. صنعت فناوری و IT با وجود شرکت‌هایی مانند سامسونگ و ال‌جی، فرصت‌های شغلی در فناوری اطلاعات و مهندسی بسیار زیاد است. ویزای E-7 برای متخصصان این حوزه مناسب است. سایر صنایع صنایع تولیدی، کشاورزی، ساخت‌وساز و خدمات از طریق سیستم مجوز اشتغال (EPS) نیروی کار خارجی جذب می‌کنند. این سیستم برای کارگران کم‌مهارت از 16 کشور مانند ویتنام و فیلیپین طراحی شده است (Migration Policy EPS). ویزای دیجیتال نوماد این ویزا برای فریلنسرها و کارمندانی که به‌صورت دورکاری برای شرکت‌های خارجی کار می‌کنند، فرصت جدیدی ایجاد کرده است. زندگی و کار در کره جنوبی زندگی در کره جنوبی برای مهاجران می‌تواند هم هیجان‌انگیز و هم چالش‌برانگیز باشد. در ادامه، برخی جنبه‌های کلیدی بررسی می‌شوند: تجربیات مهاجران بر اساس نظرات مهاجران در X post, یافتن شغل بدون تسلط به زبان کره‌ای دشوار است و اغلب به تدریس انگلیسی محدود می‌شود. افراد با تجربه کاری بالا یا پشتیبانی شرکتی (مانند مترجم) شانس بهتری دارند. مهاجران توصیه می‌کنند قبل از مهاجرت، زبان کره‌ای را یاد بگیرید. چالش‌های زبانی یادگیری زبان کره‌ای برای زندگی روزمره و تعاملات اجتماعی ضروری است. یادگیری این زبان ممکن است سال‌ها طول بکشد، اما منابع مانند کلاس‌های زبان، برنامه‌های تحویل غذا و رسانه‌های کره‌ای (مانند درام‌های کره‌ای) می‌توانند کمک‌کننده باشند. مسکن و هزینه‌های زندگی اجاره مسکن در کره جنوبی، به‌ویژه در سئول، نیازمند ودیعه‌های بالا (10 تا 50 میلیون وون یا 7,000 تا 35,000 دلار) است. اجاره ماهانه آپارتمان‌های خوب از 550,000 وون شروع می‌شود. وب‌سایت‌هایی مانند Naver Boodongsan برای یافتن مسکن توصیه می‌شوند. تطبیق فرهنگی کره جنوبی فرهنگی غنی اما متفاوت دارد. مهاجران ممکن است با چالش‌هایی مانند تفاوت‌های اجتماعی، تبعیض نژادی (به‌ویژه برای برخی گروه‌ها) و سختی در ایجاد دوستی با کره‌ای‌ها مواجه شوند. تحقیق درباره فرهنگ کره قبل از مهاجرت به کره جنوبی توصیه می‌شود. سیاست‌های مهاجرت کاری سیستم مجوز اشتغال (EPS) که در سال 2003 معرفی شد، برای جذب کارگران کم‌مهارت طراحی شده است (Migration Policy EPS). این سیستم: برای کارگران از 16 کشور با قراردادهای دوجانبه اعمال می‌شود. ویزای E-9 (برای کارگران وابسته به کارفرما) و H-2 (برای افراد با تبار کره‌ای) ارائه می‌دهد. حداکثر اقامت 4 سال و 10 ماه است. حقوق برابر، بیمه درمانی و جبران خسارت حوادث کاری را تضمین می‌کند. در سال 2015، حدود 512,384 کارگر کم‌مهارت تحت EPS مشغول به کار بودند که 90 درصد نیروی کار خارجی را تشکیل می‌دادند. با این حال، محدودیت‌هایی مانند وابستگی به کارفرما و مشکلات تغییر محل کار همچنان وجود دارد. نتیجه‌گیری مهاجرت کاری به کره جنوبی فرصت‌های شغلی متنوعی در زمینه‌های آموزش، فناوری و صنایع دیگر ارائه می‌دهد. با این حال، موفقیت در این مسیر نیازمند آمادگی برای دریافت ویزا، یادگیری زبان کره‌ای و تطبیق با فرهنگ محلی است. با برنامه‌ریزی دقیق، مهاجران می‌توانند از زندگی و کار در این کشور پیشرفته لذت ببرند. سوالات متداول چه ویزاهایی برای کار در کره جنوبی وجود دارد؟ ویزاهای E-1 تا E-7، D-8، D-10 و ویزای دیجیتال نوماد برای مشاغل مختلف در دسترس هستند. هر کدام شرایط خاص خود را دارند (InterNations Visas). آیا تسلط به زبان کره‌ای برای کار ضروری است؟ برای تدریس انگلیسی خیر، اما برای سایر مشاغل و زندگی روزمره بسیار مفید است. یادگیری زبان کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشد (X post). هزینه زندگی در کره جنوبی چقدر است؟ در سئول بالا، اما در شهرهایی مانند بوسان یا سوون معقول‌تر است. اجاره آپارتمان از 550,000 وون شروع می‌شود و ودیعه‌ها قابل‌توجه هستند (X post). چگونه می‌توان ویزای کاری دریافت کرد؟ از طریق پورتال ویزای کره یا سفارت‌خانه‌ها با ارائه مدارک لازم مانند قرارداد کاری و مدارک تحصیلی اقدام کنید (Korea Visa Portal). آیا اقامت دائم در کره جنوبی ممکن است؟ بله، ویزای F-5 پس از 5 سال اقامت قانونی، اثبات ثبات مالی و دانش اولیه زبان کره‌ای قابل دریافت است (Immiguides). مزایای کار در کره جنوبی چیست؟ حقوق بالا، مزایایی مانند بیمه درمانی، مرخصی با حقوق و حمایت‌های کاری از جمله مزایا هستند. با این حال، ساعات کاری طولانی (تا 52 ساعت در هفته) ممکن است چالش‌برانگیز باشد (TEFL Academy).  

مصاحبه سفارت برای دریافت ویزای دانشجویی یکی از مراحل کلیدی در فرآیند مهاجرت تحصیلی است. این مصاحبه فرصتی است تا شما بتوانید نیت خود را برای تحصیل و بازگشت به کشور خود پس از اتمام دوره تحصیلی به کارمند سفارت اثبات کنید. موفقیت در این مصاحبه نیازمند آمادگی کامل، اعتماد به نفس و ارائه پاسخ‌های واضح و صادقانه است. در این مقاله، ما به بررسی نکات کلیدی برای آماده‌سازی، پرسش‌های رایج و نحوه پاسخگویی به آن‌ها، و توصیه‌های عملی برای موفقیت در مصاحبه ویزای دانشجویی می‌پردازیم. هدف این است که شما با اطمینان و اطلاعات کافی به مصاحبه بروید و شانس دریافت ویزای خود را افزایش دهید. آماده‌سازی برای مصاحبه آماده‌سازی مناسب برای مصاحبه سفارت اولین گام برای ایجاد انطباع مثبت است. در این بخش، به جزئیات مربوط به لباس‌پوشی، مدارک لازم و آمادگی ذهنی می‌پردازیم. لباس‌پوشی مناسب ظاهر شما در مصاحبه نقش مهمی در ایجاد اولین انطباع دارد. رعایت نکات زیر می‌تواند به شما کمک کند: لباس‌های رسمی و حرفه‌ای: برای مردان، پوشیدن پیراهن رسمی، کراوات و کت‌وشلوار یا جلیقه توصیه می‌شود. زنان می‌توانند از لباس‌های رسمی مانند کت‌وشلوار، شلوار پارچه‌ای یا دامن مناسب استفاده کنند. به عنوان مثال، در برخی کشورها مانند هند، زنان می‌توانند از لباس‌های سنتی رسمی مانند کورتی و لگینگ استفاده کنند، به‌ویژه در فصول گرم. اکسسوری‌های ساده: از جواهرات ساده استفاده کنید و از اکسسوری‌های پرزرق‌وبرق یا عطرهای سنگین اجتناب کنید. اگر به دلایل مذهبی جواهراتی استفاده می‌کنید، آن‌ها را به حداقل برسانید. آراستگی: موها را مرتب و حرفه‌ای نگه دارید، ناخن‌ها را تمیز کنید و از آرایش‌های سنگین خودداری کنید. این موارد نشان‌دهنده جدیت و حرفه‌ای بودن شما هستند. در طول مصاحبه سفارت برای ویزای دانشجویی، آمادگی کامل برای پاسخ به سوالات مربوط به هدف تحصیل، برنامه‌های آینده و توانایی مالی شما حیاتی است. این مصاحبه گامی مهم در مسیر کلی مهاجرت تحصیلی شما محسوب می‌شود. از آماده‌سازی مدارک لازم گرفته تا پاسخ‌های شفاف و قانع‌کننده، هر مرحله نیازمند دقت است. برای کسب اطلاعات جامع‌تر درباره‌ی تمامی مراحل و جنبه‌های مهاجرت تحصیلی به خارج از کشور، از جمله انتخاب مقصد، اخذ پذیرش و انواع ویزا، پیشنهاد می‌کنیم به صفحه «مهاجرت تحصیلی» مراجعه کنید. این صفحه دیدگاهی کامل‌تر از مسیری که پیش رو دارید به شما می‌دهد. مدارک لازم برای مصاحبه، باید مجموعه‌ای از مدارک را به‌صورت سازمان‌یافته همراه داشته باشید. این مدارک باید به‌راحتی قابل ارائه باشند تا کارمند سفارت بتواند آن‌ها را به‌سرعت بررسی کند. مدارک موردنیاز عبارتند از: مدرک توضیحات فرم I-20/SEVIS گواهی پذیرش از دانشگاه یا موسسه آموزشی که نشان‌دهنده ثبت‌نام شما در سیستم SEVIS است. فرم DS-160 فرم درخواست ویزای غیرمهاجر که باید به‌صورت آنلاین تکمیل و چاپ شود. رسیدهای هزینه رسید پرداخت هزینه درخواست ویزا و هزینه SEVIS (I-901). نامه قرار مصاحبه تأییدیه وقت مصاحبه که از سفارت یا کنسولگری دریافت کرده‌اید. گذرنامه گذرنامه معتبر با حداقل 6 ماه اعتبار و عکس جدید (گرفته‌شده در 6 ماه گذشته). سوابق تحصیلی ترانسکریپت، گواهی‌نامه‌ها، نمرات آزمون‌های استاندارد مانند TOEFL، IELTS، SAT یا GRE. مدارک مالی صورت‌حساب‌های بانکی، نامه حمایت مالی، یا اسنادی که توانایی مالی شما یا حامی‌تان را نشان می‌دهد. اثبات پیوندها مدارکی مانند قرارداد شغلی، مالکیت املاک، یا اسناد خانوادگی که نشان‌دهنده تعهد شما به بازگشت به کشور خود است. مدارک حامی گواهی تولد (برای اثبات رابطه با حامی)، صورت‌حساب‌های بانکی حامی، یا نامه اشتغال حامی. آمادگی ذهنی و تمرین تمرین زبان انگلیسی: اگر مصاحبه به زبان انگلیسی انجام می‌شود، مکالمه خود را با یک فرد بومی یا معلم زبان تمرین کنید. این کار به شما کمک می‌کند تا پاسخ‌های خود را روان‌تر بیان کنید. به یاد داشته باشید که لهجه مشکلی ایجاد نمی‌کند، اما باید بتوانید منظور خود را به‌وضوح منتقل کنید. تمرین پاسخ‌ها: سوالات رایج را مرور کنید و پاسخ‌های خود را آماده کنید. از حفظ کردن پاسخ‌ها خودداری کنید، زیرا پاسخ‌های طبیعی و صادقانه تأثیر بهتری دارند. مدیریت زمان: حداقل 30 دقیقه زودتر به محل مصاحبه برسید. تلفن همراه خود را همراه نیاورید، زیرا در بسیاری از سفارت‌ها اجازه ورود آن‌ها وجود ندارد. پرسش‌های رایج در مصاحبه و نحوه پاسخگویی کارمند سفارت معمولاً سوالاتی را مطرح می‌کند تا نیت شما برای تحصیل، وضعیت مالی و برنامه‌های پس از تحصیل را ارزیابی کند. در ادامه، برخی از سوالات رایج و پاسخ‌های پیشنهادی ارائه شده است. 1. چرا می‌خواهید در ایالات متحده (یا کشور مقصد) تحصیل کنید؟ پاسخ پیشنهادی: «ایالات متحده یکی از مقاصد برتر تحصیلی در جهان است و دانشگاه‌های آن به دلیل کیفیت بالای آموزش، امکانات پیشرفته و تنوع فرهنگی شناخته شده‌اند. من به دنبال بهبود مهارت‌های زبان انگلیسی و کسب دانش تخصصی در [رشته تحصیلی] هستم که در کشورم به این سطح در دسترس نیست. این تحصیلات به من کمک می‌کند تا در آینده حرفه‌ای خود در [کشور خود] موفق‌تر باشم.» 2. چرا این دانشگاه خاص را انتخاب کردید؟ پاسخ پیشنهادی: «من این دانشگاه را پس از تحقیق گسترده انتخاب کردم، زیرا در زمینه [رشته تحصیلی] شهرت جهانی دارد. این دانشگاه دارای اساتید برجسته، برنامه‌های تحصیلی متنوع و شبکه قوی فارغ‌التحصیلان است که می‌تواند به من در دستیابی به اهداف حرفه‌ای‌ام کمک کند.» 3. چگونه هزینه‌های تحصیلی خود را تأمین می‌کنید؟ پاسخ پیشنهادی: «هزینه‌های تحصیلی من توسط [نام حامی، مثلاً والدین یا بورسیه] تأمین می‌شود. [حامی] در [شغل] مشغول به کار است و اسناد مالی لازم برای پوشش هزینه‌های تحصیل و زندگی من ارائه شده است. همچنین، من برنامه‌ریزی کرده‌ام که پس از تحصیل به کشورم بازگردم و از این سرمایه‌گذاری آموزشی استفاده کنم.» 4. آیا قصد دارید پس از فارغ‌التحصیلی در کشور مقصد بمانید؟ پاسخ پیشنهادی: «خیر، من قصد دارم پس از اتمام تحصیلات به [کشور خود] بازگردم. من پیوندهای قوی خانوادگی، شغلی و مالی در کشورم دارم، از جمله [مثال‌هایی مانند شغل خانوادگی، املاک یا برنامه‌های شغلی]. هدف من استفاده از دانش و مهارت‌های کسب‌شده در [کشور خود] است.» 5. آیا قبلاً به کشور مقصد سفر کرده‌اید؟ پاسخ پیشنهادی: اگر سفر کرده‌اید: «بله، من در [زمان] برای [هدف، مانند تعطیلات یا دوره آموزشی کوتاه] به [کشور] سفر کردم.» اگر سفر نکرده‌اید: «خیر، این اولین فرصت من برای سفر به [کشور] است و بسیار مشتاقم که از این تجربه تحصیلی بهره‌مند شوم.» 6. در مورد توانایی‌های تحصیلی خود چه می‌توانید بگویید؟ پاسخ پیشنهادی: «من در آزمون‌های استاندارد مانند TOEFL با نمره [نمره] و [آزمون دیگر، مانند GRE] با نمره [نمره] موفق بوده‌ام. همچنین، سوابق تحصیلی من نشان‌دهنده تعهد من به یادگیری است، و من آماده‌ام تا در محیط دانشگاهی [کشور مقصد] به موفقیت دست یابم.» نکات کلیدی برای موفقیت در مصاحبه برای موفقیت در مصاحبه، رعایت نکات زیر ضروری است: اثبات دلایل بازگشت به کشور خود: نشان دهید که دلایل قوی‌تری برای بازگشت به کشور خود دارید تا ماندن در کشور مقصد. این دلایل می‌توانند شامل شغل، خانواده، املاک، یا برنامه‌های شغلی آینده باشند. به عنوان مثال، اگر در کشور خود شغلی در انتظار شماست، آن را ذکر کنید. تمرین مکالمه به زبان انگلیسی: اگر مصاحبه به زبان انگلیسی است، با یک فرد بومی تمرین کنید. این کار به شما کمک می‌کند تا پاسخ‌های خود را روان‌تر بیان کنید. عدم حضور همراهان: والدین یا اعضای خانواده را به مصاحبه نیاورید، زیرا کارمند سفارت می‌خواهد مستقیماً با شما صحبت کند. این نشان‌دهنده استقلال و جدیت شماست. بیان واضح اهداف تحصیلی: دلایل انتخاب برنامه تحصیلی و دانشگاه خاص را توضیح دهید و نشان دهید که چگونه این تحصیلات به آینده حرفه‌ای شما در کشور خود کمک می‌کند. پاسخ‌های کوتاه و مختصر: مصاحبه معمولاً کوتاه است (2-3 دقیقه)، بنابراین پاسخ‌های خود را کوتاه، واضح و مستقیم ارائه دهید. اولین انطباع در دقایق ابتدایی بسیار مهم است. شفافیت اسناد: اسناد خود را به‌گونه‌ای سازمان‌دهی کنید که کارمند سفارت بتواند به‌سرعت آن‌ها را بررسی کند. از ارائه توضیحات طولانی کتبی خودداری کنید. آمادگی برای سوالات سخت‌تر: اگر از کشوری با مشکلات اقتصادی یا نرخ بالای مهاجرت هستید، ممکن است با سوالات بیشتری درباره برنامه‌های شغلی پس از تحصیل مواجه شوید. پاسخ‌های خود را با دقت آماده کنید. توضیح درباره همراهان: اگر همسر یا فرزندان شما درخواست ویزای همراه (مانند F-2) دارند، فعالیت‌های آن‌ها (مانند تحصیل پاره‌وقت یا کار داوطلبانه) را توضیح دهید و تأکید کنید که آن‌ها قصد کار کردن ندارند. مدیریت رد ویزا: اگر ویزای شما رد شد، آرامش خود را حفظ کنید و از کارمند سفارت بپرسید که چه مدارکی می‌توانید برای رفع مشکل ارائه دهید. دلیل رد را به‌صورت کتبی درخواست کنید. ثبات در درخواست‌های بعدی: اگر اعضای خانواده شما بعداً برای ویزا اقدام می‌کنند، بهتر است در همان سفارت یا کنسولگری که شما اقدام کرده‌اید، درخواست دهند. نتیجه‌گیری موفقیت در مصاحبه سفارت برای ویزای دانشجویی نیازمند آمادگی کامل، اعتماد به نفس و صداقت است. با رعایت نکات ذکرشده، از جمله آماده‌سازی مدارک، تمرین پاسخ‌ها و ارائه ظاهری حرفه‌ای، می‌توانید شانس خود را برای دریافت ویزا افزایش دهید. مهم است که نیت خود را برای تحصیل و بازگشت به کشور خود به‌وضوح نشان دهید. همچنین، تمرین پاسخ به سوالات رایج و حفظ آرامش در طول مصاحبه می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر نتیجه داشته باشد. با برنامه‌ریزی دقیق و آمادگی کافی، می‌توانید این مرحله را با موفقیت پشت سر بگذارید و به اهداف تحصیلی خود نزدیک‌تر شوید. پرسش‌های متداول (FAQ) چه لباسی برای مصاحبه سفارت مناسب است؟ لباس‌های رسمی و حرفه‌ای بپوشید، مانند کت‌وشلوار برای مردان و لباس‌های رسمی یا کورتی و لگینگ برای زنان. از پوشیدن لباس‌های غیررسمی مانند هودی یا تی‌شرت خودداری کنید. ظاهر آراسته و حرفه‌ای نشان‌دهنده جدیت شماست. چه مدارکی باید به مصاحبه ببرم؟ فرم I-20، فرم DS-160، رسیدهای هزینه، نامه قرار مصاحبه، گذرنامه، عکس جدید، سوابق تحصیلی، مدارک مالی و اسنادی که پیوند شما با کشور خود را نشان می‌دهند، همراه داشته باشید. چگونه به سوال “چرا می‌خواهید در این کشور تحصیل کنید؟” پاسخ دهم؟ توضیح دهید که کشور مقصد دارای دانشگاه‌های برتر، امکانات پیشرفته و فرصت‌های منحصربه‌فرد برای تحصیل است. تأکید کنید که این تحصیلات به شما کمک می‌کند تا در کشور خود موفق‌تر باشید. آیا می‌توانم در حین تحصیل کار کنم؟ در بسیاری از کشورها، مانند ایالات متحده، دانشجویان با ویزای F-1 می‌توانند تا 20 ساعت در هفته در مشاغل داخل دانشگاه کار کنند و در تعطیلات به‌صورت تمام‌وقت مشغول شوند. با این حال، تمرکز اصلی شما باید روی تحصیل باشد. چگونه نشان دهم که قصد بازگشت به کشورم را دارم؟ از پیوندهای خانوادگی، شغلی یا مالی خود صحبت کنید، مانند شغل خانوادگی، املاک یا برنامه‌های شغلی در کشور خود. این موارد نشان‌دهنده تعهد شما به بازگشت هستند. اگر ویزایم رد شد، چه باید بکنم؟ آرامش خود را حفظ کنید و از کارمند سفارت بپرسید که چه مدارکی می‌توانید برای رفع مشکل ارائه دهید. دلیل رد را به‌صورت کتبی درخواست کنید و برای درخواست بعدی آماده شوید.

شبه‌جزیره کره، واقع در شرق آسیا، به دو کشور مجزا تقسیم شده است: کره جنوبی (جمهوری کره) و کره شمالی (جمهوری دموکراتیک خلق کره). این تقسیم‌بندی که پس از جنگ جهانی دوم و به دنبال جنگ کره (1950–1953) شکل گرفت، دو کشور با تفاوت‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی چشمگیر ایجاد کرده است. یکی از پرسش‌های رایج درباره این دو کشور، مقایسه وسعت جغرافیایی آن‌هاست. آیا کره شمالی بزرگتر است یا کره جنوبی؟ این مقاله با بررسی دقیق وسعت، ویژگی‌های جغرافیایی، آب‌وهوا و تأثیرات این عوامل بر هر دو کشور، به این پرسش پاسخ می‌دهد و اطلاعات جامعی در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد. مقایسه وسعت کره جنوبی و کره شمالی بر اساس منابع معتبر مانند ویکی‌پدیا و دانشنامه بریتانیکا، کره شمالی از نظر مساحت کل بزرگتر از کره جنوبی است. مساحت کره جنوبی بین 100,222 تا 100,410 کیلومتر مربع تخمین زده می‌شود، در حالی که مساحت کره شمالی بین 120,538 تا 123,214 کیلومتر مربع است. این تفاوت نشان می‌دهد که کره شمالی حدود 20,128 تا 22,992 کیلومتر مربع بزرگتر از کره جنوبی است. اختلاف اندک در این ارقام ممکن است به دلیل تفاوت در روش‌های اندازه‌گیری یا به‌روزرسانی داده‌ها باشد، اما اجماع کلی بر برتری مساحت کره شمالی است. شبه‌جزیره کره در مجموع حدود 223,170 کیلومتر مربع وسعت دارد که کره جنوبی تقریباً 45% از این مساحت را به خود اختصاص داده است. جدول زیر اطلاعات مربوط به مساحت دو کشور را خلاصه می‌کند: کشور مساحت کل (کیلومتر مربع) مساحت خشکی (کیلومتر مربع) مساحت آبی (کیلومتر مربع) کره جنوبی 100,222–100,410 96,920–97,610 2,800–2,800 کره شمالی 120,538–123,214 120,408–122,984 130–230 منابع: ویکی‌پدیا، دانشنامه بریتانیکا، کتاب حقایق جهانی سیا جغرافیای کره جنوبی کره جنوبی در نیمه جنوبی شبه‌جزیره کره قرار دارد و از شمال با کره شمالی، از شرق با دریای ژاپن، از جنوب با دریای چین شرقی و از غرب با دریای زرد هم‌مرز است. این کشور از طریق تنگه کره از جزیره تسوشیمای ژاپن جدا می‌شود. کره جنوبی بیش از 3000 جزیره دارد که بیشتر آن‌ها کوچک و غیرمسکونی هستند. جزیره ججو، با مساحت حدود 1845 کیلومتر مربع، بزرگ‌ترین و محبوب‌ترین جزیره این کشور است و قله هالاسان با ارتفاع 1950 متر، بلندترین نقطه آن محسوب می‌شود. زمین‌شناسی و توپوگرافی: حدود 70% از خاک کره جنوبی را کوه‌ها و تپه‌ها تشکیل می‌دهند. رشته‌کوه تبک در امتداد ساحل شرقی قرار دارد، در حالی که دشت‌های غربی و جنوب شرقی برای کشاورزی و توسعه شهری مناسب هستند. آب‌وهوا: کره جنوبی دارای آب‌وهوای معتدل و موسمی است. تابستان‌ها گرم و مرطوب و زمستان‌ها سرد و خشک هستند. میزان بارندگی سالانه بین 1200 تا 1800 میلی‌متر است و گاهی طوفان‌های موسمی (تایفون) باعث بادهای شدید و سیل می‌شوند. پوشش گیاهی و جانوری: جنگل‌های برگ‌ریز و همیشه‌سبز، با گونه‌هایی مانند بلوط، افرا و کاج، در کره جنوبی یافت می‌شوند. حیات‌وحش شامل روباه، گوزن و پرندگان مختلف است، هرچند تخریب زیستگاه‌ها تنوع زیستی را کاهش داده است. منابع طبیعی و اقتصاد: سواحل طولانی و بنادر طبیعی کره جنوبی، تجارت دریایی و ماهیگیری را تقویت کرده‌اند. منابع معدنی مانند سنگ‌آهن، منگنز و طلا نیز به اقتصاد این کشور کمک می‌کنند. جغرافیای کره شمالی کره شمالی در نیمه شمالی شبه‌جزیره کره واقع شده و از شمال با چین و روسیه، از جنوب با کره جنوبی، از شرق با دریای ژاپن و از غرب با دریای زرد هم‌مرز است. این کشور نیز مانند کره جنوبی، عمدتاً کوهستانی است و حدود 70% از مساحت آن را کوه‌ها تشکیل می‌دهند. قله پکتوسان، با ارتفاع 2744 متر، بلندترین نقطه کره شمالی و بخشی از مرز با چین است. آب‌وهوا: آب‌وهوای کره شمالی سردتر از کره جنوبی است، به‌ویژه در مناطق شمالی که دمای زمستان‌ها به زیر صفر می‌رسد. تابستان‌ها معتدل و گرم هستند. پوشش گیاهی و جانوری: جنگل‌های مخروطی و رودخانه‌ای در کره شمالی یافت می‌شوند و گونه‌هایی مانند خرس قهوه‌ای، گوزن و پلنگ در این کشور زندگی می‌کنند، هرچند بسیاری از آن‌ها به دلیل تخریب زیستگاه در خطر انقراض هستند. منابع طبیعی و اقتصاد: اقتصاد کره شمالی متمرکز بر صنایع سنگین و کشاورزی است. منابع معدنی مانند زغال‌سنگ، منگنز و مس از اهمیت بالایی برخوردارند. رود یالو، که مرز چین و کره شمالی را تشکیل می‌دهد، نقش مهمی در اقتصاد این کشور دارد. در حالی که این مقاله به مقایسه‌ی ابعاد جغرافیایی و تفاوت‌های فیزیکی بین کره شمالی و کره جنوبی می‌پردازد، برای بسیاری از افراد، جذابیت این منطقه فراتر از جغرافیاست و به فرصت‌های زندگی و آینده‌ای روشن مربوط می‌شود. به‌ویژه کره جنوبی، با اقتصاد پیشرفته، فرهنگ پویا و زیرساخت‌های مدرن، مقصدی محبوب برای مهاجرت به شمار می‌رود. اما اگر در انتخاب بین کشورهای منطقه برای زندگی و کار تردید دارید، شاید بد نباشد که گزینه‌های دیگر را نیز در نظر بگیرید. برای مقایسه‌ی دقیق‌تر فرصت‌ها و چالش‌های مهاجرت به کره جنوبی در برابر کشوری مانند ژاپن، پیشنهاد می‌کنیم مقاله «مهاجرت به کره جنوبی یا ژاپن» را مطالعه کنید. این مقاله به شما کمک می‌کند تا با دیدی بازتر، بهترین تصمیم را برای آینده‌ی خود بگیرید. منطقه غیرنظامی کره (DMZ) مرز بین کره جنوبی و کره شمالی توسط منطقه غیرنظامی کره (DMZ) تعریف می‌شود که در سال 1953 پس از جنگ کره ایجاد شد. این منطقه با عرض 4 کیلومتر و طول تقریبی 241 کیلومتر، در امتداد مدار 38 درجه شمالی قرار دارد. با وجود نامش، DMZ به شدت تحت حفاظت نظامی است و نمادی از تنش‌های جاری بین دو کشور محسوب می‌شود. نکته جالب این است که DMZ به دلیل محدودیت دسترسی انسانی، به یک پناهگاه طبیعی برای حیات‌وحش تبدیل شده و گونه‌هایی که در سایر نقاط شبه‌جزیره کاهش یافته‌اند، در این منطقه حفظ شده‌اند. تراکم جمعیتی با وجود مساحت کوچک‌تر، کره جنوبی جمعیت بیشتری نسبت به کره شمالی دارد. بر اساس تخمین‌های سال 2025، جمعیت کره جنوبی حدود 51.7 میلیون نفر و جمعیت کره شمالی حدود 25.7 میلیون نفر است. این موضوع منجر به تراکم جمعیتی 514 نفر در هر کیلومتر مربع در کره جنوبی و 213 نفر در هر کیلومتر مربع در کره شمالی شده است. این تفاوت نشان‌دهنده تمرکز شهری در کره جنوبی، به‌ویژه در منطقه کلان‌شهری سئول، و توسعه اقتصادی پیشرفته‌تر این کشور در مقایسه با کره شمالی است. اهمیت اقتصادی و جغرافیایی جغرافیای کره جنوبی نقش مهمی در اقتصاد آن ایفا کرده است. سواحل گسترده و بنادر طبیعی این کشور، تجارت دریایی و صنعت ماهیگیری را تقویت کرده‌اند. منابع معدنی مانند سنگ‌آهن، منگنز و طلا نیز به توسعه صنعتی کمک می‌کنند. در مقابل، اقتصاد کره شمالی متمرکزتر است و بر صنایع سنگین و کشاورزی تمرکز دارد. منابع معدنی مانند زغال‌سنگ، منگنز و مس در اقتصاد این کشور نقش کلیدی دارند، هرچند تحریم‌های بین‌المللی و انزوای اقتصادی محدودیت‌هایی ایجاد کرده‌اند. نتیجه‌گیری به طور خلاصه، کره شمالی از نظر مساحت بزرگتر از کره جنوبی است و تفاوت مساحت آن‌ها حدود 20,000 تا 23,000 کیلومتر مربع است. با این حال، کره جنوبی با تراکم جمعیتی بالاتر و توسعه اقتصادی پیشرفته‌تر، از نظر اقتصادی و زیرساختی پیشرفته‌تر است. هر دو کشور دارای ویژگی‌های جغرافیایی منحصربه‌فردی مانند کوه‌ها، رودخانه‌ها و سواحل هستند که هویت فرهنگی و اقتصادی آن‌ها را شکل داده‌اند. درک این تفاوت‌ها به شناخت بهتر زمینه‌های تاریخی و سیاسی شبه‌جزیره کره کمک می‌کند. پرسش‌های متداول (FAQ) کدام کشور بزرگتر است، کره جنوبی یا کره شمالی؟ کره شمالی با مساحت تقریبی 120,538 تا 123,214 کیلومتر مربع بزرگتر از کره جنوبی با مساحت 100,222 تا 100,410 کیلومتر مربع است. تفاوت‌های جغرافیایی کره جنوبی و کره شمالی چیست؟ کره شمالی کوه‌های بلندتری مانند پکتوسان دارد و آب‌وهوای سردتری نسبت به کره جنوبی. کره جنوبی دارای جزایر بیشتری مانند جزیره ججو و آب‌وهوای معتدل‌تر است. آیا مرز بین کره جنوبی و کره شمالی یک مرز طبیعی است؟ خیر، مرز دو کشور منطقه غیرنظامی (DMZ) است که در سال 1953 در امتداد مدار 38 درجه شمالی ایجاد شده و یک مرز مصنوعی است. رودخانه‌های اصلی کره جنوبی و کره شمالی کدامند؟ در کره جنوبی، رود هان از سئول عبور می‌کند. در کره شمالی، رود یالو مرز با چین را تشکیل می‌دهد. آیا کره جنوبی و کره شمالی سواحل دارند؟ بله، هر دو کشور دارای سواحل هستند. کره جنوبی به دریای ژاپن، دریای چین شرقی و دریای زرد دسترسی دارد و کره شمالی به دریای ژاپن و دریای زرد. مناطق کوهستانی مهم در کره جنوبی و کره شمالی کدامند؟ در کره جنوبی، هالاسان در جزیره ججو و رشته‌کوه تبک برجسته هستند. در کره شمالی، پکتوسان و رشته‌کوه ننگنیم از اهمیت برخوردارند. منابع ویکی‌پدیا: کره جنوبی ویکی‌پدیا: کره شمالی دانشنامه بریتانیکا: کره جنوبی دانشنامه بریتانیکا: کره شمالی

  اروپا به عنوان یکی از قاره‌های پیشرو در اقتصاد جهانی، میزبان کشورهایی با اقتصادهای پیشرفته و متنوع است. این کشورها با تولید ناخالص داخلی (GDP) بالا، صنایع پیشرو، و استانداردهای زندگی مطلوب، نقش مهمی در تجارت و نوآوری جهانی ایفا می‌کنند. شناسایی بهترین اقتصادهای اروپا برای سرمایه‌گذاران، سیاست‌گذاران، و تحلیلگران اقتصادی اهمیت بسزایی دارد، زیرا این کشورها نه تنها بر اقتصاد منطقه‌ای، بلکه بر بازارهای جهانی تأثیر می‌گذارند. در این مقاله، پنج کشور برتر اروپا از نظر اقتصادی – آلمان، بریتانیا، فرانسه، ایتالیا، و سوئیس – بررسی می‌شوند. هر یک از این کشورها نقاط قوت و چالش‌های خاص خود را دارند که در ادامه به تفصیل شرح داده می‌شود. آلمان: رهبر اقتصاد اروپا آلمان با تولید ناخالص داخلی نامی (GDP) حدود ۴٫۹۲ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۵، بزرگ‌ترین اقتصاد اروپا و سومین اقتصاد بزرگ جهان پس از ایالات متحده و چین است. این کشور به دلیل صنایع تولیدی قوی، به ویژه در خودروسازی، ماشین‌آلات، مواد شیمیایی، و الکترونیک، شهرت جهانی دارد. آلمان همچنین یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان جهان است و مازاد حساب جاری آن در رتبه اول جهانی قرار دارد. صنایع کلیدی خودروسازی: شرکت‌هایی مانند فولکس‌واگن، بی‌ام‌و، و مرسدس‌بنز از پیشگامان صنعت خودرو هستند. ماشین‌آلات: تولید تجهیزات صنعتی و فناوری‌های پیشرفته. مواد شیمیایی: تولید مواد شیمیایی و دارویی با کیفیت بالا. الکترونیک: تولید تجهیزات الکترونیکی و نیمه‌رساناها. داروسازی: شرکت‌هایی مانند بایر در این صنعت پیشرو هستند. شاخص‌های اقتصادی شاخص اقتصادی مقدار رتبه جهانی رشد GDP ۰٫۳٪ (۲۰۲۵) ۱۹۴ GDP سرانه ۵۷٫۹۱ هزار دلار ۲۶ نرخ بیکاری پایین (حدود ۳٫۵٪) ۶۱ بدهی عمومی ۶۴٫۷٪ از GDP (۲۰۲۶) ۶۷ صادرات ۱٫۶۶ تریلیون دلار (۲۰۲۴) ۳ آلمان در سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ شاهد کاهش رشد اقتصادی بود (به ترتیب -۰٫۳٪ و -۰٫۲٪)، اما پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که در سال ۲۰۲۵ رشد اندکی به میزان ۰٫۳٪ خواهد داشت. این کشور همچنین از نیروی کار ماهر و نوآوری‌های فناوری بهره می‌برد. چالش‌ها هزینه‌های بالای انرژی: وابستگی به منابع انرژی خارجی، به ویژه پس از کاهش واردات گاز از روسیه، چالش بزرگی است. پیری جمعیت: کاهش نرخ باروری و افزایش میانگین سنی، نیروی کار را تحت فشار قرار داده است. بوروکراسی: مقررات پیچیده و موانع اداری رشد کسب‌وکارها را کند می‌کنند. تنش‌های تجاری: احتمال اعمال تعرفه‌های آمریکا بر صادرات آلمان، به ویژه در بخش خودرو، تهدیدی جدی است. چشم‌انداز آینده آلمان با سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر، دیجیتالی‌سازی، و تقویت زیرساخت‌ها می‌تواند چالش‌های خود را مدیریت کند. سیاست‌های دولت جدید برای افزایش هزینه‌های زیرساختی و دفاعی نیز می‌تواند به رشد اقتصادی کمک کند. با این حال، موفقیت این کشور به توانایی آن در کاهش وابستگی به انرژی خارجی و مدیریت تنش‌های تجاری بستگی دارد. بریتانیا: قدرت خدمات و تجارت جهانی بریتانیا با GDP نامی ۳٫۷۳ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۵، دومین اقتصاد بزرگ اروپا و پنجمین اقتصاد جهان است. اقتصاد این کشور به شدت به بخش خدمات، به ویژه مالی، بیمه، و خدمات تجاری وابسته است. لندن به عنوان یکی از مراکز مالی پیشرو جهان، نقش کلیدی در اقتصاد بریتانیا ایفا می‌کند. صنایع کلیدی مالی و بیمه: لندن میزبان بورس اوراق بهادار لندن و شرکت‌های بیمه‌ای بزرگ است. خدمات تجاری: شامل مشاوره، حسابداری، و خدمات حقوقی. تولید: صنایع هوافضا، داروسازی، و فناوری. صنایع خلاقانه: تولید فیلم، موسیقی، و هنر. فناوری: رشد سریع استارتاپ‌های فناوری در لندن و کمبریج. شاخص‌های اقتصادی شاخص اقتصادی مقدار رتبه جهانی رشد GDP ۱٫۰٪ (۲۰۲۵) ۱۸۴ GDP سرانه ۵۴٫۲۸ هزار دلار ۳۷ نرخ بیکاری حدود ۴٫۵٪ ۷۴ بدهی عمومی حدود ۱۰۰٪ از GDP ۵ صادرات بالا (رتبه ۵ جهانی) ۵ رشد GDP بریتانیا در سه‌ماهه اول ۲۰۲۵ حدود ۰٫۷٪ بود، اما پیش‌بینی‌ها برای کل سال ۱٫۰٪ است که کمتر از پیش‌بینی‌های قبلی (۱٫۶٪) است. این کاهش به دلیل تنش‌های تجاری و عدم قطعیت‌های داخلی است. چالش‌ها برگزیت: خروج از اتحادیه اروپا روابط تجاری را پیچیده کرده و هزینه‌های تجاری را افزایش داده است. بدهی عمومی بالا: بدهی عمومی نزدیک به ۱۰۰٪ GDP، فشار مالی بر دولت ایجاد کرده است. تنش‌های تجاری: احتمال تعرفه‌های آمریکا بر کالاهای اروپایی. تورم: افزایش قیمت‌های انرژی و مواد غذایی، تورم را به ۳٫۵٪ در سال ۲۰۲۵ رسانده است. چشم‌انداز آینده بریتانیا با تکیه بر قدرت بخش خدمات و توافق‌نامه‌های تجاری جدید می‌تواند رشد خود را حفظ کند. اصلاحات در سیستم برنامه‌ریزی مسکن و توسعه زیرساخت‌ها نیز می‌تواند به بهبود اقتصاد کمک کند. با این حال، مدیریت بدهی و کاهش عدم قطعیت‌های سیاسی و تجاری، کلید موفقیت خواهد بود. فرانسه: ترکیبی از صنعت و خدمات فرانسه با GDP نامی ۳٫۲۸ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۵، سومین اقتصاد بزرگ اروپا است. این کشور اقتصاد مختلطی دارد که در آن دولت نقش مهمی ایفا می‌کند. فرانسه به دلیل صنایع هوانوردی، خودروسازی، و کالاهای لوکس شهرت دارد و مقصد اصلی گردشگری جهان است. صنایع کلیدی هوانوردی: شرکت ایرباس یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان هواپیما در جهان است. خودروسازی: رنو، پژو، و سیتروئن. کالاهای لوکس: برندهایی مانند لوئی ویتون، شنل، و دیور. کشاورزی: تولید محصولات کشاورزی و شراب. گردشگری: پاریس و دیگر شهرها سالانه میلیون‌ها گردشگر جذب می‌کنند. شاخص‌های اقتصادی شاخص اقتصادی مقدار رتبه جهانی رشد GDP ۰٫۶٪ (۲۰۲۵) ۱۶۸ GDP سرانه ۴۹٫۵۳ هزار دلار ۳۵ نرخ بیکاری حدود ۷٫۵٪ ۱۳۵ بدهی عمومی ۱۱۸٫۴٪ از GDP (۲۰۲۶) ۲۳ صادرات بالا (رتبه ۴ جهانی) ۴ رشد GDP فرانسه در سال ۲۰۲۵ به ۰٫۶٪ کاهش خواهد یافت، که عمدتاً به دلیل سیاست‌های مالی انقباضی و عدم قطعیت‌های تجاری است. بدهی عمومی بالا و کسری بودجه نیز چالش‌های جدی هستند. چالش‌ها بدهی عمومی بالا: بدهی عمومی بیش از ۱۱۸٪ GDP در سال ۲۰۲۶ پیش‌بینی می‌شود. عدم قطعیت سیاسی: تغییرات مکرر دولت و ناآرامی‌های اجتماعی. تنش‌های تجاری: تأثیر تعرفه‌های آمریکا بر صادرات. بازار کار: مقررات سختگیرانه و نرخ بیکاری بالا. چشم‌انداز آینده فرانسه با تمرکز بر کاهش کسری بودجه و اصلاحات بازار کار می‌تواند رشد پایداری را تجربه کند. سرمایه‌گذاری در فناوری و انرژی هسته‌ای نیز می‌تواند رقابت‌پذیری اقتصادی را تقویت کند. ایتالیا: قدرت طراحی و تولید ایتالیا با GDP نامی ۲٫۴۶ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۵، چهارمین اقتصاد بزرگ اروپا است. این کشور به دلیل صنایع مد، طراحی، و تولید شهرت دارد و یکی از اعضای کلیدی منطقه یورو است. صنایع کلیدی مد و طراحی: برندهای لوکس مانند گوچی، پرادا، و ورساچه. تولید: ماشین‌آلات، خودرو، و تجهیزات صنعتی. غذا و نوشیدنی: تولید پاستا، شراب، و روغن زیتون. گردشگری: جاذبه‌های تاریخی مانند رم و ونیز. شاخص‌های اقتصادی شاخص اقتصادی مقدار رتبه جهانی رشد GDP ۰٫۶٪ (۲۰۲۵) ۱۷۶ GDP سرانه ۴۱٫۷۱ هزار دلار ۳۹ نرخ بیکاری حدود ۸٪ ۱۳۰ بدهی عمومی بیش از ۱۴۰٪ از GDP ۷ صادرات بالا (رتبه ۱۰ جهانی) ۱۰ رشد GDP ایتالیا در سال ۲۰۲۵ حدود ۰٫۶٪ پیش‌بینی می‌شود، که عمدتاً توسط تقاضای داخلی و سرمایه‌گذاری‌های صندوق بازسازی اروپا (RRF) حمایت می‌شود. چالش‌ها بدهی عمومی بالا: بدهی عمومی بیش از ۱۴۰٪ GDP، یکی از بالاترین‌ها در اروپا. رشد کند: رشد اقتصادی پایین‌تر از متوسط اتحادیه اروپا. بوروکراسی: موانع اداری و فساد. نابرابری منطقه‌ای: تفاوت اقتصادی بین شمال و جنوب ایتالیا. چشم‌انداز آینده ایتالیا با استفاده از منابع RRF و اصلاحات ساختاری می‌تواند رشد خود را افزایش دهد. تقویت صنایع فناوری و کاهش بدهی عمومی نیز برای آینده اقتصادی این کشور حیاتی است. در بررسی قدرت‌های اقتصادی اروپا، توجه به فرصت‌های بالقوه برای زندگی و کار در این کشورها نیز اهمیت پیدا می‌کند. در حالی که کشورهایی مانند آلمان و فرانسه در صدر قرار دارند، سایر کشورهای عضو اتحادیه اروپا نیز می‌توانند مقاصد جذابی برای مهاجران باشند. اگر به دنبال کشوری با فرهنگ غنی، تاریخ درخشان و فرصت‌هایی برای شروع یک زندگی جدید در اروپا هستید، شاید بد نباشد که به ایتالیا فکر کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد شرایط مهاجرت به ایتالیا، می‌توانید به صفحه «مهاجرت به ایتالیا» مراجعه کنید. این صفحه جزئیات کاملی در مورد راه‌های مختلف مهاجرت به این کشور مدیترانه‌ای را در اختیار شما قرار می‌دهد. سوئیس: رهبری در بانکداری و فناوری سوئیس با GDP نامی ۰٫۹۹۹۶ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۵، اقتصاد کوچک اما بسیار پیشرفته‌ای دارد. این کشور با GDP سرانه ۱۱۱٫۷۲ هزار دلار، یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان است و در بانکداری، بیمه، و داروسازی پیشرو است. صنایع کلیدی بانکداری و بیمه: زوریخ و ژنو مراکز مالی جهانی هستند. داروسازی: شرکت‌هایی مانند نووارتیس و روش. ماشین‌آلات: تولید تجهیزات دقیق و ساعت‌سازی. گردشگری: جاذبه‌های طبیعی و پیست‌های اسکی. شاخص‌های اقتصادی شاخص اقتصادی مقدار رتبه جهانی رشد GDP ۱٫۳٪ (۲۰۲۵) ۱۷۵ GDP سرانه ۱۱۱٫۷۲ هزار دلار ۱۰ نرخ بیکاری حدود ۴٪ ۷۱ بدهی عمومی کمتر از ۳۰٪ از GDP ۱۸۵ صادرات بالا (رتبه ۱۵ جهانی) ۱۵ رشد GDP سوئیس در سال ۲۰۲۵ حدود ۱٫۳٪ پیش‌بینی می‌شود، که با کاهش تورم و افزایش اعتماد مصرف‌کننده حمایت می‌شود. چالش‌ها تنش‌های ژئوپلیتیکی: وابستگی به صادرات و تجارت جهانی. حفاظت‌گرایی: تأثیر تعرفه‌ها و محدودیت‌های تجاری. هزینه‌های زندگی: هزینه‌های بالای زندگی و نیروی کار. چشم‌انداز آینده سوئیس با نهادهای قوی، نیروی کار ماهر، و سیاست‌های مالی محتاطانه، آینده‌ای روشن دارد. موقعیت خنثی این کشور و جذابیت آن برای سازمان‌های بین‌المللی نیز به رشد اقتصادی کمک می‌کند. نتیجه‌گیری آلمان، بریتانیا، فرانسه، ایتالیا، و سوئیس، پنج اقتصاد برتر اروپا هستند که هر یک با نقاط قوت و چالش‌های خاص خود شناخته می‌شوند. آلمان در تولید و صادرات، بریتانیا در خدمات مالی، فرانسه در هوانوردی و کالاهای لوکس، ایتالیا در طراحی و تولید، و سوئیس در بانکداری و داروسازی پیشرو هستند. با این حال، چالش‌هایی مانند بدهی عمومی بالا، عدم قطعیت سیاسی، و تنش‌های تجاری، رشد این کشورها را تهدید می‌کند. برای حفظ جایگاه خود، این کشورها باید اصلاحات ساختاری را دنبال کرده و به نوآوری و پایداری متعهد بمانند. پرسش‌های متداول (FAQ) کدام کشور اروپایی بالاترین GDP را دارد؟ آلمان با GDP نامی ۴٫۹۲ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۵، بزرگ‌ترین اقتصاد اروپا است. این کشور به دلیل صنایع تولیدی قوی و صادرات بالا، پیشرو است. صنایع اصلی آلمان چیست؟ صنایع کلیدی آلمان شامل خودروسازی (فولکس‌واگن، بی‌ام‌و)، ماشین‌آلات، مواد شیمیایی، الکترونیک، و داروسازی است که نقش مهمی در اقتصاد جهانی دارند. برگزیت چگونه بر اقتصاد بریتانیا تأثیر گذاشته است؟ برگزیت روابط تجاری با اتحادیه اروپا را پیچیده کرده و هزینه‌های تجاری را افزایش داده است. با این حال، بریتانیا با توافق‌نامه‌های تجاری جدید و قدرت مالی لندن، همچنان یک بازیگر کلیدی است. چالش‌های اصلی اقتصاد فرانسه چیست؟ فرانسه با بدهی عمومی بالا (بیش از ۱۱۸٪ GDP)، کسری بودجه، عدم قطعیت سیاسی، و تنش‌های تجاری روبرو است که رشد اقتصادی را محدود می‌کنند. چرا اقتصاد سوئیس قوی است؟ سوئیس به دلیل نهادهای قوی، نیروی کار ماهر، سیاست‌های مالی محتاطانه، و رهبری در بانکداری، بیمه، و داروسازی، یکی از پیشرفته‌ترین اقتصادهای جهان را دارد. چشم‌انداز اقتصاد ایتالیا در سال ۲۰۲۵ چیست؟ اقتصاد ایتالیا در سال ۲۰۲۵ با رشد ۰٫۶٪ پیش‌بینی می‌شود که توسط تقاضای داخلی حمایت می‌شود، اما بدهی عمومی بالا و رشد کند، چالش‌های اصلی هستند.

ثروت یک کشور تنها به میزان تولید ناخالص داخلی آن خلاصه نمی شود بلکه عوامل متعددی مانند استاندارد زندگی، قدرت خرید مردم، وضعیت سرمایه گذاری و منابع طبیعی نیز در این رتبه بندی تأثیرگذار هستند. بسیاری از کشورهایی که در لیست ثروتمندترین کشورهای جهان قرار دارند، مساحت کمی دارند اما اقتصاد آن ها در مقایسه با جمعیتشان بسیار قوی است. تولید ناخالص داخلی سرانه لوکزامبورگ در سال ۲۰۲۴ حدود ۱۲۰ هزار دلار تخمین زده می شود. این رقم تقریباً ۶۰۰ درصد از میانگین جهانی (حدود ۲۰ هزار دلار) است که سطح درآمد بسیار بالای آن را نشان می دهد. درآمد سرانه لوکزامبورگ تقریباً ۲۵۰ درصد بیشتر از میانگین اتحادیه اروپا است که نشان دهنده عملکرد اقتصادی قوی این کشور در مقایسه با همسایگانش است. برای سال ۲۰۲۴، رشد واقعی تولید ناخالص داخلی لوکزامبورگ حدود ۲.۰ درصد پیش بینی می شود که اندکی بیشتر از میانگین رشد منطقه یورو یعنی حدود ۱.۵ درصد است. در این مقاله از ایمیگو، به بررسی معیارهای انتخاب ثروتمندترین کشورها و معرفی ۱۰ کشور برتر از نظر تولید ناخالص داخلی سرانه (GDP per capita) و قدرت خرید می پردازیم. 10 تا از ثروتمندترین کشورهای جهان در یک نگاه رتبه کشور GDP سرانه (دلار – ۲۰۲۵) جمعیت (میلیون نفر) دلایل اصلی ثروت 1 لوکزامبورگ 143,740 0.67 سیستم مالی قوی، جذب سرمایه‌گذاری خارجی، مالیات پایین 2 لیختن‌اشتاین 169,260 0.039 صنعت بانکداری، معافیت‌های مالیاتی، اقتصاد پایدار 3 سنگاپور 133,740 5.7 تجارت آزاد، فناوری پیشرفته، قطب مالی جهانی 4 ایرلند 133,900 5.3 جذب شرکت‌های چندملیتی، مالیات پایین، نوآوری 5 قطر 112,280 2.8 ذخایر عظیم گاز و نفت، سرمایه‌گذاری دولتی 6 سوئیس 91,930 8.8 بانکداری، صادرات دارویی، ثبات اقتصادی 7 امارات متحده عربی 96,850 10 نفت، تجارت جهانی، گردشگری لوکس 8 نروژ 82,830 5.3 نفت و گاز، صندوق ذخیره ارزی، رفاه اجتماعی 9 ایالات متحده آمریکا 85,370 331 بزرگ‌ترین اقتصاد جهان، فناوری، بازارهای مالی 10 سن مارینو 86,990 0.034 گردشگری، بانکداری، مالیات پایین نگاهی به پولدار ترین کشور جهان از نگاه worldatlas رتبه کشور تولید ناخالص داخلی سرانه (PPP) ۱ سنگاپور ۱۵۶,۷۵۵ دلار ۲ لوکزامبورگ ۱۵۲,۹۱۵ دلار ۳ ایرلند ۱۳۴,۰۰۰ دلار ۴ قطر ۱۲۱,۶۰۵ دلار ۵ نروژ ۱۰۷,۸۹۲ دلار ۶ سوئیس ۹۷,۵۸۱ دلار ۷ برونئی دارالسلام ۹۵,۷۵۸ دلار ۸ گویان ۹۴,۲۵۸ دلار ۹ ایالات متحده ۸۹,۱۰۵ دلار ۱۰ دانمارک ۸۸,۹۳۴ دلار worldatlas معیار سنجش ثروت کشورها چیست؟ ثروتمند بودن یک کشور به عوامل مختلفی بستگی دارد. مهم ترین معیارهای سنجش ثروت کشورها شامل موارد زیر است: ۱. تولید ناخالص داخلی (GDP) تولید ناخالص داخلی (Gross Domestic Product) مجموع ارزش تمامی کالاها و خدمات تولید شده در داخل یک کشور در طول یک سال است. این شاخص نشان دهنده اندازه کلی اقتصاد یک کشور است. ۲. تولید ناخالص داخلی سرانه (GDP per capita) برای درک بهتر سطح ثروت مردم یک کشور، GDP سرانه محاسبه می شود. این شاخص از تقسیم GDP کل کشور بر جمعیت آن به دست می آید. کشورهای کوچک اما متمرکز، معمولاً در این رتبه بندی در صدر قرار دارند. ۳. شاخص برابری قدرت خرید (PPP) قدرت خرید مردم یک کشور را نسبت به هزینه های زندگی و قیمت کالاها و خدمات مقایسه می کند. این شاخص نشان می دهد که مردم یک کشور با درآمد خود چقدر می توانند کالا و خدمات بخرند. ۴. شاخص توسعه انسانی (HDI) شاخص توسعه انسانی ترکیبی از سه معیار اصلی است: درآمد سرانه امید به زندگی سطح تحصیلات نکته: کشورهایی که HDI بالاتری دارند، از کیفیت زندگی بهتری برخوردارند. ۵. نرخ بیکاری و فقر کشوری که ثروتمند محسوب می شود، معمولاً نرخ بیکاری پایین و سطح فقر بسیار کمی دارد. ۶. منابع طبیعی و اقتصادی برخی کشورها به واسطه ذخایر عظیم نفت، گاز و مواد معدنی، به ثروت زیادی دست یافته اند. کشورهایی مانند قطر و نروژ از این طریق ثروتمند شده اند. معرفی ثروتمندترین کشورهای جهان لوکزامبورگ (Luxembourg) کشور لوکزامبورگ در صدر فهرست ثروتمندترین کشورهای جهان قرار دارد و دلیل اصلی آن، اقتصاد کوچک اما بسیار قدرتمندش است. این کشور اروپایی با جمعیتی حدود ۶۷۰ هزار نفر، دارای یکی از بالاترین استانداردهای زندگی در جهان است. بخش خدمات مالی، محرک اصلی ثروت لوکزامبورگ است و حدود ۳۰ تا ۳۵ درصد از تولید ناخالص داخلی آن را تشکیل می دهد که تقریباً ۵۰ درصد بیشتر از سهم میانگین اتحادیه اروپا از این بخش یعنی حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد است. لوکزامبورگ به عنوان قطب مالی اروپا شناخته می شود و تعداد زیادی از موسسات بانکی، شرکت های سرمایه گذاری و دفاتر مرکزی شرکت های چندملیتی را در خود جای داده است. سیاست های مالیاتی انعطاف پذیر این کشور موجب شده بسیاری از شرکت های بین المللی از جمله آمازون و اسکایپ دفاتر خود را به آنجا منتقل کنند. در کنار بخش بانکی، بخش های دیگری مانند فناوری اطلاعات، تولید صنعتی و تجارت نیز در اقتصاد لوکزامبورگ نقش بسزایی دارند. علاوه بر این، دولت این کشور با ارائه خدمات اجتماعی و رفاهی گسترده، یکی از پایین ترین نرخ های بیکاری را در اروپا دارد. لیختن اشتاین (Liechtenstein) لیختن اشتاین یکی دیگر از کشورهای کوچک اما فوق العاده ثروتمند جهان است که بین سوئیس و اتریش قرار دارد. این کشور تنها ۳۹ هزار نفر جمعیت دارد اما درآمد سرانه بسیار بالایی را ثبت کرده است. اقتصاد این کشور به شدت وابسته به بانکداری، بیمه و جذب سرمایه های خارجی است. تا مدت ها لیختن اشتاین یکی از بهشت های مالیاتی شناخته می شد اما در سال های اخیر سیاست های مالیاتی خود را اصلاح کرده است تا شفافیت مالی بیشتری داشته باشد. با این حال همچنان بسیاری از سرمایه گذاران و شرکت های ثروتمند، این کشور را به عنوان مکانی برای ذخیره دارایی های خود انتخاب می کنند. علاوه بر این، لیختن اشتاین دارای صنایع تولیدی و مهندسی پیشرفته است که در صادرات فناوری های صنعتی نقش مهمی ایفا می کنند. سنگاپور (Singapore) از زمان استقلال در سال ۱۹۶۵، سنگاپور از کشوری با درآمد پایین به یک کشور با درآمد بالا تبدیل شده و نرخ رشد تولید ناخالص داخلی آن به‌طور متوسط حدود ۷٪ در سال بوده است. سنگاپور یکی از موفق ترین کشورهای آسیایی در زمینه اقتصادی است که توانسته بدون داشتن منابع طبیعی به یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان تبدیل شود. این کشور که در جنوب شرقی آسیا واقع شده، دارای اقتصاد مبتنی بر تجارت، فناوری و خدمات مالی است. سنگاپور یکی از بزرگ ترین مراکز مالی جهان محسوب می شود و تعداد زیادی از شرکت های چندملیتی در آن حضور دارند. معافیت های مالیاتی و سیاست های حمایتی دولت از کسب و کارها موجب شده تا کارآفرینان و سرمایه گذاران زیادی به این کشور جذب شوند. علاوه بر این بندر سنگاپور یکی از پررونق ترین بنادر تجاری در جهان است که نقش کلیدی در رشد اقتصادی این کشور ایفا می کند. همچنین سنگاپور دارای یکی از بالاترین استانداردهای آموزشی و رفاهی در جهان است که باعث شده نیروی کار ماهری در این کشور پرورش یابد. این رشد ابتدا با صنعتی‌سازی سریع و تولید تقویت شد و همچنان، همراه با بخش خدمات، یکی از محرک‌های اصلی اقتصاد است. در سال ۲۰۲۳، اقتصاد سنگاپور ۱.۱٪ رشد کرد، که عمدتاً به دلیل بخش‌های ساخت‌وساز و خدماتی مانند اقامت و ارتباطات بود. «طرح سبز سنگاپور ۲۰۳۰» برای ترویج توسعه پایدار و دستیابی به انتشار صفر خالص تا سال ۲۰۵۰ راه‌اندازی شده است. سنگاپور همچنین در توسعه سرمایه انسانی پیشرو است و در شاخص سرمایه انسانی بانک جهانی در سال ۲۰۲۰ رتبه اول را کسب کرده است. تعهد دولت شامل ابتکاراتی مانند SkillsFuture است که انطباق‌پذیری و توسعه مهارت‌های نیروی کار را تقویت می‌کند. ایرلند (Ireland) اصطلاح «ببر سلتیک» به دوره رونق اقتصادی ایرلند بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۷ اشاره دارد، زمانی که تولید ناخالص داخلی این کشور به‌طور چشمگیری رشد کرد و ایرلند از یکی از فقیرترین کشورهای اروپا به یکی از ثروتمندترین‌ها تبدیل شد. در این دوره، میانگین نرخ رشد سالانه تولید ناخالص داخلی از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۰ به ۹.۴٪ رسید. عوامل کلیدی موفقیت ایرلند شامل مالیات پایین شرکتی، سرمایه‌گذاری خارجی، رشد اقتصادی ایالات متحده، عضویت در اتحادیه اروپا و مشارکت‌های اجتماعی بود. در این زمان، ایرلند به دلیل عضویت در اتحادیه اروپا، مالیات‌های پایین و نیروی کار ماهر و انگلیسی‌زبان، سرمایه‌گذاری‌های خارجی قابل‌توجهی از شرکت‌های بزرگ آمریکایی جذب کرد. اقتصاد این کشور به‌طور قابل‌توجهی متنوع شد و شاهد توسعه چشمگیر در بخش‌های فناوری اطلاعات، داروسازی و خدمات مالی بود. علاوه بر این، سرمایه‌گذاری‌های قابل‌توجهی در آموزش انجام شد که مهارت‌های نیروی کار را تقویت کرد و به رشد اقتصادی کشور کمک کرد. این دوره تحول‌ آفرین در تاریخ ایرلند همچنین با افزایش چشمگیر در توسعه زیرساخت‌ها و مسکن، با حمایت مالی اتحادیه اروپا و یکپارچگی اقتصادی جهانی، مشخص می‌شود. ایرلند یکی از سریع ترین رشد های اقتصادی در اروپا را داشته و امروزه به یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان تبدیل شده است. شرکت های بزرگی مانند اپل، گوگل، فیس بوک و مایکروسافت دفاتر اروپایی خود را در ایرلند مستقر کرده اند که همین موضوع موجب رشد اقتصادی قابل توجه این کشور شده است. ایرلند با داشتن سیاست های تجاری باز و زیرساخت های فناوری پیشرفته، به یکی از قطب های فناوری و نوآوری در اروپا تبدیل شده است. علاوه بر این، استاندارد بالای زندگی، خدمات اجتماعی قوی و نرخ پایین بیکاری از دیگر عواملی هستند که به ثروت این کشور افزوده اند. قطر (Qatar) اقتصاد قطر رشد و ثبات قابل‌توجهی را نشان می‌دهد که عمدتاً ناشی از ذخایر عظیم نفت و گاز طبیعی این کشور است. این منابع بیش از ۷۰٪ درآمد دولت، بیش از ۶۰٪ تولید ناخالص داخلی و حدود ۸۵٪ درآمد صادراتی را تشکیل می‌دهند. قطر یکی از غنی ترین کشورهای خاورمیانه و جهان است که ثروت خود را مدیون ذخایر عظیم نفت و گاز طبیعی می داند. این کشور با جمعیت اندک خود، دارای یکی از بالاترین درآمدهای سرانه در جهان است. قطر سومین ذخایر گاز طبیعی جهان را در اختیار دارد و صادرات این منبع ارزشمند، پایه اصلی اقتصاد این کشور را تشکیل می دهد. علاوه بر این، دولت قطر در سال های اخیر سرمایه گذاری گسترده ای در بخش های زیرساختی، گردشگری و ورزش انجام داده است. میزبانی جام جهانی ۲۰۲۲ یکی از بزرگ ترین پروژه های این کشور بود که تأثیر مثبتی بر اقتصاد و زیرساخت های آن گذاشت. همچنین قطر یکی از پایین ترین نرخ های مالیاتی را در جهان دارد که موجب جذب سرمایه گذاران خارجی شده است. سوئیس (Switzerland) سوئیس، که به دلیل ثروت و استاندارد بالای زندگی شهرت دارد، نماد شکوفایی اقتصادی است. این کشور میزبان ۸۰۰,۰۰۰ میلیونر است و با تنها ۰.۱٪ از جمعیت جهان، ۱.۷٪ از ثروتمندترین افراد دنیا را در خود جای داده است. سوئیس از اواخر قرن نوزدهم تا اوایل قرن بیستم به یکی از اولین کشورهای صنعتی تبدیل شد که منجر به رشد اقتصادی قابل‌توجهی با صنایع کلیدی مانند داروسازی، ماشین‌آلات و مواد شیمیایی گردید. استراتژی این کشور در ترویج تولید داخلی به جای واردات ارزان‌تر، پایه موفقیت اقتصادی آن را تشکیل داده است، هرچند این امر به هزینه‌های بالای زندگی منجر شده است. سوئیس همواره به عنوان یکی از کشورهای پیشرو در زمینه بانکداری، بیمه و اقتصاد پایدار شناخته می شود. این کشور اروپایی با داشتن اقتصاد متنوع و پویا، همواره در بین ثروتمندترین کشورهای جهان قرار داشته است. سوئیس به دلیل قوانین مالی سختگیرانه و رازداری بانکی، یکی از محبوب ترین مقاصد برای سپرده گذاری و سرمایه گذاری محسوب می شود. این کشور همچنین در زمینه تولید دارو، صادرات فلزات گران بها، ساعت های لوکس و تجهیزات صنعتی فعالیت گسترده ای دارد. علاوه بر این، کیفیت بالای زندگی، خدمات رفاهی گسترده و نرخ پایین بیکاری، سوئیس را به یکی از بهترین کشورهای جهان برای زندگی و کار تبدیل کرده است. برونئی – تولید ناخالص داخلی سرانه (برابری قدرت خرید): ۹۵,۷۵۸ دلار اقتصاد برونئی به شدت به بخش‌های نفت و گاز طبیعی وابسته است که صادرات را تحت سلطه خود دارند و نقش مهمی در تولید ناخالص داخلی این کشور ایفا می‌کنند. در سال ۲۰۲۵، تولید ناخالص داخلی برونئی به‌صورت اسمی حدود ۱۶ میلیارد دلار برآورد شده است. با جمعیتی کمی کمتر از ۴۵۹,۰۰۰ نفر، این کشور از تولید ناخالص داخلی سرانه بالایی برخوردار است و در رتبه ۳۲ جهان به‌صورت اسمی و رتبه ۷ بر اساس برابری قدرت خرید (PPP) قرار دارد. اقتصاد برونئی از پیش‌بینی‌های رشد پایدار بهره‌مند است و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۲۶ به ۲.۶٪ افزایش یابد. سلامت مالی این کشور همچنین با نداشتن بدهی خارجی و بدهی دولتی تنها ۲.۳٪ از تولید ناخالص داخلی تقویت می‌شود. برونئی سومین تولیدکننده بزرگ نفت در آسیای جنوب شرقی و صادرکننده قابل‌توجه گاز طبیعی مایع، عمدتاً به ژاپن و کره، است. با وجود ثروت خود، برونئی به دلیل وابستگی اقتصادی به نفت و گاز با چالش‌هایی مواجه است که تلاش‌هایی برای تنوع‌بخشی اقتصادی را به دنبال داشته است. این تلاش‌ها شامل ترویج سرمایه‌گذاری خارجی و توسعه بخش‌هایی مانند کشاورزی، آبزی‌پروری و پتروشیمی است، که نمونه‌هایی از آن شامل مرکز پتروشیمی SPARK و ابتکاراتی مانند برند حلال برونئی برای ورود به بازارهای جهانی مسلمانان است. با این حال، این کشور همچنان با پیامدهای نوسانات قیمت نفت و سطح تولید دست‌وپنجه نرم می‌کند. گویان – تولید ناخالص داخلی سرانه (برابری قدرت خرید): ۹۴,۲۵۸ دلار اقتصاد گویان به‌ویژه از زمان کشف ذخایر عظیم نفت فراساحلی در سال ۲۰۱۵، تحول چشمگیری را تجربه کرده است. تا سال ۲۰۲۵، تولید ناخالص داخلی سرانه این کشور به ۹۴,۲۵۸ دلار (PPP) رسید، با میانگین نرخ رشد ۴.۲٪ در دهه گذشته. بهره‌برداری از نفت، محرک این رشد بوده و گویان را با رشد ۱۹.۹٪ تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۲۱ به یکی از سریع‌ترین اقتصادهای در حال رشد جهان تبدیل کرده است. دولت به‌طور راهبردی نقش خود را در اقتصاد کاهش داده و سرمایه‌گذاری خارجی و خصوصی‌سازی شرکت‌های دولتی، از جمله در صنایع چوب، برنج و ماهیگیری را تشویق کرده است. اصلاحات مالیاتی و بهبود قوانین برای استخراج معدن و اکتشاف نفت، ثبات اقتصادی و جذابیت برای سرمایه‌گذاری خارجی را تقویت کرده است. با وجود این پیشرفت‌ها، گویان با چالش‌هایی مانند بدهی سنگین مواجه است که از طریق مذاکرات بین‌المللی مانند ابتکار HIPC به‌طور قابل‌توجهی کاهش یافته است. اقتصاد این کشور همچنان به شدت به بخش‌های اولیه خود، یعنی کشاورزی و معدن، وابسته است، اما رشد نوظهور در تولید نفت، چشم‌انداز اقتصادی آن را بازتعریف می‌کند. تا سال ۲۰۲۴، تولید نفت به حدود ۶۴۵,۰۰۰ بشکه در روز رسید که به‌طور قابل‌توجهی تولید ناخالص داخلی را افزایش داد و مسیری برای گسترش مداوم تولید نفت ایجاد کرد. در حال حاضر، رشد آینده گویان به شدت تحت تأثیر بخش روبه‌رشد نفت خود قرار دارد که تنوع اقتصادی و چالش‌های احتمالی پایداری را به همراه خواهد داشت. دانمارک – تولید ناخالص داخلی سرانه (برابری قدرت خرید): ۸۸,۹۳۴ دلار دانمارک، اقتصادی پیشرفته با درآمد بالا، به بخش خدمات وابسته است که ۸۰٪ از اشتغال را تشکیل می‌دهد، در حالی که تولید حدود ۱۱٪ را به خود اختصاص داده است. تولید ناخالص داخلی این کشور در سال ۲۰۲۵ به‌صورت اسمی ۴۴۹ میلیارد دلار و بر اساس برابری قدرت خرید (PPP) ۵۳۳ میلیارد دلار است. تولید ناخالص داخلی سرانه قوی ۷۵,۰۰۰ دلار (اسمی) و ۸۸,۹۳۴ دلار (PPP) دانمارک را در رتبه‌های بالای جهانی قرار داده است. دانمارک از مدل نوردیک پیروی می‌کند که با مالیات‌های بالا و خدمات گسترده دولتی مشخص می‌شود و چارچوب قوی تأمین اجتماعی را حفظ می‌کند که حدود ۲۶.۲٪ از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد. اقتصاد دانمارک به‌طور قابل‌توجهی پایدار است و دارای ضریب جینی پایین و شاخص توسعه انسانی بالا است. با وجود عدم پذیرش یورو، دانمارک سیستم نرخ ارز ثابت را حفظ کرده است. اقتصاد این کشور همچنین با نرخ بیکاری پایین و نرخ مشارکت بالای نیروی کار، به‌ویژه در میان زنان، مشخص می‌شود. سیاست‌های فعال بازار کار، با تمرکز بر کاهش بیکاری جوانان و افزایش آمادگی شغلی، نقش مهمی ایفا می‌کنند. تجارت برای دانمارک حیاتی است و صادرات قابل‌توجهی شامل توربین‌های بادی و داروسازی دارد. این کشور در طول قرن‌ها از کشاورزی به اقتصادی مبتنی بر خدمات گذار کرده و امروزه با صنایع پیشرفته و تأکید قوی بر انرژی تجدیدپذیر، به‌ویژه نیروی بادی، شناخته می‌شود. سیاست‌های مالی دانمارک به سمت پایداری بلندمدت هدایت شده و به چالش‌های اقتصادی آینده ناشی از تغییرات جمعیتی توجه دارد امارات متحده عربی (United Arab Emirates) امارات متحده عربی یکی از کشورهای ثروتمند خاورمیانه است که اقتصاد آن بر پایه منابع نفت و گاز شکل گرفته است. این کشور در دهه های اخیر سرمایه گذاری زیادی در بخش های گردشگری، تجارت و فناوری انجام داده و امروزه یکی از مراکز مالی و تجاری مهم در جهان محسوب می شود. مهاجرت به امارات  که به عنوان قلب اقتصادی، به یکی از جذاب ترین مقاصد برای سرمایه گذاران و کارآفرینان تبدیل شده است. این کشور با ایجاد مناطق آزاد تجاری، قوانین مالیاتی جذاب و توسعه زیرساخت های مدرن، موفق شده است تا جایگاه خود را در بین ثروتمندترین کشورهای جهان حفظ کند. نروژ (Norway) نروژ یکی از کشورهایی است که به لطف منابع غنی نفت و گاز دریای شمال به ثروت فراوانی دست یافته است. این کشور یکی از بزرگ ترین صندوق های ذخیره ارزی جهان را دارد که موجب ثبات اقتصادی آن شده است. نروژ علاوه بر نفت، در زمینه شیلات، تولید انرژی های تجدیدپذیر و فناوری های صنعتی نیز فعالیت گسترده ای دارد. این کشور دارای یکی از بالاترین استانداردهای زندگی در جهان است و برنامه های رفاهی گسترده ای را برای شهروندان خود ارائه می دهد. ایالات متحده آمریکا (United States of America) ایالات متحده در سال ۲۰۲۵ با تولید ناخالص داخلی اسمی ۳۰.۳۳۷ تریلیون دلار، جایگاه خود را به‌عنوان بزرگ‌ترین اقتصاد جهان حفظ کرده و تولید ناخالص داخلی بر اساس برابری قدرت خرید (PPP) نیز ۳۰.۵۱ تریلیون دلار است. این کشور در رتبه‌بندی اسمی در جایگاه اول و در رتبه‌بندی PPP در جایگاه دوم جهان قرار دارد. اقتصاد این کشور رشد پایدار تولید ناخالص داخلی را نشان می‌دهد و پیش‌بینی می‌شود در سال ۲۰۲۵ رشد ۲.۷ درصدی داشته باشد. تولید ناخالص داخلی سرانه این کشور با رقم چشمگیر ۸۹,۱۰۵ دلار (چه به‌صورت اسمی و چه بر اساس PPP) در رتبه‌های ۷ و ۹ جهانی قرار دارد. بخش خدمات، که ۸۰.۲٪ از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد، جزء کلیدی اقتصاد ایالات متحده است و بخش‌های صنعت (۱۸.۹٪) و کشاورزی (۰.۹٪) نیز نقش‌های مهمی ایفا می‌کنند. نرخ تورم این کشور در سال ۲۰۲۴ با ۲.۹٪ نسبتاً پایدار است و کاهش جمعیت زیر خط فقر نشان‌دهنده کاهش نابرابری درآمدی است. ایالات متحده در نوآوری و فناوری پیشتاز است و صنایع اصلی آن شامل فناوری پیشرفته، نفت، فولاد، خودروسازی، هوافضا و مخابرات می‌شود. این کشور همچنان مرکز مهمی برای پیشرفت‌های مالی و فناوری است و نیویورک به‌عنوان مرکز اصلی فین‌تک و مالی جهان شناخته می‌شود. بازار کار این کشور قوی است و نرخ اشتغال در سال ۲۰۲۴ به ۶۲.۶٪ و نرخ بیکاری تا فوریه ۲۰۲۵ به ۴.۱٪ رسیده است. میانگین حقوق ناخالص ماهانه در سال ۲۰۲۳، ۵,۶۰۵ دلار گزارش شده است. ایالات متحده همچنین در صادرات فناوری پیشرفته پیشرو است و جایگاه غالبی در امور مالی جهانی و سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر حفظ کرده است که جایگاه اقتصادی آن را در صحنه جهانی بیش از پیش تقویت می‌کند. ایالات متحده آمریکا به عنوان بزرگ ترین اقتصاد جهان، همواره در بین ثروتمندترین کشورهای دنیا قرار دارد. این کشور دارای متنوع ترین اقتصاد در جهان است و در زمینه های مختلفی مانند فناوری، تولید، مالی، صنایع دفاعی و سرگرمی فعالیت دارد. سیلیکون ولی به عنوان قطب فناوری جهان، میزبان بزرگ ترین شرکت های فناوری از جمله اپل، گوگل، آمازون و مایکروسافت است. بازارهای مالی نیویورک و وال استریت نیز یکی از قدرتمندترین مراکز اقتصادی جهان محسوب می شوند. همچنین آمریکا دارای یکی از بزرگ ترین ذخایر طبیعی و نیروی کار متخصص در جهان است که موجب تقویت اقتصاد این کشور شده است. سن مارینو (San Marino) سن مارینو یکی از کوچک ترین کشورهای اروپا است اما به لطف سیاست های مالیاتی و جذب سرمایه گذاران خارجی، به یکی از کشورهای ثروتمند جهان تبدیل شده است. اقتصاد این کشور مبتنی بر گردشگری، بانکداری و صنایع کوچک است. سن مارینو نرخ مالیات بسیار پایینی دارد که موجب شده بسیاری از کسب و کارهای بین المللی در آنجا ثبت شوند. همچنین این کشور دارای سطح بالایی از استانداردهای زندگی و کیفیت خدمات رفاهی است. آیا ایران جزو ثروتمندترین کشورهای جهان می تواند باشد؟ ایران یکی از کشورهای غنی از نظر منابع طبیعی، تاریخ فرهنگی و نیروی انسانی است اما آیا می تواند در لیست ثروتمندترین کشورهای جهان قرار گیرد؟ پاسخ به این پرسش نیازمند بررسی دقیق عواملی است که یک کشور را به جایگاه اقتصادی بالا می رساند. ایران به دلیل دارا بودن منابع طبیعی عظیم (نفت و گاز)، جمعیت گسترده و نیروی انسانی متخصص، ظرفیت تبدیل شدن به یکی از کشورهای ثروتمند جهان را دارد. اما عوامل متعددی همچون مدیریت ناکارآمد منابع، تحریم های بین المللی، فساد اقتصادی و چالش های ناشی از جمعیت زیاد، مانعی برای بهره برداری کامل از این پتانسیل ها شده اند. با اجرای اصلاحات ساختاری، تنوع بخشی به اقتصاد، جذب سرمایه گذاری خارجی و تمرکز بر نوآوری و فناوری، ایران می تواند به سمت ثبات اقتصادی و رفاه عمومی پیش رود و در آینده ای نه چندان دور در میان کشورهای ثروتمند قرار گیرد. کشورهای رتبه‌بندی‌شده بر اساس تولید ناخالص داخلی سرانه بر اساس داده‌های صندوق بین‌المللی پول (IMF) رتبه کشور تولید ناخالص داخلی سرانه (PPP) – افغانستان بدون داده – اریتره بدون داده – لبنان بدون داده – سریلانکا بدون داده – سوریه بدون داده ۱ سنگاپور ۱۵۶,۷۵۵.۳ دلار ۲ لوکزامبورگ ۱۵۲,۹۱۵.۴ دلار * ماکائو (منطقه ویژه اداری) ۱۳۴,۰۴۲ دلار ۳ ایرلند ۱۳۳,۹۹۹.۵ دلار ۴ قطر ۱۲۱,۶۰۵.۱ دلار ۵ نروژ ۱۰۷,۸۹۲ دلار ۶ سوئیس ۹۷,۵۸۱.۳۲ دلار ۷ برونئی دارالسلام ۹۵,۷۵۸.۱۵ دلار ۸ گویان ۹۴,۲۵۸.۲۸ دلار ۹ ایالات متحده ۸۹,۱۰۵.۲ دلار ۱۰ دانمارک ۸۸,۹۳۴.۰۱ دلار ۱۱ هلند ۸۴,۵۶۵.۸۴ دلار * تایوان (استان چین) ۸۴,۰۸۲.۰۴ دلار ۱۲ سان مارینو ۸۳,۰۳۱.۱۵ دلار ۱۳ امارات متحده عربی ۸۱,۶۷۵.۹۵ دلار ۱۴ ایسلند ۸۱,۲۱۵ دلار * هنگ‌کنگ (منطقه ویژه اداری) ۷۷,۹۴۲.۱۴ دلار ۱۵ مالت ۷۶,۷۰۵.۱۴ دلار ۱۶ بلژیک ۷۵,۸۴۵.۷۸ دلار ۱۷ سوئد ۷۴,۹۰۲.۰۲ دلار ۱۸ اتریش ۷۴,۳۷۱.۹۸ دلار ۱۹ آلمان ۷۲,۵۹۹.۰۱ دلار ۲۰ استرالیا ۷۲,۱۳۷.۵۳ دلار ۲۱ آندورا ۷۲,۰۵۹.۱۵ دلار ۲۲ بحرین ۶۷,۷۹۴.۵۹ دلار ۲۳ فنلاند ۶۶,۴۹۶.۳۹ دلار ۲۴ کانادا ۶۵,۷۰۶.۵۳ دلار ۲۵ فرانسه ۶۵,۶۲۵.۵۷ دلار ۲۶ کره جنوبی ۶۵,۱۱۱.۹ دلار ۲۷ قبرس ۶۵,۰۸۸.۳۳ دلار ۲۸ بریتانیا ۶۳,۶۶۰.۶۵ دلار ۲۹ ایتالیا ۶۳,۰۷۵.۵۵ دلار ۳۰ عربستان سعودی ۶۱,۹۲۲.۸۲ دلار ۳۱ جمهوری چک ۵۹,۳۶۸.۱۴ دلار ۳۲ اسلوونی ۵۷,۹۸۴.۸۸ دلار ۳۳ لیتوانی ۵۷,۱۹۵.۶۶ دلار ۳۴ اسپانیا ۵۶,۵۵۴.۸۴ دلار ۳۵ اسرائیل ۵۶,۴۳۵.۷۱ دلار ۳۶ نیوزیلند ۵۵,۴۵۰.۳۹ دلار ۳۷ لهستان ۵۵,۱۸۵.۵۹ دلار ۳۸ ژاپن ۵۴,۶۷۷.۱۲ دلار ۳۹ کرواسی ۵۱,۴۴۱.۹ دلار ۴۰ کویت ۵۰,۹۶۱.۴۶ دلار * آروبا ۵۰,۸۹۵.۶۴ دلار * پورتوریکو ۵۰,۷۷۲.۳۵ دلار ۴۱ پرتغال ۵۰,۰۳۷.۱۹ دلار ۴۲ استونی ۴۹,۶۷۱.۰۸ دلار ۴۳ فدراسیون روسیه ۴۹,۳۸۲.۸۸ دلار ۴۴ رومانی ۴۹,۲۱۲.۷۲ دلار ۴۵ مجارستان ۴۸,۶۰۰.۲۸ دلار ۴۶ اسلواکی ۴۷,۴۲۵.۳۸ دلار ۴۷ یونان ۴۵,۰۴۷.۵۳ دلار ۴۸ لتونی ۴۴,۵۶۳.۴۴ دلار ۴۹ قزاقستان ۴۴,۴۴۵.۶۷ دلار ۵۰ پاناما ۴۳,۸۳۹.۱۹ دلار ۵۱ مالزی ۴۳,۴۷۳.۱۶ دلار ۵۲ ترکیه ۴۲,۴۵۰.۶۴ دلار ۵۳ عمان ۴۲,۰۱۴.۵۱ دلار ۵۴ سیشل ۴۲,۰۰۹.۴۶ دلار ۵۵ بلغارستان ۴۱,۹۰۱.۱۵ دلار ۵۶ باهاما ۳۸,۸۲۹.۲۷ دلار ۵۷ اروگوئه ۳۷,۰۶۰.۰۳ دلار ۵۸ مالدیو ۳۶,۵۸۴.۵۹ دلار ۵۹ ترینیداد و توباگو ۳۶,۰۱۷.۵۲ دلار ۶۰ شیلی ۳۵,۱۴۶.۰۵ دلار ۶۱ بلاروس ۳۴,۳۱۲.۶۹ دلار ۶۲ سنت کیتس و نویس ۳۴,۰۰۱.۸ دلار ۶۳ مونته‌نگرو ۳۳,۶۱۹.۸ دلار ۶۴ صربستان ۳۳,۱۱۴.۰۵ دلار ۶۵ موریس ۳۲,۹۱۰.۸۲ دلار ۶۶ آنتیگوا و باربودا ۳۱,۷۸۰.۶۲ دلار ۶۷ کاستاریکا ۳۱,۴۶۲.۶۶ دلار ۶۸ آرژانتین ۳۱,۳۷۹.۴۹ دلار ۶۹ جمهوری دومینیکن ۳۰,۸۷۴.۴۹ دلار ۷۰ گرجستان ۳۰,۷۴۹.۵ دلار ۷۱ مقدونیه شمالی ۲۹,۴۷۴.۶ دلار ۷۲ جمهوری خلق چین ۲۸,۹۷۸.۰۳ دلار ۷۳ سنت لوسیا ۲۸,۸۴۰.۴۵ دلار ۷۴ ترکمنستان ۲۷,۸۷۲.۸ دلار ۷۵ تایلند ۲۶,۳۲۲.۸۶ دلار ۷۶ آذربایجان ۲۶,۲۳۵.۰۴ دلار ۷۷ مکزیک ۲۵,۴۶۲.۸۶ دلار ۷۸ ارمنستان ۲۵,۰۵۹.۹۱ دلار ۷۹ گابن ۲۴,۹۰۸.۲۴ دلار ۸۰ آلبانی ۲۳,۴۰۴.۶۶ دلار ۸۱ باربادوس ۲۳,۲۶۸.۸ دلار ۸۲ برزیل ۲۳,۲۳۸.۰۹ دلار ۸۳ بوسنی و هرزگوین ۲۲,۸۳۰.۷۵ دلار ۸۴ سورینام ۲۲,۴۳۸.۵۶ دلار ۸۵ کلمبیا ۲۲,۴۲۱.۰۳ دلار ۸۶ گرنادا ۲۱,۶۷۲.۱۶ دلار ۸۷ مصر ۲۱,۶۶۷.۶۹ دلار ۸۸ سنت وینسنت و گرنادین‌ها ۲۱,۲۹۷.۷۴ دلار ۸۹ اوکراین ۲۰,۹۹۸.۸۳ دلار ۹۰ مغولستان ۲۰,۴۴۸.۴۳ دلار * کوزوو ۲۰,۳۸۳.۳۱ دلار ۹۱ گینه استوایی ۲۰,۱۶۵.۰۷ دلار ۹۲ ایران ۱۹,۹۵۷.۴۳ دلار ۹۳ مولداوی ۱۹,۶۷۸ دلار ۹۴ دومینیکا ۱۹,۵۸۳.۵۲ دلار ۹۵ پاراگوئه ۱۹,۵۷۱.۳۱ دلار ۹۶ بوتسوانا ۱۹,۱۶۵.۷۴ دلار ۹۷ پرو ۱۸,۶۸۸.۵۱ دلار ۹۸ الجزایر ۱۸,۵۲۵.۰۲ دلار ۹۹ پالائو ۱۸,۳۴۴.۳۳ دلار ۱۰۰ لیبی ۱۷,۷۵۷.۵۹ دلار ۱۰۱ بوتان ۱۷,۷۳۵.۰۹ دلار ۱۰۲ اندونزی ۱۷,۶۱۱.۸۲ دلار ۱۰۳ ویتنام ۱۷,۴۸۴.۱۹ دلار ۱۰۴ فیجی ۱۶,۸۶۶.۹۵ دلار ۱۰۵ اکوادور ۱۶,۵۷۷.۹۹ دلار ۱۰۶ آفریقای جنوبی ۱۵,۹۸۸.۷۲ دلار ۱۰۷ بلیز ۱۵,۹۸۱.۷۷ دلار ۱۰۸ گواتمالا ۱۵,۶۳۳.۵۷ دلار ۱۰۹ عراق ۱۵,۱۷۷.۸۳ دلار ۱۱۰ تونس ۱۴,۷۷۸.۸۷ دلار ۱۱۱ السالوادور ۱۳,۷۴۶.۲۱ دلار ۱۱۲ اسواتینی ۱۳,۷۳۳.۵۱ دلار ۱۱۳ فیلیپین ۱۲,۹۳۴.۶۴ دلار ۱۱۴ جامائیکا ۱۲,۵۹۶.۶۸ دلار ۱۱۵ ازبکستان ۱۲,۴۶۲.۳۸ دلار ۱۱۶ نامیبیا ۱۲,۳۷۲.۹۹ دلار ۱۱۷ کیپ ورد ۱۲,۲۵۴.۶۷ دلار ۱۱۸ هند ۱۲,۱۳۱.۸۴ دلار ۱۱۹ بولیوی ۱۱,۵۷۴.۱ دلار ۱۲۰ اردن ۱۱,۵۰۸.۱۳ دلار ۱۲۱ مراکش ۱۱,۲۶۶.۲ دلار ۱۲۲ نائورو ۱۱,۱۴۸.۵۹ دلار ۱۲۳ بنگلادش ۱۰,۲۶۵.۱۳ دلار ۱۲۴ آنگولا ۱۰,۲۳۳.۷۳ دلار ۱۲۵ لائوس ۱۰,۱۲۴.۶۷ دلار ۱۲۶ جیبوتی ۹,۴۱۴.۵۹۵ دلار ۱۲۷ نیکاراگوئه ۹,۱۰۶.۶۱۳ دلار ۱۲۸ قرقیزستان ۸,۷۸۰.۵۲۴ دلار ۱۲۹ موریتانی ۸,۶۵۳.۹۷۷ دلار ۱۳۰ کامبوج ۸,۶۴۶.۳۷۲ دلار ۱۳۱ غنا ۸,۴۱۶.۵۰۱ دلار ۱۳۲ ونزوئلا ۸,۳۹۷.۱۷۱ دلار ۱۳۳ ساحل عاج ۸,۱۱۱.۰۳ دلار ۱۳۴ تونگا ۸,۰۹۱.۰۹۶ دلار ۱۳۵ هندوراس ۷,۹۲۷.۳۱ دلار ۱۳۶ جزایر مارشال ۷,۶۹۵.۵۹۶ دلار ۱۳۷ ساموآ ۷,۶۲۱.۰۱۹ دلار ۱۳۸ کنیا ۷,۵۳۴.۰۰۳ دلار ۱۳۹ تووالو ۷,۰۰۵.۴۵۱ دلار ۱۴۰ پاکستان ۶,۹۵۰.۵۴۹ دلار ۱۴۱ نیجریه ۶,۷۹۲.۳۹۵ دلار ۱۴۲ کنگو، جمهوری ۶,۵۹۲.۹۷۲ دلار ۱۴۳ سائوتومه و پرینسیپ ۶,۴۲۲.۴۶۵ دلار ۱۴۴ تاجیکستان ۶,۰۴۷.۶۷ دلار ۱۴۵ میانمار ۵,۹۲۳.۸۸۸ دلار ۱۴۶ کامرون ۵,۷۵۹.۷۲۳ دلار ۱۴۷ نپال ۵,۷۱۵.۲۵۲ دلار ۱۴۸ سنگال ۵,۴۹۸.۷۷۹ دلار ۱۴۹ زیمبابوه ۵,۴۰۷.۳۵۹ دلار ۱۵۰ تیمور شرقی ۴,۹۱۵.۹۸۱ دلار ۱۵۱ بنین ۴,۷۸۸.۴۷۸ دلار ۱۵۲ ایالات فدرال میکرونزی ۴,۷۶۸.۲۴۵ دلار ۱۵۳ گینه ۴,۷۴۹.۲۷۲ دلار ۱۵۴ زامبیا ۴,۵۲۱.۸۴۵ دلار ۱۵۵ اتیوپی ۴,۳۹۷.۷۸۴ دلار ۱۵۶ تانزانیا ۴,۳۷۰.۵۶۲ دلار ۱۵۷ رواندا ۴,۱۰۳.۷۱ دلار ۱۵۸ کومور ۴,۰۱۸.۲۲۵ دلار ۱۵۹ اوگاندا ۳,۸۹۶.۳۳۲ دلار ۱۶۰ پاپوآ گینه نو ۳,۷۵۷.۱۷۳ دلار ۱۶۱ کیریباتی ۳,۷۰۷.۱ دلار ۱۶۲ گامبیا ۳,۶۸۷.۶۷۱ دلار ۱۶۳ سیرالئون ۳,۵۴۹.۶۶۳ دلار ۱۶۴ توگو ۳,۴۷۳.۲ دلار ۱۶۵ لسوتو ۳,۳۸۳.۶۷۵ دلار ۱۶۶ گینه بیسائو ۳,۲۷۸.۶۴۱ دلار ۱۶۷ هائیتی ۳,۰۴۲ دلار ۱۶۸ چاد ۲,۹۸۷.۸۸۴ دلار ۱۶۹ وانواتو ۲,۹۸۶.۱۴۱ دلار ۱۷۰ بورکینافاسو ۲,۹۷۸.۱۴۴ دلار ۱۷۱ مالی ۲,۹۳۴.۱۱۵ دلار ۱۷۲ جزایر سلیمان ۲,۷۱۳.۲۵۱ دلار ۱۷۳ سودان ۲,۳۳۵.۹۳ دلار ۱۷۴ نیجر ۲,۰۹۵.۵۷ دلار ۱۷۵ ماداگاسکار ۲,۰۴۳.۰۲۱ دلار ۱۷۶ لیبریا ۲,۰۰۵.۷۵۸ دلار ۱۷۷ سومالی ۱,۹۱۵.۷۱۱ دلار ۱۷۸ کنگو، جمهوری دموکراتیک ۱,۸۸۴.۱۴۶ دلار ۱۷۹ مالاوی ۱,۷۷۷.۹۴۸ دلار ۱۸۰ موزامبیک ۱,۷۲۸.۸۴۸ دلار ۱۸۱ یمن ۱,۶۷۴.۷۴ دلار ۱۸۳ جمهوری آفریقای مرکزی ۱,۳۲۹.۹۶۴ دلار ۱۸۴ بوروندی ۱,۰۱۵.۱۶۶ دلار ۱۸۵ سودان جنوبی ۷۱۶.۲۴۹ دلار نتیجه گیری داشتن منابع طبیعی فراوان تضمینی برای ثروتمند شدن یک کشور نیست؛ زیرا مدیریت ضعیف، فساد، تحریم های اقتصادی و وابستگی بیش از حد به صادرات مواد خام می تواند مانع رشد اقتصادی شود. افزون بر این، شاخص GDP سرانه تنها یک میانگین است و نمی تواند واقعیت توزیع نابرابر ثروت را منعکس کند؛ به طوری که ممکن است بخش کوچکی از جمعیت از ثروت بسیار زیادی برخوردار باشند در حالی که بخش عمده ای از مردم در سطح پایین تری از رفاه زندگی می کنند. در همین راستا، تجربه ایران نیز نشان می دهد که صرف داشتن منابع طبیعی مانند نفت و گاز بدون مدیریت کارآمد و سیاست های اقتصادی صحیح، نمی تواند به رفاه و عدالت اجتماعی منجر شود؛ از این رو، توجه به عوامل مدیریتی و اصلاح ساختارهای اقتصادی برای ایرانیان اهمیت ویژه ای دارد تا از پتانسیل های کشور به نحو بهتری بهره مند شوند. اگر مایل به مهاجرت به کشورهای ثروتمند جهان هستید اما در انتخاب کشور و نحوه مهاجرت دچار تردید شده اید، مؤسسه مهاجرتی ایمیگو با بهره گیری از تیم کارشناسی مجرب و متعهد، آماده است تا شما را در این مسیر همراهی کند. با مشاوره تخصصی کارشناسان ما می توانید با اطمینان خاطر و با کمترین ریسک ممکن، بهترین تصمیم را اتخاذ نمایید. شماره تماس مشاوره رایگان: ۰۲۱۸۸۵۱۴۵۲۸ سوالات متداول 1. آیا کوچک بودن یک کشور می تواند به ثروتمند شدن آن کمک کند؟ کشورهای کوچک مانند لوکزامبورگ، لیختن اشتاین و موناکو اغلب ثروتمندتر هستند زیرا جمعیت کم آن ها باعث می شود درآمد سرانه بالاتری داشته باشند. علاوه بر این این کشورها معمولاً سیاست های مالیاتی جذابی دارند که سرمایه گذاران و شرکت های بین المللی را جذب می کند. 2. آیا یک کشور می تواند بدون داشتن ذخایر طبیعی به ثروتمندترین کشور جهان تبدیل شود؟ بله نمونه بارز آن کشورهایی مانند سنگاپور و سوئیس هستند که منابع طبیعی قابل توجهی ندارند اما با تمرکز بر تجارت، فناوری، بانکداری و سیاست های مالی هوشمندانه، به ثروتمندترین کشورهای جهان تبدیل شده اند. 3. آیا یک کشور می تواند در عرض چند دهه از یک کشور فقیر به یک کشور ثروتمند تبدیل شود؟ نمونه های موفقی مانند کره جنوبی و سنگاپور نشان می دهند که یک کشور می تواند با سرمایه گذاری در آموزش، فناوری، تجارت بین المللی و اصلاحات اقتصادی سریعاً از فقر به ثروت برسد. کره جنوبی در دهه ۱۹۵۰ یک کشور جنگ زده و فقیر بود اما امروزه یکی از اقتصادهای پیشرو جهان است. 4. آیا امکان دارد که یک کشور ثروتمند به کشوری فقیر تبدیل شود؟ بله تاریخ نشان داده است که کشورهایی که اقتصاد ناپایداری دارند یا به دلایلی مانند جنگ، بحران های اقتصادی و فساد دچار مشکلات جدی شوند، ممکن است از لیست کشورهای ثروتمند خارج شوند. نمونه بارز آن ونزوئلا است که در گذشته یکی از ثروتمندترین کشورهای آمریکای جنوبی بود اما به دلیل بحران های اقتصادی و سیاسی، امروزه دچار مشکلات جدی شده است. 5. آیا یک کشور با مالیات صفر می تواند ثروتمندترین کشور جهان باشد؟ نه لزوماً! برخی کشورهای کوچک مانند موناکو و امارات متحده عربی مالیات بسیار پایینی دارند و از سرمایه گذاران خارجی درآمد کسب می کنند اما برای کشوری بزرگ با جمعیت زیاد، اجرای سیاست مالیات صفر تقریباً غیرممکن است. درآمدهای مالیاتی برای تأمین هزینه های دولت و ارائه خدمات عمومی ضروری هستند. 6. آیا کشورهای ثروتمند همیشه اقتصاد پایداری دارند؟ نه، حتی کشورهای ثروتمند نیز ممکن است با بحران های اقتصادی مواجه شوند. به عنوان مثال، بحران مالی ۲۰۰۸ تأثیرات منفی بزرگی بر اقتصاد ایالات متحده و برخی کشورهای اروپایی داشت. همچنین کشورهایی که وابستگی زیادی به یک منبع درآمد مانند نفت دارند (مانند قطر و نروژ) در صورت کاهش قیمت جهانی نفت، ممکن است با رکود اقتصادی مواجه شوند. 7. آیا داشتن رفاه اجتماعی به معنای ثروتمند بودن یک کشور است؟ نه لزوماً! برخی کشورها مانند کوبا و آرژانتین برنامه های رفاهی گسترده ای دارند اما اقتصاد پایداری ندارند. در مقابل، کشورهای ثروتمندی مانند آمریکا برخی مشکلات اجتماعی و نابرابری های اقتصادی دارند اما به دلیل تولید ناخالص داخلی بالا، در لیست کشورهای ثروتمند قرار دارند. 8. آیا یک کشور می تواند بدون صادرات قوی، ثروتمندترین کشور جهان شود؟ به سختی! صادرات یکی از مهم ترین عوامل رشد اقتصادی است. کشورهایی که تولیدات رقابتی و صادرات گسترده دارند، معمولاً از رشد اقتصادی بالاتری برخوردارند. کشورهایی مانند آلمان، چین و ژاپن به دلیل صادرات محصولات صنعتی و فناوری، به اقتصادهای قوی تبدیل شده اند. در مقابل کشورهایی که اقتصادشان وابسته به واردات است، معمولاً رشد پایداری ندارند.

کشور پرتغال (Portugal) که قرن‌ها پیش با نام لاتین پروتوکال (Portus Cale) شناخته می‌شد، در قاره اروپا وقع شده است. آب‌وهوایی معتدل دارد، زبان رسمی این کشور پرتغالی و واحد پول آن یورو است. در این مطلب می‌خواهیم سفری کوتاه اما هیجان‌انگیز به پرتغال داشته‌ باشیم و اطلاعات جالبی درباره کشور پرتغال، تاریخ، جغرافیا، وضعیت سیاسی و شرایط اقتصادی آن ارائه دهیم و از مذهب، فرهنگ و کیفیت زندگی مردم در پرتغال بگوییم.  پرتغال در یک نگاه قبل از بررسی اطلاعات جزئی درباره کشور پرتغال، بیایید نگاهی به مشخصات کلی این کشور بیندازیم: نام به انگلیسیRepublic Portugal پایتخت و بزرگترین شهرلیسبون (Lisbon) مختصات جغرافیاییعرض جغرافیایی 30 درجه و 42 درجه شمالی و طول جغرافیایی 32 درجه و 6 درجه غربی زبان های رسمیپرتغالی، اسپانیایی گروه های قومی92.5 درصد ملیت پرتغالی، 7.5 درصد خارجی های مقیم دین84.8 درصد مسیحیت، 80.2٪ کاتولیک، 4.6 درصد دیگر مسیحیان، 14.1 درصد بدون دین، 1.1 درصد سایر ادیان نوع حکومت سیاسیجمهوری نیمه ریاستی، نظام پارلمانی استقلالحاکمیت: 24 ژوئن 1128، پادشاهی 25 ژوئیه 1139، معاهده زامورا 5 اکتبر 1143، قانون اساسی اول 23 سپتامبر 1822، جمهوری 5 اکتبر 1910، دموکراتیک شدن 25 آوریل 1974، قانون اساسی فعلی 25 آوریل 1976 مساحت زمینی: 303815 کیلومتر مربع (117304 مایل مربع) موقعیت جغرافیاییواقع در جنوب اروپا در شبه جزیره ایبری جمعیت10.41 میلیون (2022)، برآورد 2023 افزایش خنثی 10,639,726 تراکم جمعیت115.4/km 2 (298.9/mill مربع) تولید ناخالص داخلی (PPP)485.742 میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی (GPD)298.949 میلیارد دلار شاخص توسعه انسانی0.874 بسیار بالا واحد پولیورو (EUR) میانگین حقوق خالص ماهیانه۲۷۵۰ یورو، در سال ۲۰۲۳ معادل با ۱۲۳۰۰ یورو نرخ بیکاریاوایل سال 2022، زیر 6 درصد نرخ مالیات۰ تا ۴۵ درصد متغیر جمعیت ایرانیان پرتغالبیش از 2000 نفر پیش شماره تلفن۳۵۱+ کشورهای همسایهسواحل غربی و جنوبی اقیانوس اطلس، در شرق با کشور اسپانیا، جزایر مادیرا و آزور در سمت جنوب غربی تاریخ عضویت در سازمان ملل متحد۱۴ دسامبر ۱۹۵۵ تاریخ پیوستن به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی یا ناتو۴ آوریل ۱۹۴۹ شهرهای اصلی و مهملیسبون ، اوپورتو (پورتو) ، براگا ، آمادورا ، گایا ، کوئلوز ، فونچال ، کویمبرا ، ستوبال ، آگوالوا-کاسم و آلمادا معروفترین غذاهاآلیرا د میراندلا، باکالیائو، کالدرادا دئینگیاس، کاتاپلانا د ماریسکو، فرانسزینیا، پورکو پرتو، پولوُ اَلاگارئیرو، پوستا میراندزا پردرآمدترین مشاغلقاضی، پزشک، وکیل، مدیر بانک، مدیر ارشد اجرایی، مدیر ارشد مالی، دانپزشک، استاد دانشگاه شغل اکثر مردممهندسی کامپیوتر، پزشک، قاضی، پرستاری، مترجمی تاریخچه پرتغال پایه‌های کشوری که ما امروز آن را با نام پرتغال می‌شناسیم، در سال ۱۱۴۳ میلادی گذاشته شد و پرتغال از آن روز خود را کشوری مستقل اعلام کرد. در قرن دوازدهم و سیزدهم، پرتغال که به دست پادشاهان اداره می‌شد، از هر لحاظ رشد کرد. ساختارها و زیربناهای فعالیت‌های فرهنگی و سیاسی شکل گرفتند. در همین دوره بود که تعداد زیادی کاخ و کلیسا و دانشگاه در پرتغال ساخته شدند. دانشگاه کویمبرا که امروز یکی از بهترین دانشگاه‌های پرتغال و از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های اروپاست، در همین بازه زمانی تاسیس شد. پرتغال، تحت سلطه اسپانیایی‌ها قرار نبود روزگار تا ابد روی خوشش را به پرتغالی‌ها نشان دهد. پادشاهان پرتغالی که به لشگرکشی و پیش بردن مرزهای خود عادت کرده بود و حسابی به قدرتشان در جهان مغرور شده بودند، در یکی از نبردهای خود شکست خوردند و از همان روز به مدت ۶۰ سال تحت حکومت اسپانیا اداره شدند. بعد از این دوره، پرتغال روزهای عجیبی را از سر گذراند. در اولین قدم یک پادشاه جوان توانست دوباره استقلال را به پرتغال برگرداند. اما جنگ‌های پیاپی، زلزله‌های مهیب، خیانت‌های دربار پادشاهی، درگیری‌های سیاسی بین طبقه روشنفکر، همه و همه ضربه‌های مهلکی بودند بر بدن ضعیف و لاغر استقلال پرتغال. کم‌کم مردم پرتغال داشتند به این نتیجه می‌رسیدند که همه بدبختی‌هایشان زیر سر حکومت پادشاهی است و اگر سلطنت کنار برود و یک قانون اساسی برای کشور نوشته شود، از شر این مصیبت‌ها خلاص می‌شوند.  تبدیل نظام پرتغال از پادشاهی به جمهوری در پایان قرن نوزدهم، عقاید جمهوری‌خواهی کم‌کم جای عقاید سلطنتی را گرفت و بالاخره در ۵ اکتبر ۱۹۱۰، پس از انقلاب مردم پرتغال، این کشور رسما به جمهوری تبدیل شد و مانوئل دی آگریا به عنوان اولین رئیس‌جمهور پرتغال برگزیده شد. مدتی کوتاه، پرتغال به روزهای خوش برگشت اما این هم ماندگار نبود. پرتغال درگیر جنگ جهانی اول و کودتای نظامی شد و برای حدود ۵۰ سال سایه شوم حکومت دیکتاتوری روی پرتغال افتاد. انقلاب میخک در پرتغال اما درنهایت یک روز خوب آمد که در آن پرتغال آزادی خود را پس گرفت. در ۲۵ آپریل ۱۹۷۴، افسران پرتغالی در لیسبون دست به شورش زدند و پرتغالِ آزاد را به مردم این کشور برگرداندند و این آزادی تا امروز پابرجاست! حین شورش افسران، مردم پرتغال برای نشان دادن شادی و حمایت خود به آن‌ها میخک سفید می‌دادند و به همین دلیل نام آن را انقلاب میخک گذاشته‌اند. جمعیت و جغرافیای پرتغال طبق آخرین سرشماری انجام‌شده در سال ۲۰۲۱، پرتغال ۱۰.۳۳ میلیون نفر جمعیت دارد. پرتغال کشوری با مساحت ۹۲ هزار کیلومتر مربع در جنوب غربی اروپاست و بخشی از شبه‌جزیره ایبری محسوب می‌شود. این کشور از شرق و شمال شرق با اسپانیا هم‌مرز است و در غرب و جنوب با اقیانوس اطلس مرز مشترک دارد. در ادامه برخی از نقاط جغرافیایی مهم و تاثیرگذار پرتغال را مرور می‌کنیم: رودخانه تاگوس، از اسپانیا تا پرتغال رودخانه تاگوس یکی از طولانی‌ترین رودهای شبه‌جزیره ایبری است و از اسپانیا شروع می‌شود و در لیسبونِ پرتغال به اقیانوس اطلس می‌ریزد. این رود یکی از مهم‌ترین منابع آبی و یکی از نقاط گردشگری جذاب در پرتغال است. جزایر آزور، محبوب کوهنوردان حرفه‌ای مجمع‌الجزایر آزور در غرب لیسبون، در میانه اقیانوس اطلس واقع شده و از ۹ جزیره کوهستانی و آتشفشانی تشکیل شده است. برخی از این جزایر قابل سکونت نیستند و در برخی دیگر پرتغالی‌هایی که تمایل به زندگی در آب‌وهوای مرطوب دارند، ساکن شده‌اند. جزایر آزور در مجموع حدود ۳۰۰ هزار نفر جمعیت دارد. افراد زیادی برای کوهنوردی یا دره‌نوردی از سراسر دنیا به جزایر آزور می‌روند. این مجمع‌الجزایر حدود ۱۰۰ مسیر برای کوهنوردی، صخره‌نوردی و دره‌نوردی دارد. جزایر مادیرا، کشف دریانوردان پرتغالی جزایر مادیرا در شمال اقیانوس اطلس جزو مناطق خودمختار پرتغال هستند. این جزایر نیز مانند آزور حدود ۳۰۰ هزار نفر از جمعیت پرتغال را تشکیل می‌دهند. مادیرا در مسیر کشتیرانی قاره امریکا و اروپا قرار داد و دریانوردان پرتغالی در سال ۱۴۲۰ آن را کشف کرده‌اند.  نقشه کشور پرتغال طبق تقسیمات کشوری پرتغال، این کشور از ۷ ناحیه و ۲ منطقه خودمختار تشکیل شده و ۱۸ استان دارد. نقشه قدیم و جدید پرتغال را ببینید و مقایسه کنید: پایتخت و شهرهای بزرگ پرتغال لیسبون (Lisbon) پایتخت پرتغال است که در ساحل غربی پرتغال واقع شده است. طبق سرشماری سال ۲۰۱۶ این شهر حدود ۵۰۰ هزار نفر جمعیت دارد که البته جمعیت روز در آن خیلی بیشتر از جمعیت شب است و افراد زیادی از شهرهای اطراف لیسبون برای انجام فعالیت‌های اقتصادی و فرهنگی وارد این شهر می‌شوند و بعد از ساعت کاری، لیسبون را ترک می‌کنند.بعد از لیسبون، پورتو (Porto) دومین شهر بزرگ پرتغال است. اگر از شمال لیسبون در حاشیه ساحل به اندازه ۳۰۰ کیلومتر حرکت کنید، به پورتو خواهید رسید. پورتو یکی از قدیمی‌ترین شهرهای اروپا محسوب می‌شود و از قطب‌های صنعتی و اقتصادی پرتغال است.آمادورا (Amadora)، براگا (Braga)، ستوبال (Setúbal) و کویمبرا (Coimbra) به ترتیب بعد از لیسبون و پورتو، پرجمعیت‌ترین و بزرگ‌ترین شهرهای پرتغال هستند.  ساختار سیاسی پرتغال همانطور که گفتیم، در حال حاضر ساختار سیاسی پرتغال جمهوری پارلمانی است. در پرتغال رئیس‌جمهور هر ۵ سال یک بار با رای مستقیم مردم در انتخابات همگانی انتخاب می‌شود. رئیس‌جمهور فرمانده کل نیروهای مسلح پرتغال است و نخست‌وزیر و شورای وزرا را او منصوب یا عزل می‌کند. رئیس‌جمهور در قوه قضاییه هم نقش دارد. قضات دیوان عالی را رئیس‌جمهور معرفی می‌کند اما تصمیم‌گیرنده نهایی نیست و قضات این قوه با توجه به رای‌گیری در مجلس جمهوری منصوب می‌شوند. قوه مقننه پرتغال از ۲۳۰ عضو تشکیل می‌شود که با رای مستقیم شهروندان پرتغالی انتخاب می‌شوند. برکناری دولت از طریق رای عدم اعتماد و تغییر و اصلاح قانون اساسی از برخی اختیارات قوه مقننه پرتغال است. اقتصاد پرتغال پرتغال چهل‌وچهارمین کشور ثروتمند دنیاست و در اروپا هجدهمین اقتصاد بزرگ محسوب می‌شود. اگرچه در گذشته اقتصاد پرتغال تا حد زیادی به تولیدات کشاورزی وابسته بود، اما امروزه اقتصاد این کشور بر پایه خدمات است. به طور مشخص خدمات مالی، صنعت برق و مخابرات و صنعت گردشگری از پایه‌های اصلی اقتصاد پرتغال هستند. پرتغال از سال ۲۰۱۵ مسیر رشد و اقتصاد پایدار را با سرعت بیشتری طی کرده و طبق پیش‌بینی دولت پرتغال این روند صعودی ادامه پیدا خواهد کرد. آب‌وهوای پرتغال پرتغال آب‌وهوایی معتدل دارد. درصد رطوبت در شمال پرتغال معمولا بالاتر است و هرچه به نواحی جنوبی پرتغال نزدیک می‌شویم، هوا خشک‌تر می‌شود. میانگین دمای هوا در فصول گرم بین ۱۷ تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد متغیر است و در فصول سرد معمولا دما کمتر از ۸ درجه سانتی‌گراد نیست،‌ مگر در برخی مناطق کوهستانی. باریدن برف در شهرهای ساحلی مثل لیسبون و پورتو نادر است اما بارش برف زمستانی در ارتفاعات و کوهستان‌ها شدید است. در کل باید گفت در مناطق شهری پرتغال معمولا خبری از سرمای شدید نیست و زندگی پرتغالی با هوای آفتابی و وزش نسیمی خنک در روزهای زیادی از سال گره خورده است. دین و مذهب مردم پرتغال در پرتغال هیچ دینی به عنوان دین رسمی کشور انتخاب نشده است اما سرشماری سال ۲۰۲۱ در این کشور نشان می‌دهد که بیش از ۸۰ درصد مردم پرتغال مسیحی کاتولیک هستند. حدود ۱۴ درصد به هیچ دین و مذهبی گرایش ندارند، بیش از ۲ درصد پروتستان و کمتر از ۱ درصد ارتدوکس هستند. بعد از مسیحیت، مسلمانان با 0.42 درصد، پرجمعیت‌ترین گروه را تشکیل می‌دهند.    رسوم و فرهنگ مردم پرتغال بخش قابل توجهی از رسوم و فرهنگ مردم پرتغال ریشه در عقاید و مناسبت‌های کاتولیک دارد. مثلا جشن سنت جان باپتیست که یکی از بزرگ‌ترین جشن‌های همگانی پرتغال است، به دلیل قدردانی از یحیی که ظهور مسیح را بشارت داده، برگزار می‌شود. بسیاری از افسانه‌های قدیمی پرتغال هم برگرفته از شخصیت‌های دینی هستند. علاوه بر این فرهنگ مردم پرتغال، با شادی و جشن، شراب و شیرین‌های مخصوص، غذاهای دریایی و دورهمی‌های شبانه همراه است. مردم پرتغال به خونگرمی و ارتباط دوستانه با غریبه‌ها معروفند و به زندگی خانوادگی پایبند هستند.  کیفیت زندگی در پرتغال طبق گزارش سازمان OECD کیفیت زندگی در پرتغال بالاست و بر اساس شاخص‌های زندگی استاندارد عملکرد خوبی داشته است. این سازمان می‌گوید پرتغال از نظر امنیت، مسکن و محیط زیست عملکرد بهتری دارد اما در زمینه درآمد، مشارکت مردمی و ارتباطات اجتماعی از میانگین اروپا پایین‌تر است. در جدول زیر می‌توانید امتیاز کشور پرتغال را در شاخص‌های مختلف کیفیت زندگی ببینید.  شاخص سنجش کیفیت امتیاز از ۱۰ سطح کیفیت مسکن 6.8 بالا درآمد 2.9 پایین کار و اشتغال 6.5 بالا تحصیل 4.9 بالا محیط زیست 8.1 خیلی بالا مشارکت مدنی 1.8 خیلی پایین سلامت 5.8 بالا رضایت از زندگی 3 پایین امنیت  8.9 خیلی بالا تعادل بین کار و زندگی 6.7 بالا امتیاز کیفیت زندگی در پرتغال منبع: OECD احتیاط: تمامی داده‌های این جدول به صورت تقریبی برآورد شده و بر اساس آخرین به‌روزرسانی منبعی که به آن اشاره کردیم، تهیه شده است. بازار کسب و کار و فرصت های شغلی در کشور پرتغال پرتغال به عنوان یکی از کشورهای اروپایی با محیط کسب و کاری نسبتاً پایدار و مناسب شناخته می‌شود که رتبه A2 را به خود اختصاص داده است. این رتبه نشان‌دهنده یک محیط تجاری پایدار با موسسات کارآمد و سیستم قضایی مؤثر برای وصول بدهی‌ها شناخته می شود. در پرتغال، بازار کار با کمبود نیروی ماهر در زمینه‌هایی مانند ارتباطات، فناوری اطلاعات، بهداشت و درمان، مهمان‌ داری و گردشگری مواجه است. این موضوع فرصت‌های شغلی مناسبی را برای متخصصان این حوزه‌ها فراهم می‌آورد. علاوه بر این، لیسبون، پایتخت پرتغال، میزبان شرکت‌های چندملیتی بزرگی مانند Energias de Portugal، نستله، نوکیا، مخابرات پرتغال و سامسونگ است که نشان از اهمیت این کشور به عنوان مرکز اقتصادی منطقه دارد. دولت پرتغال نیز با ایجاد انگیزه‌های مختلف، از جمله تخصیص منابع مالی به نهادهای سرمایه‌گذاری مانند پرتغال ونچرز، به شدت از کارآفرینان و کسب و کارهای نوپا حمایت می‌کند. این اقدامات باعث شده است که پرتغال به یکی از مقاصد جذاب برای سرمایه‌گذاران و استارتاپ‌ها تبدیل شود. بهترین دانشگاه های Portugal کدام ها هستند؟ پرتغال با داشتن دانشگاه‌ های معتبر و قدیمی، یکی از مقاصد محبوب برای تحصیل در اروپا است. در ادامه به برخی از مهم‌ترین دانشگاه‌ های پرتغال اشاره می ‌کنیم: دانشگاه لیسبون (University of Lisbon): بزرگترین و یکی از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های پرتغال است که طیف گسترده‌ای از رشته‌ها را در مقاطع مختلف تحصیلی ارائه می‌دهد. این دانشگاه در پایتخت پرتغال، لیسبون، واقع شده و به دلیل تحقیقات علمی و امکانات پیشرفته‌اش شناخته می‌شود. دانشگاه کویمبرا (University of Coimbra): یکی از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های جهان و یکی از مراکز علمی مهم پرتغال است. این دانشگاه که در سال 1290 تأسیس شده، در شهر تاریخی کویمبرا قرار داشته و با معماری تاریخی و برنامه‌های آموزشی متنوع خود شهرت جهانی دارد. دانشگاه جدید لیسبون (NOVA University Lisbon): این دانشگاه نیز در لیسبون واقع شده و به دلیل تمرکز بر تحقیقات و نوآوری، به ویژه در حوزه‌های علوم اجتماعی، اقتصادی و مدیریتی، شناخته می‌شود. دانشگاه مینهو (University of Minho): در شمال پرتغال قرار دارد و یکی از دانشگاه‌های پیشرو در زمینه‌های مهندسی، فناوری و علوم انسانی است. این دانشگاه به دلیل همکاری‌های بین‌المللی و برنامه‌های آموزشی مدرن شهرت دارد. انستیتوی دانشگاه لیسبون (ISCTE – University Institute of Lisbon): یک دانشگاه تخصصی در زمینه‌های علوم اجتماعی، اقتصادی و مدیریتی است و به دلیل برنامه‌های بین‌المللی و فضای آکادمیک پویای خود شناخته می شود. دانشگاه آویرو (University of Aveiro): در شهر آویرو قرار دارد و به دلیل برنامه‌های علمی و تحقیقاتی خود در زمینه‌های فناوری و علوم طبیعی مشهور است. دانشگاه کاتولیک پرتغال (Catholic University of Portugal): یک دانشگاه خصوصی است که در چندین شهر پرتغال از جمله لیسبون شعبه دارد و برنامه‌های متنوعی در حوزه‌های حقوق، مدیریت، علوم اجتماعی و علوم انسانی را ارائه می‌دهد. دانشگاه اوورا (University of Évora): یکی از دانشگاه‌های تاریخی پرتغال است که در شهر اوورا واقع شده و به دلیل برنامه‌های آموزشی با کیفیت و محیط آرامش‌بخش خود شناخته می‌شود. دانشگاه آلگاروه (University of Algarve): در منطقه زیبای آلگاروه در جنوب پرتغال قرار گرفته و به ویژه در زمینه‌های علوم دریایی، بیوتکنولوژی و گردشگری شهرت دارد. معرفی جاهای دیدنی پرتغال همان طور که در مطالب بالا نیز گفتیم پرتغال با داشتن تاریخ غنی و مناظر طبیعی بکر، یکی از مقصدهای محبوب گردشگران است. در سفر به این کشور، از جاذبه‌های متنوع و جذابی می‌توان بازدید کرد. در ادامه برخی از مهم‌ترین جاذبه های گردشگری این کشور را معرفی می کنیم: قلعه اوبیدوس (Obidos Castle): این قلعه مربوط به قرون وسطی، در شهر اوبیدوس واقع شده است. قلعه اوبیدوس که در قرن 12 میلادی ساخته شده، با معماری برجسته و دیوارهای محکم خود، به عنوان هدیه ازدواج پادشاه به همسرش شهرت جهانی دارد. دهکده کوچک و زیبای اوبیدوس که در اطراف این قلعه قرار دارد، تجربه‌ای منحصربه‌فرد از تاریخ و فرهنگ پرتغال را ارائه می‌دهد. زیارتگاه سانتا لوسیا (Sanctuary of Santa Luzia): این معبد زیبا در ویانا دو کاستلو قرار دارد و ترکیبی از معماری رومانسک و گوتیک است. ساخت این زیارتگاه در سال 1904 آغاز و در سال 1959 به پایان رسید. زیارتگاه سانتا لوسیا با چشم‌اندازهای شگفت‌انگیز و معماری فوق‌العاده‌اش، یکی از برجسته‌ترین نقاط دیدنی پرتغال محسوب می‌شود. آپولیا (Apulia): این منطقه بکر و زیبا در 35 کیلومتری ویانا دو کاستلو واقع شده است. آپولیا با سواحل آرام و مناظر طبیعی بی‌نظیر خود، مکانی ایده‌آل برای گردشگری و آرامش است. این منطقه محافظت‌شده فرصتی برای مشاهده چشم‌اندازهای طبیعی و لذت بردن از طبیعت بکر فراهم می‌کند. شهر پورتو (Porto): پورتو، یکی از معروف‌ترین شهرهای پرتغال، در سال‌های 2012، 2014 و 2017 به عنوان بهترین مقصد گردشگری اروپا شناخته شد. این شهر با ترکیبی از دنیای مدرن و تاریخی، معماری زیبا و فرهنگ غنی خود، یکی از مکان‌های جذاب برای بازدید است. آویرو (Aveiro): این شهر به “ونیز پرتغال” معروف است و به خاطر کانال‌های آبی زیبا، قایق‌های رنگارنگ و کیک‌های خوشمزه پائو د لو، شناخته می‌شود. تالاب‌های اطراف آویرو مکانی عالی برای مشاهده حیات وحش و لذت بردن از طبیعت است. تالاب پاتیرا دی فرمنتلوس (Pateira de Fermentelos): این تالاب بزرگترین دریاچه طبیعی در شبه جزیره ایبری بوده و با مناظر طبیعی زیبا، مقصدی محبوب برای دوستداران طبیعت است. این تالاب پس از طغیان رودخانه‌ها در قرن 15 میلادی شکل گرفت و امروزه به عنوان یکی از نقاط برجسته طبیعی پرتغال شناخته می‌شود. کاخ ملی پنا (Pena National Palace): این کاخ زیبا در منطقه سینترا واقع شده و با معماری منحصربه‌فرد و موقعیت مکانی فوق‌العاده‌اش، یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های گردشگری پرتغال است. کاخ ملی پنا که در گذشته صومعه بوده، با وجود آسیب‌های ناشی از زلزله و صاعقه، همچنان پابرجاست و یکی از آثار برجسته تاریخی پرتغال محسوب می‌شود. این نقاط دیدنی تنها بخشی از جاذبه‌های متنوع و غنی پرتغال هستند که هر کدام تجربه‌ای خاص و فراموش‌نشدنی را برای بازدیدکنندگان ارائه می دهند. روش های اخذ ویزای پرتغال مهاجرت به پرتغال از طریق ویزاهای مختلف، نیازمند ارائه مدارک و شرایط خاصی است که بسته به نوع ویزا متفاوت است. در ادامه، شرایط و مدارک مورد نیاز برای دریافت ویزاهای تحصیلی، کاری، سرمایه‌گذاری و مهاجرت از طریق ازدواج به پرتغال را شرح می دهیم: 1- ویزای تحصیلی مدارک مورد نیاز پاسپورت معتبر با حداقل ۶ ماه اعتبار یک قطعه عکس رنگی پاسپورتی جدید فرم تکمیل شده درخواست ویزای تحصیلی پرتغال نامه پذیرش تحصیلی از دانشگاه آخرین مدرک تحصیلی به همراه ریز نمرات و ترجمه رسمی آن‌ها مدرک عدم سوءپیشینه کیفری مدرک تسلط به زبان پرتغالی یا انگلیسی (آیلتس با نمره حداقل ۶) مدرک تمکن مالی برای اثبات توانایی پرداخت شهریه و هزینه‌های زندگی رسید پرداخت هزینه دریافت ویزا (حدود ۱۷۰ یورو) مدارک مربوط به محل اقامت (خوابگاه دانشجویی یا اجاره خانه) بیمه مسافرتی بلیت هواپیما شرایط دریافت ویزا نامه پذیرش دانشگاه اثبات تمکن مالی و پرداخت شهریه ارائه مدرک زبان 2- ویزای کاری مدارک مورد نیاز پاسپورت معتبر با حداقل ۶ ماه اعتبار و دو صفحه خالی عکس پاسپورتی رنگی جدید پیشنهاد کاری یا قرارداد کاری از یک کارفرمای پرتغالی بیمه درمانی داده‌های بیومتریک گواهی تمکن مالی برای اثبات توانایی پرداخت هزینه‌های زندگی مدارک مربوط به محل اقامت (رسید رزرو هتل یا اجاره خانه) مدارک تحصیلی (در صورت نیاز) مدرک عدم سوءپیشینه کیفری رسید رزرو پرواز شرایط اخذ ویزا ارائه سوابق کیفری و اجازه بررسی به SEF (سازمان خدمات مهاجرتی پرتغال) قرارداد کاری و اثبات تمکن مالی داشتن محل اقامت در پرتغال 3- ویزای سرمایه‌گذاری مدارک مورد نیاز پاسپورت معتبر با حداقل ۶ ماه اعتبار عکس پاسپورتی جدید فرم تکمیل شده درخواست ویزا مدارک دال بر تمکن مالی برای سرمایه‌گذاری مدرک عدم سوءپیشینه کیفری مدارک سابقه کاری و تحصیلی (در صورت نیاز) شرایط گرفتن ویزا سرمایه‌گذاری قابل توجه برای رشد اقتصاد پرتغال تعهد حفظ سرمایه‌گذاری برای حداقل ۵ سال عدم سوءپیشینه کیفری و اثبات تمکن مالی 4- مهاجرت از طریق ازدواج مدارک مورد نیاز کارت شناسایی همسر که نشان‌دهنده پرتغالی بودن او باشد سند ازدواج ثبت شده مدارک اثبات دانش کافی زبان پرتغالی شرایط دریافت ویزا اثبات رابطه ازدواج واقعی داشتن دانش زبان پرتغالی با آماده‌سازی و ارائه مدارک کامل و دقیق، می‌توانید روند دریافت ویزای پرتغال را به صورت روان‌تری طی کنید. توصیه می‌شود پیش از اقدام، شرایط و الزامات به‌روز را از طریق سفارت پرتغال یا وب‌سایت‌های رسمی پیگیری کنید. وضعیت مسکن در کشور Portugal ماده 65 قانون اساسی پرتغال به طور صریح حق دسترسی به مسکن مناسب را برای همه شهروندان تضمین می‌کند. این ماده دولت را موظف می‌کند تا سیاست‌های مسکنی را تدوین کند که با برنامه‌ریزی شهری هماهنگ بوده و شبکه‌ای مناسب از حمل‌ونقل و تسهیلات اجتماعی را فراهم آورد. علاوه بر این، دولت موظف است سیستم اجاره‌ای مناسبی را ایجاد کند که با درآمد خانواده‌ها متناسب باشد و امکان مالکیت فردی مسکن‌ها را فراهم سازد. با این وجود، پرتغال به ویژه در مناطق شهری با چالش‌های جدی در حوزه مسکن مواجه است. کمبود شدید مسکن و کیفیت نامرغوب بسیاری از خانه‌ها، به ویژه در شهرهای بزرگ مانند لیسبون و پورتو، از مشکلات اصلی این کشور شناخته می شود. اندازه خانه‌ها نیز در مقایسه با استانداردهای اروپایی کوچک‌تر است. با وجود این مشکلات، نرخ مالکیت خانه در پرتغال نسبتاً بالا است و حدود دو سوم خانه‌ها تحت تصرف مالکان خود هستند. این نرخ از دهه 1970 به طور قابل توجهی افزایش یافته، زمانی که تنها نیمی از خانه‌ها توسط مالکان اشغال شده بودند. هرچند تعداد وام‌های مسکن نیز با افزایش مالکیت خانه‌ها افزایش یافته، اما هنوز تعداد زیادی از خانه‌های تحت تصرف مالکان بدون وام مسکن هستند. در مناطق روستایی نیز وضعیت مسکن بهتر از مناطق شهری نیست و بسیاری از مکان‌ها تا دهه 1990 به برق دسترسی نداشتند. در دهه 1980، حلبی‌آبادهایی بزرگ در حومه شهرهای بزرگ شکل گرفتند که شرایط زندگی در آنها بسیار ناامن بود. دولت پرتغال در دهه 1990 اقدامات جدی برای بهبود وضعیت مسکن برای افراد کم‌درآمد آغاز کرد و مناطقی مانند شرق لیسبون، که برای نمایشگاه جهانی 1998 بازسازی شد، اکنون به عنوان مناطق مسکونی مطلوب با ارزش بالای ملک شناخته می‌شوند. وضعیت تحصیل در Portugal تحصیلات در پرتغال اهمیت بسیار زیادی دارد، به‌خصوص از اواخر دهه 1980 که دولت تصمیم گرفت تا بودجه بیشتری به آموزش اختصاص دهد. این تصمیم به دنبال مطالعه‌ای بود که نشان می‌داد یک پنجم از جمعیت بالای 15 سال بی‌سواد هستند. در پرتغال، آموزش اولیه برای کودکان 3 تا 6 ساله رایگان بوده و تحصیل در مدارس برای کودکان بین 6 تا 18 سال اجباری شده است. این تغییرات موجب شد تا نرخ باسوادی به بیش از 90 درصد برسد و تقریباً تمامی کودکان در مدرسه ثبت‌نام کنند. با این حال، چالش‌هایی مانند نرخ بالای شکست تحصیلی و وجود کودکان کار، به‌ویژه در مناطق شمالی کشور، همچنان به عنوان موانعی برای پیشرفت بیشتر در سیستم آموزشی مطرح هستند. در پرتغال، سیستم آموزشی شامل مدارس دولتی و خصوصی است که آموزش رایگان را برای اکثر مردم فراهم می‌کنند. علاوه بر این، چندین دانشگاه دولتی و خصوصی در این کشور وجود دارد که به ارائه آموزش عالی می‌پردازند. دانشگاه‌های برجسته‌ای مانند دانشگاه کویمبرا، که از قدیمی‌ترین دانشگاه‌ها در جهان است و در سال 1290 در لیسبون تأسیس و در سال 1537 به کویمبرا منتقل شد، از مراکز علمی مهم کشور هستند. دیگر دانشگاه‌های مطرح شامل دانشگاه لیسبون، دانشگاه فنی لیسبون، دانشگاه پورتو و دانشگاه کاتولیک پرتغال هستند. علاوه بر این، موسسات فنی، دانشکده‌های پرستاری و بهداشت فنی و مدارس تخصصی برای موضوعاتی مانند علوم و هتل داری نیز نقش مهمی در آموزش و تربیت نیروی انسانی متخصص در پرتغال ایفا می‌کنند. بهترین شهر پرتغال برای زندگی کدام است؟ همان طور که پیش تر نیز بیان کردیم لیسبون، پایتخت پرتغال، به دلیل ترکیب منحصر به فردی از تاریخ غنی، زیرساخت‌های مدرن و هزینه‌های زندگی معقول، به عنوان بهترین شهر این کشور برای زندگی شناخته می‌شود. این شهر با داشتن فرصت‌های شغلی گسترده، به ویژه در صنایع فناوری و گردشگری، مقصدی جذاب برای افراد جویای کار است. همچنین لیسبون امکانات آموزشی عالی دارد و میزبان دانشگاه‌ها و مدارس بین‌المللی متعددی است که آموزش با کیفیتی ارائه می‌دهند. بافت شهری زیبا، مناظر دیدنی و شرایط آب و هوایی معتدل، زندگی در لیسبون را برای ساکنانش دلپذیر و لذت‌بخش می‌کند. علاوه بر این، هزینه زندگی در لیسبون نسبت به سایر پایتخت‌های اروپایی پایین‌تر است که این امر شهر را برای مهاجران و ساکنان داخلی به یک مقصد جذاب تبدیل می کند. با این حال، لیسبون تنها گزینه مناسب برای زندگی در پرتغال نیست. شهرهایی مانند پورتو، براگا و کویمبرا نیز به دلیل مزایای خاص خود شناخته شده‌اند. پورتو با زیبایی‌های طبیعی و فرهنگ پر جنب و جوش خود، یک گزینه عالی برای افرادی است که به دنبال زندگی در شهری با تاریخ و فرهنگ غنی هستند. براگا، به عنوان یکی از شهرهای جوان و پویای پرتغال، به دلیل محیط آرام و زیرساخت‌های پیشرفته، برای خانواده‌ها جذاب است. کویمبرا نیز با داشتن دانشگاه قدیمی و معتبر، برای کسانی که به دنبال محیطی آموزشی و دانشگاهی هستند، انتخابی ایده‌آل به شمار می رود. هر یک از این شهرها با توجه به شرایط و ترجیحات شخصی، می‌تواند بهترین گزینه برای زندگی در پرتغال باشد. وضعیت کار در کشور Portugal پرتغال به دلیل تاریخ و فرهنگ غنی، مقصدی جذاب برای بسیاری از مهاجران است. با این حال، اوضاع کار در این کشور چالش‌هایی دارد. هرچند نرخ بیکاری در سال‌های اخیر کاهش یافته، اما هنوز به نسبت برخی کشورهای اروپایی دیگر بالا است. با این حال، صنایع خاصی مانند فناوری اطلاعات، گردشگری و انرژی‌های تجدیدپذیر در حال رشد هستند و فرصت‌های شغلی بیشتری در این بخش‌ها وجود دارد. برای مهاجران، دانستن زبان پرتغالی می‌تواند در افزایش شانس یافتن شغل بسیار مؤثر باشد، هرچند در برخی شرکت‌های بین‌المللی، تسلط به زبان انگلیسی نیز کافی است. از سوی دیگر، برای کار در پرتغال، باید با قوانین مربوط به اجازه کار و ویزا آشنا شوید. شهروندان اتحادیه اروپا به سادگی می‌توانند در پرتغال کار کنند، اما برای افراد خارج از این اتحادیه، نیاز به دریافت ویزای کاری وجود دارد. برخی شغل‌ها مانند مهندسی نرم‌افزار، تحلیل‌گران داده و مدیریت پروژه، به ویژه در شهرهایی مانند لیسبون و پورتو، تقاضای بالایی دارند و حقوق مناسبی نیز ارائه می‌دهند. برای پیدا کردن شغل مناسب، استفاده از پلتفرم‌های کاریابی آنلاین، شبکه‌سازی و شرکت در رویدادهای مرتبط با رشته تحصیلی می‌تواند کمک‌کننده باشد. چند نکته مهم در مورد کشور پرتغال طول عمر زنان و مردان: میانگین عمر زنان پرتغالی حدوداً ۶ سال بیشتر از مردان است؛ زنان ۸۴.۳ سال و مردان ۷۸ سال عمر می‌کنند. کریستیانو رونالدو: کریستیانو رونالدو، ستاره مشهور فوتبال، در سال ۱۹۸۵ در فانچال، پایتخت خودمختار مادیرا به دنیا آمده و یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان فوتبال جهان است. قدیمی‌ترین کتابفروشی: قدیمی‌ترین کتابفروشی جهان در لیسبون قرار دارد و از سال ۱۷۳۲ فعال است. قدمت شهر لیسبون: شهر لیسبون، پایتخت پرتغال، از شهر رم نیز قدیمی‌تر بوده و ظروفی با قدمت ۱۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در اطراف آن کشف شده است. قوانین جزایی: در قانون اساسی پرتغال، حبس ابد و اعدام وجود ندارد و بیشترین مدت حبس برای یک مجرم ۲۵ سال است. جاذبه‌های توریستی: پرتغال دارای ۱۵ جاذبه توریستی ثبت شده در یونسکو است و هشتمین کشور اروپایی با بیشترین تعداد جاذبه‌های ثبت شده به شمار می‌آید. این کشور حدود ۱۳ میلیون گردشگر را در سال جذب می کند. اخذ ویزای پرتغال با ایمیگو به طور خلاصه باید گفت پرتغال کشوری در جنوب غربی اروپا است که در همسایگی اسپانیا واقع شده و با اقیانوس اطلس مرز مشترک دارد. واحد پول این کشور یورو بوده و زبان رسمی آن پرتغالی است. مردم پرتغال اغلب کاتولیک هستند و فرهنگ آن‌ها تا حد زیادی با عقاید مذهبی ارتباط دارد. اقتصاد پرتغال به خدمات، صنعت برق و مخابرات و گردشگری وابسته است و چهل‌ و چهارمین کشور ثروتمند جهان به شمار می رود. با توجه به این مطالب اگر قصد مهاجرت به پرتغال را دارید، همین حالا با کارشناسان و مشاوران ما در ایمیگو تماس بگیرید. همکاران ما اطلاعات لازم برای مهاجرت به این کشور را در اختیار شما قرار می دهند. سوالات متداول پرتغال کجاست و پایتخت آن کدام شهر است؟ پرتغال در جنوب غربی اروپا واقع شده و با اسپانیا هم‌مرز بوده و از سمت غرب به اقیانوس اطلس مشرف است. پایتخت پرتغال، لیسبون است که در ساحل غربی کشور قرار دارد. زبان رسمی پرتغال چیست؟ زبان رسمی پرتغال، پرتغالی است که در بیشتر مناطق کشور به آن صحبت می‌شود. جمعیت پرتغال چقدر بوده و پرتقال جز کدام قاره است؟ پرتغال حدود ۱۰ میلیون نفر جمعیت دارد و جزو قاره اروپا است. واحد پول پرتغال چیست و چه حکومتی دارد؟ واحد پول پرتغال یورو (€) بوده و این کشور، یک جمهوری دموکراتیک پارلمانی است. اقتصاد پرتغال چگونه است؟ اقتصاد پرتغال ترکیبی از صنایع مختلف از جمله گردشگری، کشاورزی، و فناوری است و جزو اقتصادهای متوسط اتحادیه اروپا محسوب می‌شود. صادرات عمده پرتغال چیست؟ پرتغال به‌طور عمده خودرو، ماشین‌آلات، محصولات نساجی و کشاورزی به ویژه شراب صادر می‌کند. فرهنگ پرتغال چه ویژگی‌هایی دارد؟ فرهنگ پرتغال تحت تأثیر تاریخ دریانوردی، هنر فادو (موسیقی سنتی) و غذاهای دریایی قرار دارد. چه فستیوال‌های مهمی در پرتغال برگزار می‌شود؟ فستیوال سنتی “سانتو آنتونیو” در لیسبون و “سان ژائو” در پورتو از مشهورترین جشن‌ها در پرتغال هستند. پرتغال در کدام منطقه زمانی قرار دارد؟ پرتغال در منطقه زمانی غرب اروپا (WET) قرار دارد و در تابستان به ساعت تابستانی اروپای غربی (WEST) تغییر می‌کند. پرتغال عضو کدام سازمان‌های بین‌المللی است؟ پرتغال عضو اتحادیه اروپا، ناتو، سازمان ملل متحد و منطقه یورو است. آیا پرتغال کشوری امن است؟ پرتغال به عنوان یکی از امن‌ترین کشورهای جهان شناخته می‌شود. قوانین رانندگی در پرتغال چگونه است؟ در پرتغال رانندگی در سمت راست جاده انجام می‌شود و قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای رانندگی تحت تأثیر الکل وجود دارد. پرتغال در چه ورزشی بیشتر شهرت دارد؟ پرتغال بیشتر به فوتبال شناخته می‌شود و بازیکنان مشهور بین‌المللی مانند کریستیانو رونالدو اهل این کشور است. آیا پرتغال مقصد مناسبی برای مهاجرت است؟ پرتغال به دلیل کیفیت بالای زندگی، هزینه‌های زندگی معقول و آب و هوای مطبوع، در لیست کشورهای محبوب برای مهاجرت قرار دارد. همسایگان کشور پرتغال کشور پرتغال تنها یک همسایه زمینی دارد و آن اسپانیا است که در شرق و شمال پرتغال قرار دارد. از غرب و جنوب، پرتغال با اقیانوس اطلس هم‌مرز است. پرتغال همچنین شامل دو منطقه خودمختار در اقیانوس اطلس است: آزور و مادیرا، که هیچ همسایه زمینی ندارند و در اقیانوس واقع شده‌اند.