در سال های اخیر، گزارش های جهانی متعددی برای سنجش میزان شادی و غم مردم در کشورهای مختلف منتشر شده است. یکی از معتبرترین این گزارش ها، گزارش جهانی شادی (World Happiness Report) است که هر ساله با بررسی معیارهای مختلف، رتبه بندی کشورها از نظر میزان شادی و رضایت از زندگی را دارد.
در این میان، کشورهایی که در انتهای این فهرست قرار دارند، عنوان «غمگین ترین کشورهای جهان» را به خود اختصاص می دهند. بر اساس گزارش های اخیر، افغانستان برای چندمین سال متوالی غمگین ترین کشور جهان معرفی شده است.
در این مقاله از ایمیگو، به بررسی دلایل این رتبه بندی، معرفی کشورهای غمگین و تأثیرات اجتماعی و اقتصادی آن ها می پردازیم.
رتبه | کشور | شاخص شادی (از ۱۰) | دلایل غمگینی |
1 | افغانستان | 1.721 | جنگ، فقر، نبود آزادی های اجتماعی |
2 | لبنان | 2.707 | بحران اقتصادی، فساد سیاسی |
3 | لسوتو | 3.186 | شیوع بیماری ایدز، فقر شدید |
4 | سیرالئون | 3.245 | جنگ داخلی، سوءتغذیه |
5 | کنگو | 3.295 | جنگ و بی ثباتی سیاسی |
6 | زیمبابوه | 3.341 | تورم بالا، فساد اقتصادی |
7 | بوتسوانا | 3.383 | فقر گسترده، نرخ بالای ایدز |
8 | مالاوی | 3.451 | کمبود زیرساخت های آموزشی و بهداشتی |
9 | یمن | 3.522 | جنگ داخلی، بحران انسانی |
10 | تانزانیا | 3.612 | اقتصاد ضعیف، نابرابری اجتماعی |
معیارهایی که برای سنجش میزان شادی و غم کشورها استفاده می شود، شامل عوامل اقتصادی، اجتماعی، روانی و فرهنگی است. برخی از مهم ترین شاخص ها عبارتند از:
میزان پشتیبانی افراد از سوی جامعه و دولت یکی از عوامل تأثیرگذار در میزان شادی است. در جوامعی که مردم از حمایت های مالی، بهداشتی و اجتماعی مناسبی برخوردارند، احساس امنیت و آرامش بیشتری دارند.
وضعیت اقتصادی کشور و درآمد شهروندان از دیگر فاکتورهای تعیین کننده است. در کشورهایی که درآمد سرانه پایین است، مردم با چالش های اقتصادی شدیدتری مواجه شده و احساس نارضایتی بیشتری دارند.
دسترسی به خدمات بهداشتی و رفاهی و سطح سلامت عمومی نقش مهمی در احساس شادی و رضایت از زندگی دارد. کشورهایی که نرخ مرگ و میر بالا، سوءتغذیه و بیماری های گسترده دارند، در انتهای جدول شادی قرار می گیرند.
هر چقدر که مردم در تعیین مسیر زندگی خود آزادتر باشند، احتمال افزایش سطح شادی بالاتر خواهد بود. کشورهایی که دارای محدودیت های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی هستند، اغلب در رده های پایین قرار دارند.
فساد در نهادهای دولتی، اقتصادی و قضایی باعث کاهش اعتماد عمومی می شود. نابرابری، بی عدالتی و رشوه خواری از جمله عواملی هستند که بر سطح شادی تأثیر منفی می گذارند.
میزان همبستگی اجتماعی و کمک به دیگران، یکی از شاخص های ارزیابی سطح شادی است. کشورهایی که روابط اجتماعی سردتر و سطح مشارکت عمومی کمتری دارند، اغلب در فهرست غمگین ترین کشورها قرار می گیرند.
طبق آخرین گزارش های جهانی در سال ۲۰۲۴، افغانستان غمگین ترین کشور جهان شناخته شده است.
افغانستان به دلایل مختلفی در صدر لیست غمگین ترین کشورها قرار دارد:
1. جنگ و بی ثباتی سیاسی: افغانستان طی دهه های اخیر درگیر جنگ های داخلی، حملات تروریستی و درگیری های مسلحانه بوده است. پس از بازگشت طالبان در سال ۲۰۲۱، وضعیت این کشور وخیم تر شد.
2- بحران اقتصادی و فقر گسترده: بیش از ۸۰ درصد مردم افغانستان زیر خط فقر زندگی می کنند و بسیاری از خانواده ها دسترسی مناسبی به غذای کافی ندارند.
3. محدودیت های اجتماعی و فرهنگی: حقوق زنان و اقلیت ها در افغانستان به شدت محدود شده است. ممنوعیت تحصیل دختران، نبود آزادی بیان و سانسور رسانه ها از جمله عواملی هستند که منجر به کاهش امید به زندگی شده اند.
4. سطح پایین بهداشت و درمان: بسیاری از مردم افغانستان به آب آشامیدنی سالم، بیمارستان های مجهز و داروهای ضروری دسترسی ندارند. بیماری های قابل پیشگیری، به دلیل کمبود امکانات درمانی، تلفات زیادی به بار آورده اند.
افغانستان با کمترین شاخص شادی در جهان، عنوان غمگین ترین کشور دنیا را در سال ۲۰۲۴ به خود اختصاص داده است. این کشور دهه هاست که درگیر جنگ های داخلی، مداخلات خارجی و درگیری های قومی و فرقه ای است. پس از بازگشت طالبان در سال ۲۰۲۱، اوضاع بدتر شد؛ حقوق زنان به شدت محدود شده و آزادی های اجتماعی از بین رفته است.
علاوه بر آن فقر شدید، بیکاری گسترده، بحران اقتصادی، فساد دولتی و کمبود خدمات بهداشتی و آموزشی، سطح امید به زندگی را به پایین ترین حد ممکن رسانده است.
لبنان یکی از کشورهای خاورمیانه است که طی دو دهه گذشته، شاهد افزایش بحران های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بوده است. این کشور که زمانی یکی از مراکز تجاری و فرهنگی مهم منطقه محسوب می شد، اکنون با تورم افسارگسیخته، سقوط ارزش پول ملی و فساد دولتی مواجه است.
انفجار مهیب بندر بیروت در سال ۲۰۲۰ که صدها کشته و هزاران زخمی برجای گذاشت، شرایط اقتصادی و اجتماعی این کشور را وخیم تر کرد. علاوه بر آن، بحران انرژی، کمبود سوخت، قطعی مکرر برق و مهاجرت گسترده نیروی کار، لبنان را به یکی از غمگین ترین کشورهای جهان تبدیل کرده است.
در کنار این مسائل، بحران سیاسی ناشی از عدم تشکیل دولت پایدار، بی اعتمادی عمومی و اعتراضات مردمی، به ناامیدی گسترده در بین مردم منجر شده است.
لسوتو، کشوری کوچک و محصور در آفریقای جنوبی، با چالش های اقتصادی و اجتماعی متعددی مواجه است. این کشور یکی از بالاترین نرخ های شیوع بیماری ایدز در جهان را دارد که منجر به کاهش امید به زندگی و افزایش مرگ و میر شده است.
همچنین لسوتو یکی از فقیرترین کشورهای جهان است و اکثر جمعیت آن زیر خط فقر زندگی می کنند. سیستم بهداشتی ضعیف، کمبود فرصت های شغلی و نابرابری اقتصادی، وضعیت مردم این کشور را دشوارتر کرده است.
علاوه بر آن، وابستگی شدید اقتصاد لسوتو به آفریقای جنوبی و بحران های ناشی از آن، باعث شده که مردم این کشور همواره در ناامیدی به سر ببرند.
سیرالئون یکی دیگر از کشورهای آفریقایی است که در فهرست غمگین ترین کشورهای جهان قرار دارد. این کشور در سال های گذشته با جنگ داخلی ویرانگر، بیماری های همه گیر و فساد گسترده روبه رو بوده است. جنگ داخلی ۱۱ ساله در دهه ۱۹۹۰ باعث ویرانی زیرساخت ها، نابودی اقتصاد و افزایش شدید فقر شد.
علاوه بر آن، شیوع بیماری ابولا در سال ۲۰۱۴ هزاران نفر را به کام مرگ کشاند و باعث بحران های بهداشتی گسترده شد. سیرالئون با وجود داشتن منابع طبیعی غنی، همچنان یکی از فقیرترین کشورهای جهان است و بخش زیادی از جمعیت آن دسترسی مناسبی به آب آشامیدنی سالم، غذای کافی و مراقبت های پزشکی ندارند.
جمهوری دموکراتیک کنگو، یکی از بزرگ ترین کشورهای آفریقا، از نظر منابع طبیعی بسیار غنی است اما در عین حال، یکی از غمگین ترین کشورهای جهان به شمار می رود. این کشور طی چند دهه گذشته درگیر جنگ های داخلی، کودتاهای متعدد، فساد گسترده و نقض حقوق بشر بوده است.
درگیری های مداوم بین گروه های مسلح، باعث کشته شدن میلیون ها نفر و آواره شدن میلیون ها تن دیگر شده است. علاوه بر آن، سطح بالای خشونت، تجاوزهای سازمان یافته، بحران غذایی و کمبود امکانات بهداشتی، موجب افزایش سطح نارضایتی مردم شده است.
زیمبابوه کشوری است که سال ها تحت حکومت دیکتاتوری رابرت موگابه قرار داشت و در نتیجه، اقتصاد این کشور در طول چند دهه اخیر به شدت آسیب دیده است. تورم شدید، افزایش نرخ بیکاری، کمبود ارز خارجی و فروپاشی نظام مالی، از جمله عواملی هستند که زیمبابوه را در لیست غمگین ترین کشورها قرار داده اند.
فساد سیاسی گسترده و ناتوانی دولت در حل مشکلات اقتصادی، باعث شده که بسیاری از مردم این کشور به خارج از کشور مهاجرت کنند. همچنین بحران های زیست محیطی، از جمله خشکسالی های مداوم، بر کشاورزی و امنیت غذایی این کشور تأثیر منفی گذاشته است.
بوتسوانا یکی از کشورهایی است که با وجود داشتن رشد اقتصادی نسبی، همچنان با چالش های اجتماعی و بهداشتی شدیدی مواجه است. نرخ بالای ابتلا به ایدز یکی از مشکلات اساسی این کشور محسوب می شود.
علاوه بر آن بخش قابل توجهی از مردم در شرایط فقر زندگی می کنند و زیرساخت های بهداشتی و آموزشی در سطح پایینی قرار دارند. وابستگی شدید اقتصاد بوتسوانا به صادرات الماس، باعث شده که نوسانات بازار جهانی تأثیر مستقیمی بر وضعیت اقتصادی مردم داشته باشد.
مالاوی یکی از فقیرترین کشورهای جهان است که در لیست غمگین ترین کشورها نیز قرار دارد. اقتصاد این کشور عمدتاً بر پایه کشاورزی است و بخش عمده ای از مردم به کشاورزی معیشتی وابسته هستند.
کمبود منابع مالی، سوء مدیریت اقتصادی، بحران های زیست محیطی و نرخ بالای فقر، از جمله عواملی هستند که این کشور را در وضعیت دشواری قرار داده اند. خدمات بهداشتی ضعیف، کمبود پزشکان و نبود زیرساخت های مناسب، بر کیفیت زندگی مردم تأثیر منفی گذاشته است.
یمن یکی از کشورهای خاورمیانه است که به دلیل جنگ داخلی و بحران انسانی شدید، در میان غمگین ترین کشورهای جهان قرار دارد. جنگ چندین ساله میان نیروهای دولتی و حوثی ها، این کشور را به یکی از بدترین بحران های انسانی جهان تبدیل کرده است.
کمبود مواد غذایی، نبود آب آشامیدنی سالم، شیوع بیماری های مرگبار و بمباران های مداوم، مردم یمن را در وضعیت بحرانی قرار داده است. اقتصاد یمن تقریباً به طور کامل فروپاشیده و مردم برای تأمین نیازهای اولیه زندگی با مشکلات جدی مواجه هستند.
تانزانیا یکی دیگر از کشورهای آفریقایی است که در فهرست غمگین ترین کشورهای جهان قرار دارد. این کشور با وجود داشتن جاذبه های طبیعی فراوان، با مشکلات اقتصادی، فساد گسترده و نابرابری اجتماعی مواجه است. سطح پایین سواد، خدمات بهداشتی ناکارآمد و نرخ بالای بیکاری، از جمله مشکلاتی هستند که زندگی مردم تانزانیا را دشوار کرده است.
برای بهبود شرایط کشورهای غمگین، باید راهکارهای زیر اجرا شود:
ایران در گزارش جهانی شادی در رتبه ای پایین و در میان کشورهای غمگین جهان قرار گرفته است اما همچنان غمگین ترین کشور دنیا نیست.
این گزارش که شاخص هایی مانند درآمد سرانه، آزادی انتخاب سبک زندگی، حمایت اجتماعی، سطح فساد، امید به زندگی و سخاوت عمومی را بررسی می کند، نشان می دهد که ایران در سال های اخیر با کاهش میزان شادی مواجه شده است و فاصله اش با کشورهای انتهایی جدول، مانند افغانستان و لبنان، در حال کم شدن است.
اگر روند مشکلات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در ایران ادامه پیدا کند، ممکن است این کشور در آینده ای نزدیک به یکی از غمگین ترین کشورهای جهان تبدیل شود. با این حال، اتخاذ سیاست های کارآمد در زمینه بهبود اقتصاد، کاهش محدودیت های اجتماعی، افزایش رفاه عمومی و بهبود وضعیت سلامت روان جامعه، می تواند به افزایش شادی و رضایت عمومی کمک کند.
پول همیشه عامل اصلی شادی نیست؛ شادی حاصل تلاقی عوامل متعددی همچون روابط اجتماعی، شرایط اقتصادی و فناوری است. به عنوان نمونه، در کشورهایی مانند بوتان و کاستاریکا، روابط اجتماعی قوی علی رغم محدودیت های اقتصادی، حس همبستگی را افزایش می دهد، در حالی که در کشورهای ثروتمند و پر استرس، افراد ممکن است احساس تنهایی کنند.
تأثیر فناوری نیز دوگانه است؛ از یک سو دسترسی به اطلاعات و ارتباطات شادی را افزایش می دهد اما از سوی دیگر، اعتیاد به شبکه های اجتماعی و مقایسه های مداوم می تواند افسردگی و استرس را به همراه داشته باشد. ایرانیان با تکیه بر ارزش های فرهنگی و خانوادگی خود، سعی دارند تعادل میان بهره مندی از فناوری و حفظ روابط انسانی را برقرار کنند.
موسسه مهاجرتی ایمیگو با تیمی متخصص و متعهد، آماده ارائه خدمات مهاجرتی به شماست. با دریافت مشاوره تخصصی از کارشناسان ما، می توانید با اطمینان و کمترین ریسک، بهترین تصمیم را برای آینده خود بگیرید.
1. آیا مردم غمگین ترین کشورها، همیشه افسرده و ناراحت هستند؟
خیر حتی در غمگین ترین کشورها، لحظاتی از شادی، جشن ها و امید وجود دارد! جوامع انسانی معمولاً راه هایی برای سازگاری با شرایط پیدا می کنند. فرهنگ، موسیقی، خانواده و آیین های سنتی می توانند در کاهش غم نقش داشته باشند.
2. آیا وضعیت جغرافیایی و آب و هوا در میزان شادی تأثیر دارد؟
بله کشورهای سردسیر که نور خورشید کمتری دارند، معمولاً نرخ افسردگی فصلی بالاتری را تجربه می کنند. با این حال، عواملی مانند اقتصاد، سیاست، آزادی های فردی و فرهنگ نقش مهم تری نسبت به جغرافیا در تعیین سطح شادی دارند.
3. چرا کشورهای جنگ زده معمولاً در صدر لیست غمگین ترین کشورها هستند؟
جنگ باعث ناامنی، مرگ و میر، آوارگی، فقر، تخریب زیرساخت ها و کاهش امید به آینده می شود. این شرایط به شدت سطح شادی را کاهش می دهد، زیرا مردم حتی برای ابتدایی ترین نیازهای خود نیز دچار مشکل هستند.
4. آیا امکان دارد که کشوری از غمگین ترین کشورها به شادترین کشورها منتقل شود؟
بله اما این فرایند معمولاً چندین دهه طول می کشد! کشورهایی مانند رواندا و کلمبیا پس از جنگ و درگیری های داخلی، با اصلاحات اقتصادی و اجتماعی توانستند وضعیت خود را بهبود ببخشند. اما برای برخی کشورها مانند افغانستان، این مسیر به دلیل بی ثباتی مداوم بسیار دشوار است.
5. آیا دین و اعتقادات مذهبی بر سطح شادی مردم تأثیر دارد؟
در بسیاری از جوامع، دین و معنویت باعث افزایش احساس امید، آرامش و رضایت از زندگی می شود. اما در برخی موارد، محدودیت های مذهبی نیز ممکن است باعث کاهش آزادی های فردی و افزایش احساس نارضایتی شود.
6. آیا میزان شادی و غم در یک کشور به نسل ها و گروه های سنی مختلف وابسته است؟
معمولاً جوانان در کشورهای غمگین، امید بیشتری برای تغییر دارند اما نسل های مسن تر که دوران های سخت تری را تجربه کرده اند، ممکن است ناامیدتر باشند. در کشورهای شادتر، تفاوت کمتری بین میزان شادی نسل های مختلف وجود دارد.
7. آیا مهاجرت از یک کشور غمگین به یک کشور شاد، همیشه باعث افزایش شادی افراد می شود؟
نه لزوماً! اگرچه افراد با مهاجرت ممکن است از مشکلات کشور خود فرار کنند اما چالش های جدیدی مانند زبان، فرهنگ، نژادپرستی، فشار اقتصادی و دوری از خانواده می توانند سطح شادی آن ها را کاهش دهند. بسیاری از مهاجران پس از مدتی دچار نوستالژی و احساس بیگانگی می شوند.